Από το «Πλέοντας στο μελανό πέλαγος μ’ αλλόγλωσσους ανθρώπους», στην αφίσα…

Αλ. Αρδαβάνης* |> Ξύπνησα με το στόμα στυφό. Δεν ήξερα γιατί, αν και κοιμάμαι από χρόνια με το σαγόνι κρεμασμένο στο έσω χάος του οισοφάγου. Στην οθόνη αναβοσβήνει ένα εισερχόμενο μήνυμα: μια φωτογραφία από στάση λεωφορείου στο Λονδίνο. Ένα ξενιτεμένο Ελληνόπουλο γράφει: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Αυτή η αφίσα σε στάση λεωφορείου στο Λονδίνο, απαντά στις “προεκλογικές εξαγγελίες” εκείνων που την κατέστρεψαν και οι οποίοι επιδιώκουν για άλλη μία φορά, με πομπώδεις υποσχέσεις, να “ΞΑΝΑκλέψουν” την ψήφο των κορόιδων, που δυστυχώς εξακολουθούν να είναι πάρα πολλοί σ’ αυτό τον τόπο. ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ…

Γυρίζω λίγα χρόνια πίσω. Συνέδριο στη Φρανκφούρτη, περίπατος στον ποταμό Μain. Μια γέφυρα σιδερένια και μια μεγάλη επιγραφή: “ΠΛΕΩΝ ΕΠΙ ΟΙΝΟΠΑ ΠΟΝΤΟΝ ΕΠ’ ΑΛΛΟΘΡΟΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ”.

Αγγλικά δεν ξέρω. Τα Αρχαία Ελληνικά μου φτωχά, η Ομηρική παιδεία μου ανύπαρκτη. Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε; Πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Το γιατί το ξέρω· κανένας δε μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει από τους θεμελιώδεις Νόμους της βιολογίας, ακμή και παρακμή, σιγμοειδής καμπύλη κλπ. Ξέρω το γιατί, όλοι το ξέρουμε. Το πώς και από ποιον δρόμο φτάσαμε μέχρι εδώ, ρωτώ. Μήπως βρούμε ένα αθέατο μονοπάτι να γυρίσουμε προς κάποιο “πίσω”, έστω και εικονικά.

Ξύπνησα με το στόμα στυφό. Και δεν ήταν η χαλάρωση των μασητήρων και η πτώση της γνάθου· η παράλυση των ελίκων Wernicke και Broca στα ρηχά του σκοτεινόχρωμου ποταμού της μνήμης είναι.

(*) Ο κ. Αλέξανδρος Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”.