Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

“Η δημοσίευσις είναι ψυχή της δικαιοσύνης”… αλλά κάποιοι αδιαφορούν για την ρήση Μάγερ

Χωρίς κατηγορία στις 29/11/2017

Μπάχαλο… πάλι στη Βουλή!

|> Δημήτρης Καπράνος

|> «Είναι να μην πέσεις στο στόμα τους», ήταν η φράση που άκουγα, μικρός, από τους μεγάλους, που συζητούσαν για τα πολιτικά. Μεγάλωσα, βλέπεις, σε πολιτικό σπίτι, με παππού βουλευτή, πατέρα στέλεχος της Ενώσεως Κέντρου και μητέρα στέλεχος της ΕΡΕ και εν συνεχεία της Νέας Δημοκρατίας, με δραστηριότητα μέχρι τα ενενήντα της!

Και ακούγοντάς τους, τον πατέρα μου με τους φίλους του, πολιτικοποιημένους δικηγόρους, δημοσιογράφους και γιατρούς, καταλάβαινα ότι «την έχεις άσχημα αν πέσεις στο στόμα των πολιτικών»…

Αργότερα, το συνειδητοποίησα μέχρι μυελού, αφού υπήρξα και ο ίδιος βορά στο στόμα τους, ένα στόμα απύλωτο, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να “πετάξει” ένα όνομα στον αέρα, να το στολίσει με λάσπη και “κοσμητικά”, να το αρπάξουν τα κοράκια της (έλα τώρα!) ενημερώσεως και να το διαλύσουν!

Ουδείς, φυσικά, από δαύτους, τους ανεύθυνους και αναιδείς, που δεν ορρωδούν προ ουδενός όταν είναι να κρατήσουν την θέση τους, σκέπτεται ότι το όνομα που του έδωσαν να “πετάξει” στον αέρα για δημιουργία εντυπώσεων έχει οικογένεια, έχει παιδιά, έχει σταδιοδρομία, έχει εργασία.

Στον αναιδή, ανερμάτιστο, λαϊκιστή και λαθρόβιο πολιτικό (γεμάτη από δαύτους η Βουλή) όλα τα ανωτέρω δεν λένε τίποτα! Για τον ίδιο, σημασία έχει να πετάξει μια “βόμβα” (τρομάρα του!) και να ξεφύγει από την όποια δύσκολή θέση ή να δημιουργήσει “τζερτζελέ”…

Σ’ χωράτε με, αγαπητοί, αλλά κανείς από τους πολιτικούς και κοινοβουλευτικούς συντάκτες με τους οποίους συνυπήρξα, στην “Βραδυνή” του Αθανασιάδη, στην “Καθημερινή” της Ελένης Βλάχου και στο “Έθνος” του Αλέκου Φιλιππόπουλου, δεν θα στήριζε πολιτικούς λαϊκιστές και ανερμάτιστους, ανθρώπους που δεν μπορούν να συζητήσουν πολιτικά και μεταβάλλουν την κάθε συζήτηση στην Βουλή σε λασπομαχία και ρεσιτάλ ανευθυνότητας. Και τέτοιοι υπάρχουν, δυστυχώς, σε όλες τις πτέρυγες…

Ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος εισήγαγε επισήμως τον λαϊκισμό ως κοινοβουλευτική πολιτική συμπεριφορά, ανέκρουσε πρύμναν και προσπάθησε, στις εσχατιές του πολιτικού του βίου, να κινηθεί ως θεσμικός Νέστωρ.

Μα, ήταν εικόνα Βουλής αυτή που παρακολουθήσαμε προχθές, με την πολυδιαφημισμένη “Μάχη των μαχών”, η οποία υπερέβαλε σε λάσπη και την τραγωδία τη Μάνδρας;

Ήταν εικόνα Βουλής εκείνη που έδειξαν οι πολιτικές δυνάμεις στους καταδυναστευόμενους πολίτες; Κραυγές, κλεισμένα μικρόφωνα, ύβρεις και “τσαλίμια”.

Από τη μια η κυβέρνηση προσπαθώντας να ξεφύγει από τα πυρά της αντιπολιτεύσεως και από την άλλη η αντιπολίτευση προσπαθώντας να βρει στόχο, επιδόθηκαν στην παραγωγή οχλοβοής, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί ο μέσος πολίτης τον λόγο για τον οποίο έγινε η πολυδιαφημισμένη συζήτηση!

Όσο για τα περί “απορρήτων” και τα τοιαύτα, που ακούγονται αστεία στην εποχή των Wikileaks και των Panama-Paradise Papers, καλό θα είναι εκείνοι που κόπτονται περί του “απορρήτου” να πάνε μια βόλτα μέχρι την αίθουσα συνεδρίων της ΕΣΗΕΑ, στην Ακαδημίας και Βουκουρεστίου, στον πρώτο όροφο.

Εκεί, υπάρχει γραμμένη η ρήση του Ιακώβου Μάγερ: “Η δημοσίευσις είναι ψυχή της δικαιοσύνης”. Για να εξηγούμεθα…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: