Παρά τις λιποθυμίες…

Τ/Π |> Ο συνάδελφος μάς καλημέρισε λέγοντας «Τι να κάνω; Θα πεινάσουμε με την γυναίκα μου, αλλά το παιδί πρέπει να πάει εκδρομή!». Απορήσαμε, γιατί πόσο να στοιχίζει αυτή η εκδρομή ενός παιδιού πρώτης γυμνασίου που διοργανώνεται από δημόσιο σχολείο; Όταν μας ενημέρωσε ότι η εκδρομή είναι πενθήμερη με προορισμό κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, τότε μείναμε άφωνοι!

Αφού, ο συνάδελφος μάς διαβεβαίωσε ότι δεν κάνει πλάκα, αρχίσαμε να κοιταζόμαστε αμήχανοι, για το πόσο… πλούσια δημόσια σχολεία υπάρχουν στην υπό κρίση Ελλάδα μας! Συμφωνήσαμε ότι ως γονιός δεν μπορεί να πει «όχι» στο παιδάκι του, που είναι και άριστος μαθητής!

Επί του προκειμένου, το θέμα είναι η αντιμετώπιση των καθηγητών. Αναρωτηθήκαμε πού και πώς διαβιούν οι καθηγητές αυτή την εποχή, διότι μιλάμε για δημόσια σχολεία και όχι για κολλέγια και εκπαιδευτήρια βορείων προαστίων! Από τη μια υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα και από την άλλη… εκδρομές στο εξωτερικό;  Δεν είμαστε καθόλου καλά!

Άραγε οι καθηγητές που έχουν κάνει τόσες και τόσες απεργίες διαμαρτυρόμενοι -μέσα σε άλλα- και για τους «κομμένους» μισθούς τους, θα μπορούσαν να διαθέσουν το ποσόν των 500 – 600 ευρώ, για την εκδρομή των παιδιών τους; Δηλαδή, περίπου έναν μισθό για την «πενταήμερη»; Άραγε οι γονείς των μαθητών, που κάποιοι είναι άνεργοι, άλλοι εργαζόμενοι και μη αμειβόμενοι, πώς θα μπορέσουν να στείλουν τα παιδιά τους στην εκδρομή του σχολείου;

Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες και οι σύλλογοι γονέων μάλλον δεν μπορούν να καλύψουν μέρος των εξόδων. Οπότε…

Μα, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν προτάσεις σε δημόσια σχολεία για τέτοιες «γκλαμουράτες» εκδρομές μαθητών; Άραγε είναι θέμα άγνοιας για το τι περνάει η ελληνική κοινωνία ή απλώς έλλειψη παιδαγωγικής συμπεριφοράς;

Προτείνεται πολυτελής εκδρομή σε τάξη 13χρονων (έστω και 18χρονων!) μαθητών, αδιαφορώντας για το πόσο μπορεί να πληγωθεί ένα παιδάκι, που για οικονομικούς λόγους δεν μπορεί να συμμετάσχει στην εκδρομή, παρέα με τους συμμαθητές του.

Στη δοκιμασία μπαίνουν και οι γονείς, που το σχολείο τούς «πιάνει από τον λαιμό» προκειμένου να τρέξουν να δανειστούν ή και να ξεπουληθούν για να συμμετάσχει το παιδάκι τους στην εκδρομή! Αφού εμμέσως είναι σαφέστατα υποχρεωτική η συμμετοχή!

Όμως προκύπτει και μία άλλη -ίσως μεγαλύτερη- απορία, όπως: πώς είναι δυνατόν να οργανώνονται εκδρομές διαρκείας πέντε ημερών για παιδιά προεφηβικής ηλικίας; Και πώς δέχονται οι καθηγητές να λαμβάνουν την ευθύνη των συνοδών για να προσέχουν τόσα μικρά παιδιά επί τόσες ημέρες και μάλιστα στο εξωτερικό; Μάλλον δεν αξίζει ως αντίτιμο η δωρεάν μετακίνηση και διαμονή τους…

Εάν κάποιοι καθηγητές δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η «συνήθεια» των πενθήμερων (όπως λέγαμε κάποτε…), έχει παραγίνει, πρέπει κάποιοι επιθεωρητές ή κάποια υπουργεία να τους ενημερώσουν ότι με τις 5ήμερες δεν διαπράττεται «τσαμπουκάς» κατά της… λιτότητας και της ανέχειας! Απλώς, μπορεί να παρέχεται έδαφος σε καχυποψίες…

Κύριοι εκπαιδευτικοί (ακόμη και σε μία ευημερούσα Ελλάδα!) τα 13χρονα παιδιά δεν χρειάζονται «πενταήμερες» και μάλιστα στο εξωτερικό, αλλά με μία ημερήσια των 5-10 ευρώ και σε κατάλληλο περιβάλλον, ξεσκάνε και περνούν αξέχαστα!