Και έπεσε βαριά σιωπή…

|> Δημήτρης Καπράνος

|> Ο καυγάς δεν ήθελε πολύ για να εκδηλωθεί στην εύφλεκτη συντροφιά μας, παρά θιν’ αλός.

“Τι λέτε, ρε, που θα εξισώσετε τον Στάλιν με τον Χίτλερ! Ο Στάλιν καθάρισε τους συνεργάτες των Γερμανών και ν΄ αφήσετε τις σαχλαμάρες“. Ο Γιώργος, παλαιός κομμουνιστής, που πιστεύει ότι όλο και από κάποια γωνία θα βγουν αγκαλιά ο Στάλιν με τον Βελουχιώτη, ξεσπάθωσε.

Δεν ήθελε πολύ η παρέα για να τον προγκήξει. “Ά, ώστε έτσι, ε; Με τον Κοντονή είσαστε τώρα, πουλάκια μου; Να τον ψηφίσετε, ρε τον ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη φορά, να σας κόψει κι άλλο τη σύνταξη!“.

Τι ήτανε να του το πουν; Έγινε μπαρούτι! “Εμένα τα λέτε αυτά; Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του συστήματος, αλλά η αλήθεια είναι αλήθεια. Και την παραδέχεται για να κρύψει τις ντροπές του ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κρύβονται!“.

Τους άκουγα να φαγώνονται για πράγματα που όχι απλά έχουν περάσει, αλλά και που καμία σημασία δεν έχουν για την γενιά που έρχεται, για τους νεότερους, που έχουν τόσα άλλα, μεγάλα, να σκεφθούν. Από την ανεργία και την υπερφορολόγηση μέχρι το πώς θα βρουν εισιτήριο για να φύγουν στο εξωτερικό.

Χθες, ο φίλος μου, ο Διονύσης, μου έλεγε ότι το 2012 ζούσαν στο Ντουμπάι 600 Έλληνες και σήμερα έχουν γίνει 12.000 από τους οποίους οι 4.000 είναι γιατροί!

Τους άκουγα να μιλούν για τον Στάλιν, τον Βελουχιώτη, τους Γερμανούς, τον πόλεμο στο Γράμμο και το Βίτσι, τότε, που η Ελλάδα κόντευε να αλλάξει σύνορα, πολίτευμα και Ιστορία και αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν, σε μια χώρα που βρίσκεται με το ένα πόδι στο κενό, μπορεί να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βουτούν με μεγάλη ευχαρίστηση στην ματωμένη πισίνα του παρελθόντος, πέφτοντας στην παγίδα του συστήματος, το οποίο δεν θέλει να σκεφτόμαστε εκείνα που πραγματικά μας συμβαίνουν!

“Αυτά να τα πεις στο κόμμα σου, που τη μια μέρα έβγαζε προδότη τον Μπελογιάννη και τον Ζαχαριάδη και την άλλη τους έστηνε μνημόσυνα!” φώναξε κάποιος και μη αντέχοντας άλλο, σηκώθηκα και είπα δυο λόγια:

“Σήμερα πήρα στο e.mail μου μιαν ειδοποίηση με τα στοιχεία “OFEIL-no.reply@taxis net.gr”. Μου λέει να τακτοποιήσω τις οφειλές μου, αλλιώς θα ληφθούν αναγκαστικά μέτρα. Κι επειδή δεν μου φτάνει πια η σύνταξη να συντηρώ δύο σπίτια, αφού τα παιδιά μας είναι άνεργα, μάλλον θα το χάσουμε το σπίτι μας, αφού δεν μπορούμε να είμαστε συνεπείς σε τόσες πολλές υποχρεώσεις, Εφορία, ΟΤΕ, ΔΕΗ, δάνεια, σχολεία. Τι λέγατε, λοιπόν, για τον Στάλιν;“.

Και έπεσε βαριά σιωπή…