Άτομα άσχετα με τη δημοσιογραφία καταλαμβάνουν θέσεις συντακτών στο πλαίσιο της νέας κατάστασης πραγμάτων στα ΜΜΕ…

Παντελής Ξανθίδης |> Αυτό που προβλέπεται για το «αρχαιότερο επάγγελμα» δεν ισχύει για τους δημοσιογράφους! Δηλαδή, δεν υπάρχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και ο καθένας μπορεί να δημοσιογραφεί, γράφοντας ή μεταδίδοντας ό,τι θέλει και όπως τού ‘ρθει – αρκεί να μην παραβιάζει τον Αστικό Κώδικα

Μπορεί να μην υπάρχει νομικό καθεστώς που να βάζει όρια, αλλά υπάρχουν οι επαγγελματικές ενώσεις, όπως η ΕΣΗΕΑ, που μετά από σκληρούς αγώνες κατάφεραν να «ακούγεται η φωνή» τους και να γίνονται κάπως σεβαστές στην κάθε εξουσία. Τα δε μέλη τους να αναγνωρίζονται ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι, που σημαίνει ότι ο λόγος έχει κάποια βαρύτητα. Δηλαδή, άλλο να γράψει κάτι ένας «χ» πολίτης και άλλο να γράψει το ίδιο ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος. Αλλιώς «μετράει»…

Με την κρίση του Τύπου και με την είσοδο των πάσης φύσεως επιχειρηματιών στον χώρο των ΜΜΕ, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι άρχισαν να αντιμετωπίζονται σαν «ανειδίκευτοι εργάτες», να μην πληρώνονται, να «φεσώνονται», να μειώνονται κάθετα οι αμοιβές τους, να απολύονται άνευ δικαιολογημένης αιτίας και να υφίστανται πιέσεις για να γίνονται φερέφωνα διαφόρων συμφερόντων.

Είναι μία σκληρή πραγματικότητα και σκληρός ο αγώνας που δίνει η ΕΣΗΕΑ, για να παρεμποδιστεί αυτή η «κατρακύλα» που οδηγεί στον περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα.

Βέβαια, όσο το επιχειρείν στον χώρο των ΜΜΕ, είναι το αυτό με κάθε άλλο επιχειρείν, τότε η Ενημέρωση θα είναι στα κέφια και τα γούστα του κάθε «ταλαντούχου» κεφαλαιούχου, ώστε τα Μέσα Ενημέρωσης να καταληφθούν πλήρως από δημοσιογράφους-“μαϊμούδες”!

Στο πλαίσιο της έμμεσης, πλην σαφέστατης επίθεσης κατά της ελευθερίας του Τύπου, καιρό τώρα άρχισαν να προσλαμβάνονται στα δημοσιογραφικά χωρικά, «όμορφα» άτομα παντός φύλλου, είδους και «ειδικού βάρους», με ιδιαίτερη έφεση στην τσαχπινιά και τα στερεότυπα αγγλικούλια. Άτομα που προβαίνουν σε σχόλια και κάνουν αναλύσεις, που παίρνουν συνεντεύξεις με το ένα πόδι πάνω στον καναπέ…

Όπως διαφαίνεται στον ορίζοντα, οσονούπω η παρουσία δημοσιογράφων στα ΜΜΕ -ιδιαίτερα στην Τηλεόραση- δεν θα είναι πλέον απαραίτητη, αφού θα «δημοσιογραφούν» τα «παντός καιρού» πολυτάλαντα άτομα που εκπροσωπούν το τηλεπερσόνικο «επάγγελμα» που όπου νά ‘ναι θα αναζητήσει συνδικαλιστική κάλυψη, ανάλογη της… προσφοράς του στη «δημοσιογραφία». Υπ’ όψιν…