Αφού τα οδυνηρά, χαράζονται βαθιά στη μνήμη, περισσότερο από τη χαρά μήπως η Άνοια είναι η απελευθέρωση από την τυραννία της Μνήμης;

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Η αγαπημένη ανοϊκή θεία δε με γνώρισε, ας καμώθηκε πως το αντίθετο. Καθισμένη δίπλα μου στο μεσημεριανό τραπέζι κάθε λίγο με κοιτάζει τρυφερά και μου χαϊδεύει το χέρι.  «Αφέντη μου, αφέντη μου», λέει.

Όμως και κάθε λίγο γυρίζει και με ρωτά: «Έχεις παιδιά;»…

Ως τυπικός τεχνοκράτης, υπολογίζω αδρά πως ο χρόνος που μένει γαντζωμένη η πληροφορία στις απότομες πλαγιές των ιπποκάμπων δεν ξεπερνά τα πέντε λεπτά.

Αισθάνομαι πως η θεία μπαινοβγαίνει στον σκοτεινό θάλαμο της Μνήμης και κανένας δεν ξέρει τι τραντάζεται μέσα της κάθε φορά που κάποιος «ανάβει το φως» βγάζοντας απότομα από το σκοτάδι τούς «ενοίκους» του θαλάμου.

Άκου όμως κι αυτό: κάθε φορά που η ανιψιά την «προβοκάρει» ρωτώντας «ευκολάκια», θυμώνει και την αποπαίρνει με ελαφρές βωμολοχίες, λέξεις που ποτέ δε χρησιμοποίησε πριν βυθιστεί στην άνοια.

«Είναι που ο ηγεμόνας φλοιός, η λογική, δεν ηγεμονεύει πια και πήρε κεφάλι το αντάρτικο των συναισθημάτων», λέω στην μικρή εξαδέλφη μου και πηδάω απότομα στην επόμενη σκέψη: «αφού τα οδυνηρά, πολύ περισσότερο από τη χαρά, χαράζονται βαθιά στη μνήμη, μήπως η Άνοια είναι η απελευθέρωση από την τυραννία της Μνήμης;»…

Τυχερή, λέω, η καλή θεία, που τη φωνάζουν ακόμα “Στρατηγό” λόγω του δυναμικού χαρακτήρα της, που ίσως της στέρησε κάποιες καίριες χαρές. Τυχερή, αντίθετα με την άλλη θεία μου που με κοιτάζει χαμογελώντας από απέναντι. Άτυχη αυτή, επειδή πολλαπλά εγκεφαλικά της στέρησαν την κινητική αυτονομία και τον λόγο, αφήνοντας άθικτη Νόηση και Μνήμη.

Οι θείες μου, οι θείοι μου τα ξαδέλφια μου…

Σύμβολα Μνήμης στην κυψέλη ζωής και αγάπης όπου φωλιάζει το μελίσσι των παιδικών αναμνήσεών μου σε τούτο το νησί.

Στο ερμάρι πίσω μου μια φωτογραφία παλαιική: η πατρική μου οικογένεια -ο παππούς τότε συνομήλικός μου σήμερα, ογδόντα χρόνια μετά.

Τυραννία η Μνήμη. Έφυγα ελαφρά τσαλακωμένος. Το δειλινό ο άνεμος στα πεύκα χαϊδεύει την κατάκοπη Μνήμη. Ίσως η αμνησία είναι εκδοχή Ελευθερίας.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”