Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Αφήστε μας να δούμε τον “Μπεμπέλ” και τον Φινές, τον Μπουρβίλ και τον Ντελόν!

FLASH στις 24/05/2017

Δώστε ανάσα στον λαό!

|> Δημήτρης Καπράνος

|> Όταν έμαθα το νέο, πέταξε η καρδιά μου. “Θα δούμε στα θερινά σινεμά ταινίες με τον Λουί ντε Φινές και τον Ζαν-Πωλ Μπελμοντό” μου είπε φίλος, που ασχολείται συστηματικά με τον κινηματογράφο.

Για σκέψου! Θερινό σινεμά, χαλίκι και αγιόκλημα , γιασεμιά και πορτοκαλάδα και στην οθόνη “Ο χωροφύλακας του Σαιν Τροπέ”, η “Απίθανη απόδραση”, με τον Τέρυ Τόμας, “Ο Φαντομάς”, “Ο άνθρωπος-ορχήστρα” , “Οι περιπέτειες του ραμπί Ζακόμπ”, “Η τρέλα του μεγαλείου”, παρέα με τον Υβ Μοντάν.

Ταινίες όπου ο απίθανος, ο απαράμιλλος, ο μοναδικός “Φουφού”, ο Λουί ντε Φινές, παρέα με τον Ζαν Μαραί , τον Μπουρβίλ,  τον Μπερνάρ Μπλιέ και άλλους εξαιρετικούς Γάλλους ηθοποιούς, μας έκανε να τρελαινόμαστε από τα γέλια!

Για φαντάσου, να πυρώνει η άσφαλτος κι εσύ να χώνεσαι στην όαση του καλοκαιρινού κινηματογράφου, ενός από τα τελευταία απομεινάρια του ήπιου ελληνικού μεταπολεμικού πολιτισμού και να απολαμβάνεις τον “Μπεμπέλ”, τον πιο όμορφο ασχημάντρα του κόσμου, να αλωνίζει την οθόνη πότε με τον Αλαίν Ντελόν, πότε με τον Ζαν Γκαμπέν, πότε με τον Ομάρ Σαρίφ, να ξεχύνονται με τα αυτοκίνητά τους  στους δρόμους του… Προφήτη Ηλία, στον Πειραιά, στα δρομάκια της Ζέας και στην Πλάκα, στα γυρίσματα της ταινίας “Οι διαρρήκτες” του Ανρί Βερνέϊγ.

Να ξαναδούμε ταινίες του γαλλικού “αβάν γκαρντ” και της “νουβέλ βαγκ”, σχολών στις οποίες ο Μπελμοντό άφησε να σημάδια του. Πρωταγωνιστής εμβληματικών ταινιών του γαλλικού κινηματογράφου , όπως «Ο τυχοδιώκτης του Ρίο», «Ο τρελός Πιερό», «Με κομμένη την ανάσα», «Ο χαφιές», ο Ζαν-Πωλ Μπελμοντό έγινε είδωλο στην δεκαετία του ’60 και το κουτσομπολιό έδινε κι έπαιρνε για τον “άσχημο άντρα που γοητεύει τις γυναίκες”. Ήταν ο πρώτος που “έσπασε” το μονοπώλιο των “ωραίων”  στον χώρο του  σινεμά! Σκεφθήκατε ποτέ, εμείς, που δεν υπήρξαμε ποτέ ιδιαιτέρως “ωραίοι”, πόσα οφείλουμε στον Μπελμοντό, που μας έδωσε την μεγάλη ευκαιρία;

Στα πλατώ από την δεκαετία ’50, ο Μπεμπέλ βρέθηκε στο πλευρό σκηνοθετών του λαϊκού, εμπορικού κινηματογράφου Φιλίπ ντε Μπροκά,  Ζεράρ Ουρύ, Ανρί Βερνέϊγ, Ζακ Ντερέ,αλλά στην δεκαετία του ’60 κέρδισε περίοπτη θέση στον ποιοτικό κινηματογράφο του γαλλικού “νουβέλ βαγκ” σε ταινίες του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, του Φρανσουά Τριφφώ και του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ.

Ήταν η εποχή που αποκτήσαμε κι εμείς την δική μας “νουβέλ βαγκ” (“νέο κύμα”), που την έφερε από το Παρίσι ο Γιάννης Σπανός και την έφερε στο τραγούδι ο μέγας μύστης και μυστήριος Αλέκος Πατσιφάς .

Κι όμως, θα σας φανεί παράξενο, αλλά οι “αιθουσάρχες” δεν φαίνεται να προτιμούν το σινεμά που ξεκουράζει, που προσφέρει διέξοδο από τον ζόφο στον οποίο είμεθα υποχρεωμένοι να περνούμε την ζωή μας. Ακούω ότι ο άνθρωπος που επένδυσε στις προαναφερθείσες ταινίες, αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό. Κρίμα, γιατί είναι μια ευκαιρία να ξεφύγουμε από τον καταιγισμό των φόνων, της βίας, της ίντριγκας και της τρέλας! Ας μην τη χάσουμε, παρακαλώ…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: