Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ επιβεβαιώνει την τελευταία σελίδα του… “Ρομάντζου”!

FLASH στις 27/08/2016

Γελάτε γιατί χανόμαστε…

kapranos_rect

|> Δημήτρης Καπράνος

|> Μικρός, δεν άφηνα έντυπο που να μην το διαβάσω! Ο εφημεριδοπώλης έριχνε κάθε μέρα κάτω από την πόρτα την «Καθημερινή», την  «Εστία» και το  «Βήμα» και το μεσημέρι ο πατέρας (βενιζελικός) έφερνε και  «Τα Νέα».

Δίπλα μας, η κυρία Σάσα, η κομμώτρια, δεχόταν πελάτισσες στο σπίτι και στο τραπεζάκι του χωλ, υπήρχαν πάντα περιοδικά. Κάθε τόσο δανειζόμουν και διάβαζα. Πότε το  «Ρομάντζο», πότε τον  «Θησαυρό».

Είχα μανία με τις γελοιογραφίες και θυμάμαι που το  «Ρομάντζο», στην τελευταία του σελίδα φιλοξενούσε σκίτσα των Αρχέλαου, Χριστοδούλου, Παυλίδη και Πολενάκη, υπό τον γενικό τίτλο:  «Το γέλιο μακραίνει τη ζωή».

Δηλαδή ο όμιλος Θεοφανίδη, είχε από τη δεκαετία του ’50 ανακαλύψει αυτό που σήμερα διατυμπανίζει ως  «ανακάλυψη» ένα τμήμα του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, των ΗΠΑ.

Επιστήμονες του εν λόγω Πανεπιστημίου, που μελέτησαν αντιδράσεις ανθρώπων οι οποίοι παρακολουθούσαν ταινίες που προκαλούν ευφορία και γέλιο, επεσήμαναν τα εξής!

«Σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν γίνει κατά καιρούς, οι ευχάριστες καταστάσεις που βιώνει ένα άτομο το βοηθούν να έχει καλύτερη λειτουργία στο καρδιαγγειακό σύστημα γιατί πιθανότατα οι στιγμές χαράς και γέλιου ευνοούν τη σύνθεση και απελευθέρωση των κατάλληλων ορμονών στο αίμα. Επίσης, επιδρούν στο ενδοθήλιο των αυλών στις αρτηρίες με αποτέλεσμα αυτές να διαστέλλονται και να έχουμε καλύτερη ροή αίματος και έτσι να προστατεύονται όργανα όπως ο εγκέφαλος και η καρδιά».

– «Γι΄αυτό τον τελευταίο καιρό μου στήνεσαι στην τηλεόραση και παρακολουθείς μετά μανίας τις συνεδριάσεις των Επιτροπών της Βουλής;», ανεφώνησε η συμβία μου όταν της διάβασα τα συμπεράσματα των επιστημόνων.

Αντέτεινα ότι δεν αφήνω ταινία του παλαιού ελληνικού σινεμά.

– «Τι λες, καλή μου; Ξεχνάς ότι έχω δει  «Τα κίτρινα γάντια» πενήντα φορές, τους  «Γαμπρούς της Ευτυχίας» άλλες τόσες, το  «Τζένη-Τζένη» καμιά σαρανταριά και τις ταινίες του Βέγγου τις γνωρίζω απ’ έξω κι ανακατωτά;».

– «Ξέρεις εσύ τι κάνεις! Αφήνεις εμάς να παίρνουμε συμπληρώματα και ενισχυτικά κι εσύ έχεις βρει τον μήνα που τρέφει τους έντεκα!».

Μεταξύ μας, αγαπητοί, κάπου έχει δίκιο. Παρακολουθώ μετά μανίας κάθε τί που θα με κάνει να γελάσω, Όποτε έχω τις  «μαύρες μου « κατεβαίνω στο σπίτι των παιδιών μας και ζητώ από τον υιό μας να μου βάλει στο βίντεο την ταινία  «Οι εντιμότατοι φίλοι μου» του Μάριο Μονιτσέλι, με τον Τονιάτσι, τον Τσέλι, τον Νουαρέ, τον Μπλιέ.

Έτσι, παίρνω το  «φάρμακό» μου και η υπόλοιπη ημέρα κυλά πιο ευχάριστα.

Θα μου πείτε:  «Καλά, δεν βλέπεις ειδήσεις; Δεν ακούς ραδιόφωνο; Δεν διαβάζεις τις εφημερίδες; Δεν σε επηρεάζουν όλα αυτά που συμβαίνουν; Πόλεμοι, σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί;».

Και βέβαια τα διαβάζω και μαυρίζει η ψυχή μου. Αλλά τί θα κερδίσω αν αφήσω να με πάρει από κάτω;

Γι αυτό, αφήνομαι στα νερά της λίμνης του γέλιου, στα χέρια εκείνων που έδωσαν στη ζωή μας ένα άλλο νόημα, όσο κι αν κάποιοι πολιτικοί πασχίζουν να τους πάρουν τη θέση!

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: