Και γι΄αυτό ήταν ωραίος…

|> Δημήτρης Καπράνος

|> Πολλά γράφτηκαν, ειπώθηκαν και θα γράφονται για τον Μίνω Κυριακού. Επιτρέψτε μου να προσθέσω κι εγώ μερικά, ως αποχαιρετισμό σε έναν άνθρωπο της Ναυτιλίας και των Μέσων Ενημερώσεως, τα οποία υπηρετήσαμε και οι δύο…

«Θαλασσινός δεν είμαι; Μπορώ και ταξιδεύω στα κύματα των ωκεανών και δεν μπορώ να ταξιδέψω στα ερτζιανά;», μου είπε το 1988, όταν μου ανακοίνωσε ότι θα έφτιαχνε ραδιοφωνικό σταθμό και του είπα «πού πάτε να μπλέξετε;»…

Όχι μόνον έμπλεξε, αλλά και διέπρεψε, όπως, άλλωστε και στην Ναυτιλία, έναν στίβο ιδιαιτέρως ανταγωνιστικό και γεμάτο παγίδες και προβλήματα…

Διότι μπορεί ο Μίνως Κυριακού να είχε προγόνους (προ-παππούδες και παππούδες) πρωθυπουργούς και μεγαλόσχημους, μπορεί η ναυτιλιακή εταιρεία της οικογένειας να είχε ιδρυθεί προ πολλών δεκαετιών, αλλά όταν ο Μίνως αποφάσισε να ασχοληθεί -νεότατος- με τη ναυτιλία, δεν είχε ούτε καρυδότσουφλο!

Τι είναι, όμως, η Ναυτιλία; Ένας στίβος για ριψοκίνδυνους, για ρισκαδόρους δουλευταράδες, που θέλει γερά νεύρα, ξενύχτια και πάνω απ’ όλα, πίστη στον τελικό στόχο.

Τι είχε να χάσει ο Κυριακού; Έπεσε με τα μούτρα στην θάλασσα, εργάσθηκε για λίγο σε μεγάλες εταιρείες και μόλις κατάλαβε ότι μπορούσε να κάνει το άλμα, το έκανε!

Στην θάλασσα, αν δεν έχεις και τύχη, δεν στέκεσαι! Του “κάθισαν” οι δυο-τρεις πρώτοι ναύλοι, ο ένας έφερε τον άλλον, οι Τράπεζες άνοιξαν τα πουγκιά, ο Μίνως ήξερε να μιλάει όμορφα και να πείθει, είχε και τα καλά του αποτελέσματα, νά’ τον, ξεπετάχτηκε και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν “όνομα”…

«Γλυκός άνθρωπος», μου είπε η γυναίκα μου, την πρώτη φορά που τον συνάντησε, σε μια δεξίωση στο προεδρικό Μέγαρο, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Ήταν, πράγματι, γλυκός και ευπροσήγορος, αλλά στις διαπραγματεύσεις και στα ναυλοσύμφωνα, όπως λένε οι συνεργάτες του, «σου έβγαζε το λάδι»! Αν δεν είσαι “τζώρας” στη Ναυτιλία, λεφτά δεν κάνεις, είναι κανόνας!

Μέχρι το 1988, είχε δημιουργήσει μια πολύ ισχυρή εταιρεία, με δεξαμενόπλοια τα οποία ναύλωνε σε μεγάλες πετρελαϊκές. Το μεγάλο του προσόν ήταν η δημιουργία “σταφ”, δηλαδή η σωστή επιλογή συνεργατών. Τους διάλεγε και τους “παντρευόταν”!

Όταν, στα μέσα του ’90, στην “Δάφνη Επικοινωνίες”, βγάλαμε με τον Γιάννη Φιλιππάκη και τον αξέχαστο Γιώργο Δραγώνα το “Greek Shipping Vision”, το δυνατότερο περιοδικό που εκδόθηκε ποτέ στον χώρο της Ναυτιλίας, ο Μίνως Κυριακού ήταν ένα από τα εξώφυλλά μας.

– «Θα έλθω για συνέντευξη!», του είπα στο τηλέφωνο.

– «Θα έρθεις για καφέ! Δεν δίνω συνεντεύξεις σε φίλους!», μου είπε.

Πήγα στο γραφείο του και μιλήσαμε για πολλά. Θυμηθήκαμε το 1988, όταν του είπα «όχι» για συνεργασία με τον υπό σύσταση ακόμη ραδιοφωνικό “Antenna”, όταν αρνήθηκα να φύγω από το “Mega” για να πάω στον τηλεοπτικό “Antenna”.

– «Βεβαίως, εσύ έχασες, αλλά εκτιμώ το ότι δεν θέλησες να αφήσεις ανθρώπους που σου είχαν δείξει εμπιστοσύνη!», μου είπε.

Δεν μου έδωσε συνέντευξη «πήγαινε στον Χόντο (σ.σ. το Νο 2 της Athenian) για να σου δώσει όλα τα στοιχεία. Και γράψε όσο μπορείς λιγότερα για εμένα», μου είπε…

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε και αργότερα ο όμιλος “Antenna” αγόρασε την “Δάφνη”!

