Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Μια πρόταση εργασίας κι ας μην έχω ερωτηθεί!

FLASH στις 28/12/2020

Η νιότη μας κύλισε σε πεζοπορίες σε κακοφωτισμένα σοκάκια και ορεινά μονοπάτια. Θυμάσαι;

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Αν κάποτε αποφασίσεις να βγεις με “τετακέ” κάθετα στον αυτοκινητόδρομο, σίγουρα θα επιβραδύνεις για λίγο την προέλαση του ρεύματος των αποφασισμένων και βιαστικών να φτάσουν σε κάποιον προορισμό.

Το τίμημα ευνόητο, συνήθως αιματηρό και θανατηφόρο για πολλούς. Επειδή το ρεύμα αδυσώπητο -το ξέρεις καλύτερα από μένα.

Το σημαντικότερο είναι πως το ρεύμα συνήθως ακολουθεί τα πρανή που επιτάσσει η βαρύτητα και όχι τα ανηφορικά των ιδεοδρομιών μας -το έχουμε αποδεχτεί αυτό, θυμάσαι;

Το ποτάμι το σταματάς με φράγματα όταν απλωμένο στον κάμπο, όχι στην κατεβασιά του ορεινού χειμάρρου -θυμάσαι ποιος μας το έλεγε;

Η Ιστορία δεν αρκεί για να τα εξηγήσουμε όλα στο Παρόν και να δούμε το Μέλλον. Το Παρόν μας δαγκώνει στα μάτια της ψυχής και θολώνει το Μέλλον.

Η νιότη μας κύλισε με πολλές ανάστροφες πορείες σε στενούς αστικούς μονοδρόμους, μετακινήσεις σε παραδρόμους λεωφόρων, πεζοπορίες σε κακοφωτισμένα σοκάκια και ορεινά μονοπάτια. Θυμάσαι;

Λέω λοιπόν: μήπως να πιάσουμε αριστερή λωρίδα με πενήντα χλμ την ώρα και να κουβεντιάζουμε με τον συνοδηγό; Θα μείνουμε μέσα στο ρεύμα των πολλών και ίσως κάποιους εμποδίσουμε να φτάσουν νωρίτερα εκεί που τους περιμένει υπομονετικά το αναπόφευκτο -αυτό που εμείς πιστεύουμε πως είναι χαμός αλλά μπορεί να είναι και σωσμός.

Υ/γ: Συγγνώμη αν προτείνω χωρίς να ερωτηθώ…

(*Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: