Να γράφουμε «εξάλλου» και όχι «εξ άλλου» και λόγω της άγνοιας για την πρόθεση «εξ», να βλέπουμε: «εξ’ άλλου» και «εξ’ αποστάσεως»!

Παντελής Ξανθίδης |> Στο τηλεπαιχνίδι “The Chase” τέθηκε στον παίχτη η ερώτηση: «Το ‘’εξ άλλου’’ γράφεται με μία ή με δύο λέξεις;». Ο παίχτης απάντησε: «Με μία!». Και… «Σωστό!» του είπαν! Όμως εάν έλεγε «Με δύο!» θα του έλεγαν «Λάθος!»;

Εκεί φτάσαμε… Το σωστό «εξ άλλου» να κρίνεται ως λάθος και το… προχωρημένο «εξάλλου» ως σωστό!

Όπως βλέπουμε, όλο και κερδίζει έδαφος η προς το χειρότερο εξέλιξη της Γλώσσας μας, όπως διαμορφώνεται – κάθε λίγο και λιγάκι – από κάποιους που δεν ξέρουμε ποιος τους δίνει την άδεια να παρεμβαίνουν αφαιρετικά και αδικαιολόγητα στη Γλώσσα.

Το «εξ άλλου» το πήρανε και το κάνανε «εξάλλου» και είναι πλέον επίσημη η γραφή «εξάλλου»! Κι εμείς, πάμε κόντρα στο κύμα… Γιατί, τι τους ενοχλούσε; Για να γίνεται… «ο έξαλλος, του εξάλλου» και να μην ξεχωρίζεται το μέρος του λόγου; Όμως, υπ’ όψιν: Η… ‘’Γλώσσα εκδικείται’’!

Στην περίπτωση αυτή διαβάζουμε αρκετές φορές… «Εξ’ άλλου». Ναι, με… απόστροφο! Πού να γνωρίζει ο άλλος ότι το «εξ» είναι κύρια πρόθεση; Ίσως δεν το γνωρίζουν ούτε κι εκείνοι που ένωσαν τις δύο λέξεις (εξ+άλλου = εξάλλου)…

Αλλά για ποιές προθέσεις μιλάμε, όταν έχει γίνει της… μόδας να πετάει απόστροφο ο κάθε… εγγράμματος σε κάθε «εξ» που θα δει; Όπως κάποια «εξ’ ορισμού» που βλέπουμε και σε επίσημα έγγραφα!

Πού μπορεί να αποταθεί κάποιος «γραφικός» ή «γκρινιάρης», όταν στο Χρηστικό Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών (όπως και στο Λεξικό του Τριανταφυλλίδη) περιλαμβάνεται η λέξη «συγγνώμη» με ένα «γ» («συγνώμη») και θεωρείται ισοδύναμη!

Μπορεί το «γγ» να προφέρεται σαν ένα «γ», αλλά διατηρείται η παραδοσιακή γραφή «γγ» για να υποδηλώνεται η προέλευση της λέξης, δηλαδή ότι προέρχεται από το αρχαίο «συν» και «γιγνώσκω» (συνγιγνώσκω > συγγιγνώσκω) που σημαίνει «αναγνωρίζω», «συμφωνώ»…

Αυτό που επίσης προξενεί εντύπωση είναι το πόσο σέβονται την γλώσσα τους κάποιοι άλλοι λαοί. Όπως π.χ. οι Γάλλοι που διατηρούν το πολυτονικό ή ακόμη οι Βρετανοί, που δεν πειράζουν τη γλώσσα τους κι ας είναι «σημειολογική» και όχι «εννοιολογική» όπως η ελληνική. Ένα παράδειγμα: Η λέξη «συγγνώμη» στα αγγλικά είναι «sorry» και ουδείς τολμά να την γράψει ως «sory»! Γιατί άραγε…

Όμως, όταν ο Έλληνας διαθέτει μία γλώσσα – «μητέρα» άλλων γλωσσών, γλωσσολόγους που να μην αντιδρούν στον ‘’βιασμό’’ της και Μέσα Ενημέρωσης όπου θεωρείται… προσόν, ο γραπτός και ο προφορικός λόγος να ‘’εμπλουτίζονται’’ με αγγλικές λέξεις και εκφράσεις, τότε δεν μας φτάνει ούτε μια τέτοια… «συγνώμη»! Ίσως να… υπάρχει λόγος.