Από τότε, λέω στον Γιάννη Φιλιππάκη ότι «του άρεσε τόσο η συνέντευξη, που αγόρασε όλο τον όμιλο!»…

Μέχρι τότε, ο Μίνως Κυριακού είχε δημιουργήσει μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων. Συνέχιζε να κινείται επιτυχώς στη Ναυτιλία, ενώ στα ΜΜΕ είχε πλέον γίνει ο σημαντικότερος παίκτης, καθώς ο Antenna ήταν μόνο δικός του και όχι “συνεταιρικός”.

Το ότι “έπαιζε μόνος του” τον έκανε δημοφιλή στον κόσμο των ΜΜΕ και της σώου μπιζ, καθώς είχες να κάνεις με μένα άτομο και δεν έπρεπε να περάσεις από συμβούλια και παρατρεχάμενους, όπως στο άλλο “μεγάλο” μαγαζί…

Αν σκεφθεί κανείς ότι μόλις 23 ετών, τόλμησε να ιδρύσει ναυτιλιακή επιχείρηση από το μηδέν, την Athenian Tankers Inc και σε λίγα χρόνια να έχει τέσσερα σουπερ-τάνκερ, καταλαβαίνει με ποιόν ‘”δαίμονα της θάλασσας” είχε να κάνει…

Το 1976, δημιουργεί δύο εταιρείες εμπορίου πετρελαιοειδών, την Bacoil International και την Athenian Oil Trading Inc. ενώ το 1981 ο στόλος του διαχειρίζεται 16 πλοία που φέρουν σημαία των νησιών Marshall.

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και την αρχή του νέου αιώνα οι εταιρείες του Athean Sea Carries και Athenian Tankers συμμετέχουν σε μεγάλες συμφωνίες ναυλώσεων, αγοραπωλησιών, μεταπωλήσεων και ναυπηγήσεως νέων πλοίων άξιας δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το 2004, ενώ η Ελλάδα ζει τον μύθο της, εκείνος “ξεπουλάει” στη θάλασσα, για να επανέλθει το 2006 μετά με τη ναυπήγηση στα ναυπηγεία Hyundai τεσσάρων σούπερ τάνκερ VLCC μεταφορικής ικανότητας το καθένα 310.000 τόνων, αξίας 127.000.000 το καθένα!

Στον Antenna λειτούργησε όπως στη Ναυτιλία! Με μοναδικό κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την σωστή επιλογή συνεργατών.

Μέχρι προχθές, στον Antenna είχαν παραχθεί περισσότερες από 220 τηλεοπτικές σειρές, περισσότερες από 150.000 ώρες τηλεοπτικών προγραμμάτων και είχε δοθεί εργασία σε χιλιάδες εργαζόμενους.

Φρονίμως ποιών, “έβαλε στη δουλειά” γρήγορα τα παιδιά του και οι επιχειρήσεις έμαθαν να λειτουργούν και χωρίς την δική του, πληθωρική, παρουσία. Παρέμενε πάντα ο “συντονιστής”, αλλά απέφευγε να ρίχνει την βαριά του σκιά…

Σήμερα ο όμιλος Antenna, λειτουργεί σε διεθνές επίπεδο, με τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς, εταιρείες, επενδύσεις και συνεργασίες σε 12 κλάδους, σε 20 χώρες! Στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, τη Βόρειο Αμερική, την Αυστραλία και την Ασία! Μια επιχείρηση που συντηρείται από τα δικά της έσοδα. Μακριά από την διαπλοκή με το δημόσιο, σε κάθε τομέα!

Φίλαθλος και φιλότεχνος, διετέλεσε πρόεδρος του “Πανελληνίου” και της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, καθιερώνοντας ως διεθνές το μίτινγκ στίβου “Τσικλητήρια”.

Υπήρξε μέγας λάτρης και των τεχνών και επιτρέψτε μου να κλείσω με μια προσωπική εμπειρία.

Το 2005, όταν ήμουν αντιπρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Μίνως Κυριακού έστειλε μια κυρία από τις δημόσιες σχέσεις  του Antenna. «Έχουμε εντολή από τον πρόεδρο να συνεργασθούμε μαζί σας με την καλύτερη διάθεση και να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα», μου λέει.

Του τηλεφώνησα να τον ευχαριστήσω . «Εμείς οι ναυτικοί έχουμε τον δικό μα κώδικα», μου απάντησε γελώντας.

Ένα βράδυ, στο Ηρώδειο (ήταν τακτικός και αθόρυβος θεατής) πλησίασα να τον χαιρετίσω.

– «Μίνω, σε ευχαριστούμε για την στήριξη του φεστιβάλ!», του λέει ο τότε υπουργός Τουρισμού, στο υπουργείο του οποίου υπαγόταν ο Οργανισμός.

– «Α, δεν το κάνω για εσάς, για τον φίλο μου τον Δημητράκη το κάνω, που είμαστε και οι δυο ναυτικοί!», απάντησε ο Κυριακού και τον “έστειλε”! Δεν είχε ανάγκη κανέναν. Και γι΄αυτό ήταν ωραίος…