Άσε τον ήσυχο να περιπλανιέται “στες φαντασίες του τα ινδάλματα της ηδονής”…

Αλ. Αρδαβάνης* |> Λένε πολλοί πως είναι “ο γιατρός των φτωχών” μουρμούριζε για κάποιον ο Κώστας..
Είχε βαρύνει το σούρουπο στο προαύλιο του κατάκοπου νοσοκομείου. Σκιές μπαινόβγαιναν στην πύλη που επέμενε ανοιχτή παρά τη λήξη του επισκεπτηρίου. Πυτζάμες, νυχτικά και άσπρες μπλούζες φλυαρούσαν στο άρρωστο ημίφως του κυλικείου.

Ανάμεσά τους μπορεί τρυπωμένα και κάποια κλεφτρόνια -σουφρώνουν αστραπιαία ό,τι αφήνεται αφύλαχτο και γίνονται καπνός… Όπως και κάποιες ψυχές σουφρωμένες από έρωτες ανάρμοστους, ζωές χαντακωμένες από φόρμες επαγγελματικές ανάρμοστες.

Ο γιατρός των φτωχών…

Άσε τον ήσυχο να περιπλανιέται “στες φαντασίες του τα ινδάλματα της ηδονής“, παράτα τον αφύλαχτο στον ανύπαρκτο κόσμο του.

“Λυχναράκια σε φτωχικά εικονοστάσια του κόσμου ολόκληρου“, χωρίς σύνορα, χωρίς έχθρες, χωρίς τίποτε να μοιραστεί πέρα από την “Ειρήνη, το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου“… Το βάρος μιας ακόμα δύσκολης καματερής να λυγίζει τα στεγνωμένα βλέφαρα μέχρι τις υπώρειες του ύπνου.

Ακούγοντας τον Κώστα να αεροβατεί, θυμήθηκα πάλι τον μακρινό πια Βύρωνα να αποφαίνεται ψιθυριστά:

Είναι άγριο να περνάς μέσα από τους ανθρώπους
καλύτερα από δίπλα τους
γιατί το δίπλα μας είναι η ζωή -όπως η ζέστα και το φως
γύρω από τη φωτιά και το λυχνάρι-
το δίπλα μας είναι η ζωή το μέσα μας ο θάνατος…* (*) Βύρων Λεοντάρης “Εν γη αλμυρά”.

(*) Ο κ. Αλέξανδρος Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”.