Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Ανάπτυξη με μισθούς των 200 ευρώ δεν γίνεται, εκτός και αν μιλάμε για “μία από τα ίδια”!

Χωρίς κατηγορία στις 17/04/2017

Το αναμενόμενο “κλικ”

|> Παντελής Ξανθίδης

|> Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί μία αισιόδοξη άποψη που λέει ότι «δεν αποκλείεται να γίνει ένα κλικ για να πάρει μπρος η αγορά»! Δηλαδή, να συμβεί μία εξέλιξη στην οικονομία, τέτοια που ξαφνικά να ενεργοποιηθεί η αγορά και να αρχίσει να ανατέλλει η ανάπτυξη.

Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να προκύψει ο παράγων χρήμα και για να μιλάμε «οικονομικά», να γίνουν επενδύσεις! Όμως αυτό που δεν αναφέρεται στην εν λόγω φέρελπι άποψη, είναι για το τι ακριβώς εννοείται όταν λέμε «επένδυση», γιατί εάν πρόκειται να δοθούν εκατομμύρια π.χ. σε κάποιο λαμόγιο, τότε είναι σίγουρο ότι η επένδυση θα αποβεί σε… επέγδυση!

Πράγματι, είναι «πονοκέφαλος» –για ένα κράτος με ανέχεια και σχεδόν μηδενική παραγωγή όπως η πατρίδα μας– για το πώς θα πρέπει να λειτουργήσει η οικονομία, ώστε κάποια στιγμή να αρχίσει η παραγωγή με ταυτόχρονη άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων.

Στην περίπτωση που μία επένδυση γίνει με το… γνωστό σκεπτικό του «δίνω λεφτά σε ένα επιχειρηματία για να ενεργοποιηθεί», μάλλον δεν θα έχει θετικά αποτελέσματα, διότι μπορεί μεν να παράγει το προϊόν του ο επιχειρηματίας, αλλά δεν θα υπάρχουν καταναλωτές. Γιατί σε μία χώρα όπου οι μισθοί έχουν πέσει στα 200 ευρώ, πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί η κατανάλωση;

Εάν δεν γίνει αντιληπτό από τον π.χ. μπακάλη πως αν δεν ανταμείψει ικανοποιητικά τον υπάλληλό του, αυτός δεν θα έχει λεφτά να πάει να ψωνίσει στον απέναντι κρεοπώλη! «Ένα κι ένα κάνουν δυό, δεν θέλει δα και πολύ μυαλό», θα έλεγε κι ο Νεγρεπόντης στα «Μικροαστικά» του, που τόσο όμορφα είχε μελοποιήσει ο Λουκιανός…

Για να αρχίζουν να λειτουργούν οι αγορές, ίσως θα έπρεπε η κάθε επένδυση να γινόταν με την προοπτική ώστε να υπάρχουν αποδοχές του προσωπικού τέτοιες, ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν την δυνατότητα να είναι και καταναλωτές. Όσο κερδοσκοπομανής να είναι κάποιος θα πρέπει αν είναι πολύ «βλίτο» για να μην αντιλαμβάνεται ότι οι καταναλωτές είναι οι «πολλοί» και όχι η… παρέα του! Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και από την «αστική» κυβέρνηση, αλλά και από την «προοδευτική» αντιπολίτευση.

Η μεν κυβέρνηση, επειδή έχει να αντιμετωπίσει το οικονομικό καθεστώς της ΕΕ (σ.σ. θεωρεί περιττό να υπάρχουν στα κράτη-μέλη της υπουργεία Εμπορίου) θα πρέπει να λειτουργεί τους μηχανισμούς για την πάταξη της κερδοσκοπίας.

Η δε «προοδευτική» αντιπολίτευση, ας μην κάνει υπερκατανάλωση απαιτήσεων πολυτελείας του αμαρτωλού άλλοτε και παράλογων απεργιακών κινητοποιήσεων, σε ένα κράτος όπου υπάρχει η μονιμότητα και σε μία χώρα ανέργων ή απλήρωτων εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα.

Μία «εργασιακή ειρήνη» και από τις δύο πλευρές της «όχθης», είναι απαραίτητη για να αρχίσουν να γίνονται σκέψεις για την αναμενόμενη και ποθούμενη ανάπτυξη.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη χωρίς καλοπληρωμένους εργαζόμενους δεν νοείται. Εκτός και αν δεν μας έχει διδάξει τίποτε, η μέχρι τώρα «μακραίωνη» σαθρή οικονομική πορεία της Ελλάδας μας…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: