Δεξιά, 80 και αποστάσεις, ο θείος με το Opel Olympia της δεκαετίας του ‘60

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Πριν πενήντα χρόνια, ο εξ αγχιστείας θείος συμπυκνώνει το τρίπτυχο δόγμα της ασφαλούς μετακίνησης στην τότε Εθνική Οδό. Ο θείος με το τρεμουλοτίμονο Opel Olympia της δεκαετίας του ‘60, ένα από τα αυτοκίνητα-σκοτώστρες σε δρόμους-σκοτώστρες της εποχής.

Δρόμους χαραγμένους και ασφαλτοστρωμένους από τους εργολάβους της εποχής· αυτούς δεν θα τους χαρακτηρίσω αφού δεν τους γνώρισα προσωπικά αλλά από την Ιστορία της εποχής που ακόμα δεν έχει καθαρογραφεί -ούτε από τους νικητές ούτε από τους ηττημένους του μακελειού που προηγήθηκε λίγα χρόνια πριν. Άλλωστε και από δω και από κει κάποιοι θα έπαιρναν τις εργολαβίες και οι εργολάβοι, όπως έλεγε χαριτολογώντας κάποιος, σταύρωσαν τον Χριστό. Εργολάβοι δημοσίων έργων και βιομηχανίες αυτοκινήτων: σταυρωτήδες του τόπου μας. Ζαλίστηκα από τις δολιχοδρομίες του νου. Γυρνάω στην αρχή.

Ο θείος· χοντρέμπορος ψιλικών με σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Πεζοδρομίου, όπως δήλωνε με έπαρση στους μπατζανάκηδες αποφοίτους του κατωτέρου Πανεπιστημίου Αθηνών -ανάμεσά τους και ο πατέρας μου.

Δεξιά, ογδόντα και αποστάσεις, λοιπόν. Πρόβλεψη ακριβείας για το πολιτικό, ηλικιακό και υγειονομικό σκηνικό του τόπου και του πλανήτη. Βέβαια δεν προέβλεψε τις μάσκες· τότε η μάσκα ήταν σύμβολο του παραβάτη και τιμωρού Ζορό και όχι πλανητικός κοινός τόπος συνάντησης ηγεσιών και υπηκόων -για τη σωτηρία όλων.

Σε κάθε περίπτωση, του αναγνωρίζω διορατικότητα εμβέλειας μισού αιώνα -μάλλον πολλών αιώνων. Έχω άλλωστε παραδεχτεί πια την ανάλυση του Φουκουγιάμα για το «τέλος της Ιστορίας» -αν υπήρξε ποτέ Ιστορία, τουλάχιστον ως το Κοινόν των «ομόρων, ομαίμων, ομογλώσσων» Ανθρώπων. Το παραδέχτηκα με μάλλον απρόσφορη οδύνη αναδρομική, προοπτική και κραυγαλέα παρούσα πως έτσι πάει η ανθρωπότητα μετά την έξοδο από τα σπήλαια.

Πάντως, κάποτε θα τελειώσει το παρόν διάλειμμα -από τι προς τι; Θα γυρίσουμε όλοι λοιπόν, καθένας στον πάγκο του ή σε αφιλόξενα παγκάκια από τσιμέντο. Κανένας στο σπίτι ή το κρεβάτι που άφησε πριν βγει να παλέψει για έναν κόσμο που επιστρέφει ραγδαία στην ειλικρίνεια της άγριας ζωής. Μέχρι τότε κάπως θα επιζήσουμε -όσοι επιζήσουν.

Μέσος όρος ζωής αποκλιμακούμενος: ανδρών εβδομήντα τρία, γυναικών εβδομήντα οχτώ έτη -για όσους προσβλέπουν σε αθανασία.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”