Δεν έχουν τοποθετηθεί ούτε διάδρομοι “seatrac” για πρόσβαση στη θάλασσα

Τ/Π |> Από τροπικό έως και… μαγευτικό το τοπίο. Και δεν είναι «πλαστικό», ούτε και «πέφτει» μακριά! Για τους Πειραιώτες τουλάχιστον είναι μέρος της πόλης τους και επί σειρά δεκαετιών γνώριμο! Πρόκειται για την πλαζ Βοτσαλάκια, που πολύς λόγος γίνεται για αναμόρφωση και τέτοια…

Πράγματι, υπάρχει ένας χώρος καλαίσθητος με γκαζόν, ντουζιέρες, ξαπλώστρες, ομπρέλες και τραπεζοκαθίσματα, ο οποίος δίνει την εντύπωση ότι κάτι το αξιοσημείωτο συμβαίνει εκεί.

Πιάνεις την ομπρέλα σου με τις δυό ξαπλώστρες, παραγγέλνεις τα… ροφήματα και αφού σου φύγει λίγο το άγχος, την κάνεις για τη θάλασσα.

Όμως, δεν χρειάζεται να βρέξεις τα πόδια σου, για να αντιληφθείς ότι μόνον με αρβύλες είναι δυνατή η… προσθαλάσσωση! Ο λόγος απλός. Η θάλασσα δεν έχει -όχι βοτσαλάκι-, αλλά ούτε και γαρμπίλι! Είναι γεμάτη από «γκονάρια» που η είσοδος και η έξοδος, είναι από δύσκολη έως και αδύνατη!

Το «φαινόμενο» δεν είναι σημερινό. Κρατάει… αιώνες, αλλά ως φαίνεται ουδείς ενδιαφέρεται, ούτε και οι ίδιοι οι λουόμενοι! Διότι εάν είχαν ενδιαφερθεί όλο και κάποια διαμαρτυρία θα είχαν κάνει, κάποιο παράπονο θα είχαν εκφράσει ή έστω κάποιο αίτημα θα είχαν κάνει. Αλλά…

Απ΄ ό,τι λέγεται το πρόβλημα είναι μεν γνωστό, αλλά θεωρείται αδύνατον να λυθεί, διότι εάν ρίξουν στην θάλασσα άμμο, ή βότσαλα, δεν θα κρατηθούν με τίποτα. Λογικό φαίνεται και ας γίνει δεκτό.

Όμως υπάρχει μία λύση σχεδόν ανέξοδη, η οποία αφορά και τους συνανθρώπους μας με αναπηρία. Είναι η τοποθέτηση ενός ή και δύο ξύλινων διαδρόμων μήκους 7-8 μέτρων. Είναι τα γνωστά «seatrac», που έχουν τοποθετηθεί σε αρκετές ελληνικές παραλίες, όπως π.χ. στη Ναύπακτο και στην Καλαμάτα.

Τα «seatrac» είναι για την πρόσβαση των ΑμεΑ στη θάλασσα, ενώ μία πολύ πιο απλή κατασκευή θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και τους άλλους κολυμβητές, οι οποίοι θα είχαν πρόσβαση στη θάλασσα μέσω του διαδρόμου. Στη περίπτωση αυτή δεν υπάρχει μόνον επιτακτική ανάγκη για την πρόσβαση των ΑμεΑ στη θάλασσα, αλλά και για τη πρόσβαση των αρτιμελών, στη μοναδική πλαζ του Πειραιά!

Μιλάμε για ένα έξοδο που δεν είναι για συζήτηση και για ένα έργο δύο-τριών ημερών. Αρκεί να υπάρχει βούληση.

Τέλος, ας μην γίνεται αναφορά για φόβους δολιοφθοράς, διότι εάν ο δήμος λάβει τα μέτρα του, όχι μόνον δεν θα υπάρξει δολιοφθορά, αλλά ούτε καν τα σκυλάκια θα κάνουν μπάνιο στην πλαζ ή θα τα «κάνουν» στο γκαζόν! Πώς; Και όμως!