Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Αν ζούσαν Δελαπατρίδης και Διπλαράκης, θα ήταν πιό σοβαροί από κάτι άλλους…

Χωρίς κατηγορία στις 31/08/2016

Έφτασε η ώρα…

kapranos d

|> Δημήτρης Καπράνος

|> Σκέφτομαι μερικές φορές πόσο άδικος είναι ο κόσμος. Άνθρωποι με ποιότητα στην τρέλα ή τη μούρλα τους, άνθρωποι που είχαν λόγο και θέσεις, μέσα στην παλαβομάρα τους, αδικήθηκαν και έμειναν έξω από την κεντρική πολιτική κονίστρα, επειδή δεν υπήρχε η τηλεόραση ή τα “σόσιαλ μίντια”!

Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης (φωτό), όπως έχει γράψει ο θρυλικός Σκιαδάς, ήταν ένας από αυτούς. Επειδή, όμως, δεν τον γνώρισα (δεν είμαι δα και τόσον μεγάλος) θα σας μιλήσω για έναν άλλο ευπατρίδη, που γνώρισα στον Πειραιά, στα γυμνασιακά μου χρόνια, στη δεκαετία του ’60.

Ήταν ο “στρατηγός” Διπλαράκης, που κυκλοφορούσε στους δρόμους με μια τσάντα ασφυκτικά γεμάτη χαρτιά, κρατούσε μια ράβδο στρατηγού και στο σακάκι του είχε κρεμασμένα δεκάδες “παράσημα”. Μπιχλιμπίδια, μετάλλια, ακόμη και καπάκια αναψυκτικών, αποτελούσαν τις αρμαθιές των παρασήμων που είχε καρφωμένα στο στήθος.

Στρατηγέ, λόγο!” του φωνάζαμε και εκείνος σταματούσε, μας κοίταζε και έλεγε: “Καθίστε, μειράκια, και ακούσατε. Ούτως ή άλλως είστε το μέλλον της πατρίδος, αν και είστε κω…παιδα!“.

diplarakis

Ο “στρατηγός” Διπλαράκης

Τώρα, που θυμάμαι τί έλεγε και το συγκρίνω με όσα λέει, ας πούμε, ο πρόεδρος κόμματος της Βουλής, παρατηρώ ότι όσα έλεγε ο “σαλεμένος” Διπλαράκης, είχαν πολύ καλύτερο νόημα από τις “φόλες” που ακούμε κάθε τόσο, από τις “παρόλες”, τις οποίες κάποια ΜΜΕ παρουσίασαν ως “σοφίες” και “ορθές πολιτικές εκτιμήσεις“.

Δηλαδή και ο Διπλαράκης “προέβλεπε” τα αυτονόητα και εκείνος μιλούσε για “ανάγκη εθνικής συνυπάρξεως” και εκείνος άρχιζε τις “καταγγελίες” περί “προδοτών” και “δωσιλόγων”, όπως έκαναν και άλλοι, πριν ο ελληνικός λαός τους φέρει στη Βουλή ως “παντογνώστες”.

Είναι βέβαιο ότι αν, εκείνη την εποχή, έβγαινε κάποιος στον δρόμο και εξαπέλυε άρες με καρκίνους και άλλες ανίατες ασθένειες κατά των πολιτικών ηγετών ή έλεγε ότι θα πληρώσει την Εφορία για επτά εκατομμύρια Έλληνες, θα τον είχαν πάρει “στο ψιλό”.

Σήμερα, όμως, μαζεύονται πεντακόσια άτομα στην Τρίπολη για να ακούσουν τον Αρτέμιο Σώρα, να τους λέει ότι κατέχει ομόλογα -κάπου επί της Γης- αξίας εξακοσίων δισεκατομμυρίων ευρώ, με τα οποία θα πληρώσει τους δανειστές και θα απελευθερώσει τη χώρα από τα μνημόνια!

Τότε, δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει το κατώφλι εφημερίδας ή ραδιοθαλάμου κάποιος από τους σημερινούς “Διπλαράκηδες”. Σήμερα, όμως, στην εποχή της “πολυφωνίας” όλα είναι δυνατά.

Γι΄αυτό, φαίνεται ότι έπειτα από την ώρα του άρχοντα της Χαλκοκονδύλη και του “Καναλιού 67”, “έφτασε η ώρα του παιχταρά του Σώρα“, όπως φώναζαν εν χορώ νεαροί σαματατζήδες Τριπολιτσιώτες, μεταξύ “κραξίματος” και επαίνου. Με το καλό…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: