Ένας παλιός και αγαπημένος γνώριμος του Μεγάρου, ο Δημήτρης Σγούρος, επιστρέφει στην Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», μεθαύριο Πέμπτη 5/2 (8:30 μ.μ.), σε ένα σπάνιο ρεσιτάλ με μερικά από τα πιο φημισμένα έργα της πιανιστικής φιλολογίας του 19ου αιώνα. Τρία χρόνια μετά την τελευταία εμφάνισή του ως σολίστ, τον Μάρτιο του 2011 στον ίδιο χώρο, ο πιανίστας θα ερμηνεύσει με τον δικό του ιδιαίτερο προσωπικό του τρόπο διάσημες σελίδες από την εργογραφία για πιάνο των Μπετόβεν, Σοπέν και Λιστ.

Ο Δημήτρης Σγούρος θα ερμηνεύσει τις Παραλλαγές Eroica του Μπετόβεν, την Μπαλάντα αρ. 4 του Σοπέν και τις συνθέσεις του Φραντς Λιστ Βενετία και Νάπολη (συμπλήρωμα στα Χρόνια προσκυνήματος Β), Ριγκολέττο-Paraphrase de concert [Παράφραση κοντσέρτου] και Βαλς από την όπερα «Φάουστ».
Οι 15 Παραλλαγές και μία φούγκα σε μι ύφεση μείζονα, έργο 35 (γνωστές και ως Παραλλαγές Eroica) του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827) γράφτηκαν το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1802 και βασίζονται σε θέματα της Τρίτης συμφωνίας του, της επονομαζόμενης «Ηρωικής». Ο ίδιος ο συνθέτης αναφέρει ότι είχε επεξεργαστεί την κάθε παραλλαγή ως ανεξάρτητη και με διαφορετικό τρόπο χρησιμοποιώντας, κατά τη σύνθεση, νέο ύφος και πρωτότυπη τεχνική. Οι Παραλλαγές αποτελούν ένα ιδιαίτερο έργο του πιανιστικού ρεπερτορίου που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους βιρτουόζους του 19ου αιώνα και όχι μόνον.
Ένα από τα πιο απαιτητικά έργα για πιάνο είναι η Μπαλάντα αρ. 4 σε φα ελάσσονα, έργο 52 του Φρεντερίκ Σοπέν (1810-1849), η οποία αποτελεί το αποκορύφωμα της τέχνης του κορυφαίου ρομαντικού πιανίστα και συνθέτη. Γράφτηκε το 1842-43 και φέρει αφιέρωση στη Βαρόνη Ρότσιλντ. Στην Τέταρτη μπαλάντα συνυπάρχουν οι βαθιά μελαγχολικές φράσεις με τις έντονα δυναμικές εξάρσεις. Πρόκειται για μια σύνθεση υποβλητική, μυστηριώδη, κομψή και παθιασμένη που αποκαλύπτει την ομορφιά της σταδιακά στον ακροατή.
Ολόκληρο το δεύτερο μέρος του ρεσιτάλ είναι αφιερωμένο στον Φραντς Λιστ (1811-1886), ο οποίος, το 1840, συνέθεσε τη συλλογή Venezia e Napoli [Βενετία και Νάπολη], η οποία όμως εκδόθηκε στην αναθεωρημένη της μορφή το 1861. Σε αυτή τη συλλογή ο Λιστ θέλησε να αποτυπώσει μουσικά τις εντυπώσεις του από τα ταξίδια του στη Γενεύη και την Ιταλία. Η μικρή αυτή συλλογή, των μόλις τριών κομματιών, αποτέλεσε συμπλήρωμα του έργου για πιάνο Années de Pélérinage [Χρόνια προσκυνήματος]. Για τα τρία κομμάτια της συλλογής, ο Λιστ επεξεργάστηκε μελωδικό υλικό από δημοφιλείς ιταλικές μελωδίες της εποχής.
Τα δύο τελευταία έργα της βραδιάς είναι εμπνευσμένα από δύο όπερες που αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό του 19ου αιώνα, τον Ριγκολέττο του Βέρντι και τον Φάουστ του Γκουνό. Πρόκειται για πιανιστικές παραφράσεις (Paraphrases de concert) του Λιστ που διατηρούν το δραματικό και μελωδικό περιεχόμενο της εκάστοτε σκηνής. Στο έργο Rigoletto-Paraphrase de concert ο μεγάλος ούγγρος μουσουργός επεξεργάζεται το κουαρτέτο Ριγκολέττο-Τζίλντα-Δούκα-Μανταλένας από τη Γ΄ Πράξη. Στη σύνθεση Βαλς από την όπερα «Φάουστ» (Valse de l’opéra «Faust»), o Λιστ παραφράζει το βαλς από τη Β΄ Πράξη και το θέμα από το ντουέτο Φάουστ-Μαργαρίτας «Ô nuit d’amour » [Nύχτα ερωτική].