Ουφ!..

Τ/Π |> Τέτοιο σαμποτάζ εκ των έσω, δεν έχει δει ελληνική κυβέρνηση. Εδώ ο κόσμος καίγεται και κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες χτενίζονται. Και μάλιστα δημιουργούν τέτοιες «χωρίστρες» που είναι περισσότερο αποτελεσματικές από την κάθε αντιπολιτευτική επίθεση.

Τελευταίο κρούσμα «αυτοκτονίας» αυτό με τον Πρόεδρο της Βουλής, του οποίου κάποια «βαρυσήμαντα» αποδείχτηκαν ότι δεν ήταν δείγματα άγνοιας ή άνοιας, αλλά κάποιας διάλειψης.

Μετά την… περίφημη άποψή του για το «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» και την απάντηση του κ. Καμμένου, ο κ. Βούτσης παρατήρησε ότι «στην Ελλάδα η Ορθοδοξία αφορά το 90% του πληθυσμού» και πως «είμαστε σύγχρονο κράτος» και «δεν είμαστε φονταμενταλιστικό ορθόδοξο κράτος, ούτε ταλιμπάν της Ορθοδοξίας».

Το πώς εννοεί το «σύγχρονο» ή το «φονταμενταλιστικό» ο κ. Βούτσης, αυτό είναι κάτι το οποίο αφορά μόνον τον ίδιο ή έστω και κάποιους άλλους «προοδευτικούς».

Αλλά, το να προσβάλεις το 90% του πληθυσμού που -κατά δήλωσή σου- είναι ορθόδοξοι, αυτό είναι κάτι προς διερεύνηση. Πόσο μάλλον, όταν η κυβέρνηση έχει μία κομματική βάση 3,6%! Εκτός και αν υπάρχει η εντύπωση ότι η πολιτική που ακολουθείται έχει προσελκύσει στον ΣΥΡΙΖΑ και το υπόλοιπο ποσοστό πολιτών που με την ψήφο τους έφεραν ένα κόμμα μειοψηφίας στην κυβέρνηση…

Όσον αφορά το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» και τον «Φοίνικα» που χρησιμοποιήθηκαν καταχρηστικά και έγιναν αντικείμενα εκμετάλλευσης, δεν είναι δυνατόν να τα αποποιούμαστε.

Αυτό το «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια», όσο και αν έχει «βιαστεί», αποτελεί την ταυτότητα του Ελληνισμού – τουλάχιστον του 90%…

Όσο για τον «Φοίνικα» που οι στούρνοι πραξικοπηματίες της 21^ης Απριλίου, τον έκαναν «πουλί» και του έβαλαν μπροστά την σκιά ενός φαντάρου, είναι τουλάχιστον ηλίθιο να τον θεωρούμε «χουντικό», αφού είναι το επίσημο έμβλημα που είχε η Ελληνική Δημοκρατία! Ουφ, αυτό το πολύ «αντίσταση» και «αντιχουντικό» κάπου έχει παραγίνει και θυμίζει εκείνα τα τρία “L” (Levis -Lacoste – Lenin) των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων…

Τέλος, ας προσέχουν πολύ το τι λένε και πώς το λένε οι θεσμικοί παράγοντες. Κάθε κουβέντα τους είναι «βαριά» και εκλαμβάνεται ή σοβαρά ή αστεία. Το πρώτο είναι επώδυνο για ό,τι εκπροσωπούν. Και το δεύτερο, δυστυχώς δεν είναι τόσο ανώδυνο όσο μπορεί δείχνει…