Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Τρία αδελφάκια είμαστε με πόνο στην καρδιά μας…

FLASH στις 09/06/2019

Θύμισες από εκείνα τα σαλονάτα βαγόνια  του Ηλεκτρικού, με τις πινακίδες “Μην κύπτετε έξω” …

Καν. Τσουτάκος |> Στην αρχή ήταν ο επιβλητικός σταθμός στον Πειραιά. Ο θολωτός με τα ψηλά σιδερένια μπράτσα και τη διάφανη οροφή. Με την πολυκοσμία και τα τρένα. Τα καφέ, τα ξύλινα και τα μπεζ τα μεταλλικά.

Μού άρεσαν τα πρώτα, με τα στρογγυλά μπροστινά παράθυρα, σαν μάτια. Και εσωτερικά παντού ξύλο, ατμοσφαιρικά με το φωτισμό τους, αλλά και τα καθίσματα με την τρυπητή ψάθα.

Αλλά και οι ταμπέλες με το «απαγορεύεται το πτύειν», το «μην κύπτετε έξω», που συλλάβιζα μεν, αλλά δεν καταλάβαινα.

 

Τις ευχάριστες και εντυπωσιακές όμως παιδικές μου εμπειρίες σκίαζαν τα  «αδελφάκια». Συχνά τρία παιδάκια, συνήθως μελαψά, ξυπόλυτα, άπλυτα και κακοντυμένα που έμπαιναν στα βαγόνια  και εκλιπαρούσαν. Δυό αγοράκια και ένα κοριτσάκι. Είχαν αποστηθίσει με… τραγουδιστό και συνάμα σπαρακτικό τρόπο δυό τετράστιχα, θυμάμαι το πρώτο:

«Τρία αδελφάκια είμαστε
με πόνο στην καρδιά μας
έλα γλυκειά μανούλα μας
να βρούμε τη χαρά μας…»

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Στενοχωριόμουν, μες τη λύπη μου έσφιγγα το χέρι του πατέρα και της μάνας μου και αναρωτιόμουν πού είναι οι γονείς τους. Μερικά χρόνια αργότερα με εισιτήριο μιας δραχμής και μιας εικοσάρας, την κοπάναγα για μπάνιο στην αμμουδερή ακτή τού Νέου Φαλήρου.

Τότε συνάντησα άλλα «αδελφάκια» νέας γενιάς και τα ρώτησα για τη μαμά τους. Ήταν μονίμως ανήμπορη στο… νοσοκομείο.

Ασύνοροι οι συνειρμοί του ανθρώπινου νου.

Το θυμήθηκα στο σταθμό τού Πειραιά, μετά από καιρό, περνώντας μπροστά από το μουσείο τού ΗΣΑΠ…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: