Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Ο Πύθων ο γιατρός, στο χινοπωριάτικο ψιλόβροχο

FLASH στις 27/09/2020

Έσκυψε και κάτι ψιθύρισε στο πανιασμένο κορίτσι που ανάσαινε ρηχά, σαν ελαφάκι…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Τον ακολουθούσα από το χάραμα. Έφτασε απόγευμα. Φεύγοντας, μπήκε σε έναν θάλαμο. Εμβρόντητοι γύρω οι μάρτυρες της φριχτής Εξόδου.

Έσκυψε και κάτι ψιθύρισε στο πανιασμένο κορίτσι που ανάσαινε ρηχά όπως ελαφάκι στην παγίδα του πύθωνα. Μου φάνηκε πως το φίλησε· Ιούδας στη Γεθσημανή.

Ύστερα βγήκε από τον θάλαμο. Μάτια υγρά. Βγήκε παραπατώντας μέσα στο χινοπωριάτικο ψιλόβροχο. Φόρεσε το κράνος και καβάλησε· τρύπωσα στο πλάι του αριστερού κροτάφου του. Βογγούσε. Άκου, λέει, και πουθενά μη το πεις.

Χάρις στο παράλογο ενός ακόμα εφηβικού θανάτου σε ασφυξία, το σκεβρωμένο λείψανο της μάνας που ξέχωσαν το χάραμα μπροστά μου οι εργάτες μού φαίνεται δικαιοσύνη.

Ο ξεδοντιασμένος χρήστης που παραμόνευε να ζητιανέψει μετά την εκταφή, φαντάζει προικισμένο φιλόδοξο στέλεχος υγιούς επιχείρησης.

Οι φωνές των πεινασμένων που τρυπούν το υπέδαφος της συνείδησής μου, ακούγονται σαν ύμνος ευχαριστήριος στον ευεργέτη Δημιουργό.

Ο μανιασμένος διαπληκτισμός στον δρόμο για μια θέση πάρκινγκ, χαϊδεύει την ξεθωριασμένη ερωτική μνήμη μου όπως νεανικό φλερτ.

Ακόμα κι ο νεαρός ογκολόγος που αραδιάζει όλες τις σχετικές αναφορές της βιβλιογραφίας χωρίς να αγγίζει το λαβωμένο ψυχόσωμα, ογκόλιθος ενσυναίσθησης μου μοιάζει.

Αυτοί οι φριχτοί θάνατοι με παρηγορούν. Ακούγεται τρελό αλλά έτσι μου συμβαίνει.

Είχε αρχίσει να τρέχει πολύ. Άνοιξε τον γείσο και το ρεύμα του αέρα με ρούφηξε έξω στη βροχή· υποπίεση στις ενενήντα μοίρες -νόμος του Bernoulli.

Γλίτωσα από την παράνοιά του. Με είχε πνίξει εκεί στο περίβλημα του κρανίου του. Πύθων ο γιατρός.

(*Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: