Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Τότε που στις γιορτές φορτώναμε κουτιά με πάστες ή τούρτες για τις επισκέψεις

FLASH στις 04/12/2016

 Νικολοβάρβαρα: Προθέρμανση

kapranos d

|>Δημήτρης Καπράνος

|> Αχ, τα Νικολοβάρβαρα! Πώς και πώς τα περιμέναμε! Πάντα κάποιος από το σόι ή τους φίλους θα γιόρταζε. Μα η Βαρβάρα, μα ο Σάββας, μα ο Νίκος, η Νικολέτα, δεν υπήρχε περίπτωση, γλυκό θα τρώγαμε. Και μην κοιτάτε που σήμερα αποφεύγουμε τα γλυκά για να μην παχύνουμε…

Τότε για να μπουν γλυκά στο σπίτι έπρεπε να είναι γιορτή ή Χριστούγεννα. Δεν μπαίναμε όπως τώρα στα μαγαζιά και γεμίζαμε τα κουτιά με “γλυκά για το σπίτι”.

Ολόκληρο ραντεβού περνούσαμε με μια πάστα κι ένα ποτήρι νερό! «Φέρτε μας, παρακαλώ, δυο νουγκατίνες!», λέγαμε στον σερβιτόρο και μέχρι να φάμε το γλυκό είχαμε εξομολογηθεί τον έρωτά μας, είχαμε κάνει τα όνειρά μας, είχαμε δώσει όρκους αγάπης και υποσχέσεις, πιο γλυκές από το γλύκισμα που απολαμβάναμε!

Κι αν δεν με πιστεύετε για την αξία που είχε τότε το γλυκό στη ζωή μας, θυμηθείτε τον Γιώργο Κωνσταντίνου στην περιγραφή του προφιτερόλ σ΄ εκείνη την απίθανη ελληνική ταινία με τη Βουγιουκλάκη!

Πού να το φας τότε το προφιτερόλ! Ναι, σας φαίνεται παράξενο, αλλά τις περισσότερες φορές δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη κι αν είχαμε, το φυλάγαμε στον κουμπαρά για να αγοράσουμε κάτι που μας άρεσε!

Πόσα και πόσα προφιτερόλ, κορνέ, σοκολατίνες, γαλακτομπούρεκα, ραβανί και μπακλαβάδες δεν είχα στερηθεί προκειμένου να μαζέψω το εικοσιπεντάρικο για να αγοράσω ένα σαρανταπεντάρι δισκάκι των Μπιτλς!

Καθόμασταν, θυμάμαι, έξω από τη βιτρίνα στο “Ζαχαροπλαστείον οι Πυραμίδες” και χαζεύαμε τα περίφημα κορνέ και τα γλυκά ταψιού! Έλα, όμως, που ήταν πιο γλυκιά η μουσική και ντο ροκ-εντ-ρολ!

Στα Νικολοβάρβαρα, λοιπόν, άρχιζε η προθέρμανση για τα Χριστούγεννα. Γιόρταζε η συμμαθήτριά μας η Βαρβάρα η Πρασσά. Όλη η τάξη το απόγευμα στο σπίτι της! Από νεραντζάκι αρχίζαμε και τελειώναμε με ζεστό κανταΐφι που έφτιαχνε η γιαγιά της.

Του Αγίου Σάββα, γιόρταζε ο κουμπάρος μας, που είχε ορνιθοτροφείο στην Αγία Βαρβάρα. Εκεί δεν είχε μόνο γλυκά, είχε και γλέντι, οπωσδήποτε, με κλαρίνα και βιολιά!

Του Αγίου Νικολάου, που γιόρταζε και η ενορία μας, είχε και ο πατέρας αργία (λόγω Οίκου του Ναύτου) είχαμε δυό-τρεις Νικολήδες και την κυρα-Λέτα, τη γειτόνισσά μας, που τρατάριζε από το πρωί ως το βράδυ από τη βιτρίνα του ψιλικατζίδικου που διατηρούσε!

Ήτανε ένα γερό “ζέσταμα” το εορταστικό τριήμερο, που περιλάμβανε, φυσικά και τη λιτανεία της εικόνας του Αγίου Νικολάου, στην οποία ερχόταν και ο πρωθυπουργός, όποτε η εορτή συνέπιπτε με προεκλογική περίοδο!

Κι ύστερα, έρχονταν τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και ο χειμώνας. Με λίγα, αλλά με αγάπη…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: