Ο ένας φίλος γράφει για τους δύο άλλους φίλους που έφυγαν, απλά και χωρίς υπερβολές για τον τρόπο σκέψης των δύο πρωταγωνιστών

|> Ήταν αρχές δεκαετίας του ’80 όταν με τον Πάνο, ήμασταν μαζί στην εφημερίδα ‘’Ακρόπολις’’ του Μπότση. Γνώριζα πολύ καλά για την αδυναμία που είχε στον Στελάρα ‘’του’’ και μετά από κάθε συνάντηση με τον ‘’κολλητό’’ του, ο Πάνος κάτι καινούργιο είχε να πει για τον φίλο του. Τον έλεγαν Γεραμάνη, ένας απίθανος άνθρωπος, ένας συνάδελφος με γνώσεις και με λατρεία στο ελληνικό τραγούδι! Έφυγε νωρίς, πριν καμμιά εικοσαριά χρόνια…

Με τον Νίκο βρεθήκαμε στον ‘’τοκετό’’ της εφημερίδας “Espresso”, γύρω στο 2000. Ήταν κι αυτός πηγμένος στη δουλειά, γιατί μια καινούργια εφημερίδα έχει απαιτήσεις. Όταν κόπαζε λίγο απ’ τη δουλειά, ο Νίκος έριχνε τη ματιά του έξω από το παράθυρο στην Επικούρου και μουρμουροτραγουδούσε! Δεν χρειάστηκε ποτέ να τον ρωτήσω για το… ρεπερτόριο! Ήταν σαν τον Γεραμάνη. ‘’Κολλημένος’’ στον Στέλιο Καζαντζίδη – στον ‘’μεγάλο’’ όπως έλεγε! Δρόσος το επίθετό του. Αγαπητός συνάδελφος ‘’παλιάς κοπής’’ κι αυτός…

Τα χρόνια πέρασαν. Αποστρατευτήκαμε. Ο Νίκος αποτραβήχτηκε σ’ ένα χωριό των Σερρών. Αλλά δεν χαθήκαμε. Ας είναι καλά το facebook! Κατά καιρούς προβαίναμε σε… ανταλλαγές απόψεων, αλλά εγώ ούτε κουβέντα του έλεγα για τον Καζαντζίδη. Ευκαιρία ήθελε!

Όμως, πού να φανταζόμουν ότι ο Νίκος ο Δρόσος, κάτι το δυνατό ετοίμαζε για τον ‘’μεγάλο’’ του  και πως ο μπαγάσας είχε την ωραία ιδέα να καταγράψει στιγμές και σκέψεις των δύο ‘’κολλητών’’ συγχωρεμένων – του Στέλιου Καζαντζίδη και του Πάνου Γεραμάνη…

Όταν του είπα ‘’συγχαρητήρια’’ ο Δρόσος μού είπε ότι θέλησε να δημοσιοποιήσει κάποια πράγματα για τους δυό φίλους του, θεωρώντας ότι τους το χρωστούσε. Και καλά έκανε, αφού η ιστορία γράφεται από ζωντανές μαρτυρίες και καταθέσεις. Ίσως γι’ αυτό. όταν ξεφυλλίζεις τέτοιου είδους βιβλία, όπως αυτό του Νίκου Δρόσου, είναι σαν να συμμετέχεις στα δρώμενα.

‘’Στέλιος Καζαντζίδης – Πάνος Γεραμάνης | Όπως τους Γνώρισα’’, είναι ο τίτλος του πονήματος του Νίκου Δρόσου, το οποίο κυκλοφόρησε προ ημερών από τις εκδόσεις ‘’Μετρονόμος’’ (Ζωοδόχου Πηγής 8-10).

Πρόκειται για ένα βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας περιγράφει στιγμές που έζησε με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Πάνο Γεραμάνη. Με απλό τρόπο, χωρίς υπερβολές αναδεικνύεται ο τρόπος σκέψης των δύο πρωταγωνιστών. Πρέπει δε,  να επισημανθεί, ότι ο Νίκος Δρόσος δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει καταστάσεις αλλά αφήνει την αλήθεια να λειτουργεί όπως εκείνη γνωρίζει καλύτερα. Από αυτή την άποψη το βιβλίο του δημοσιογράφου Νίκου Δρόσου είναι μια κατάθεση ψυχής. Είναι ένα ταξίμι καρδιάς, για τους φίλους του, όπως λέει και στον πρόλογό του ο συγγραφέας…

Παντελής Ξανθίδης.