Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Απάντηση από “ρατσιστικό” φουαγιέ στη “γυφτιά”

Χωρίς κατηγορία στις 11/01/2019

Η Ελλάδα είναι «υπόδουλη» της αυθαιρεσίας, του «ετσιθελισμού», αλλά και του «ωχαδελφισμού»

|> Παντελής Π. Ξανθίδης

|> Ανάρτηση στο facebook > Στον Πειραιά άνοιξε ένα «ρατσιστικό» καφέ – μπαρ – ρεστωράν, καθώς δεν επιτρέπεται η είσοδος σε καπνιστές, σκυλάκια και ούτε διατίθεται για… παιδική χαρά! Είναι το γνωστό foyer του Δημοτικού Θεάτρου, που έχει διαρρυθμιστεί σε μία «παρισινή όαση», με φινέτσα και στυλ. Μακάρι να διατηρηθεί αυτό το κόσμημα, που θυμίζει κάποια αθηναϊκά στέκια του άλλοτε…

«Μακάρι να διατηρηθεί…» γράφει, καθώς ό,τι καλό ξεκινά σε αυτόν εδώ τον τόπο, γρήγορα «ξεθωριάζει». Και αν γίνει αναφορά σε χώρους εστίασης -ιδιαίτερα για καφετέριες- το «καθεστώς» που επικρατεί είναι καθαρά «τριτοκοσμικό». Δηλαδή,

  • η μουσική που μεταδίδεται να μην είναι «υπόκρουση», αλλά να ξεκουφαίνει και να μην μπορείς να πεις μια κουβέντα με την παρέα σου,
  • ο διπλανός σου να καπνίζει και να θεωρείσαι γραφικός, απλώς και μόνον όταν δείξεις δυστροπία,
  • να παίζουν τα παιδάκια γύρω από τα τραπέζια και μην τολμάς να κάνεις μία παρατήρηση,
  • να έχουν το σκυλάκι τους κάτω από το τραπέζι…

Θέλουμε να θεωρούμαστε «πολιτισμένοι», αλλά ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε την -ίσως παγκόσμια- μοναδικότητα: να γράφουμε τους νόμους στα παλιά μας τα παπούτσια και με τίποτα να μην δεχόμαστε ότι δικαιώματα έχει και ο διπλανός μας.

Το να υπάρχουν σήμερα χώροι εστίασης που να λειτουργούν με αυτή τη νοοτροπία, δεν φταίει μόνον η αδιάφορη πολιτεία με τους πλημμελώς λειτουργούντες εκπροσώπους της, αλλά και εμείς οι ίδιοι οι οποίοι δεν αντιδρούμε στον κάθε αυθαίρετο, στον κάθε εξυπνάκια και στον κάθε «νταβατζή» της δημόσιας ζωής, ο οποίος με το «έτσι θέλω» ιδιοποιείται πλατείες, πεζόδρομους, πεζοδρόμια, ακόμη και οδοστρώματα!

«Ωχ μωρέ, δεν βαριέσαι!»… Αυτή είναι η… δημοφιλής φράση από κάθε «ψύχραιμο», ο οποίος έτσι και αποφασίσει να εκφράσει κάποια θέση, θα του φταίνε μόνον οι πολιτικοί του αντίπαλοι! Όπως για τους ραγιάδες, ποτέ δεν φταίει ο πασάς! Ίσως είναι αυτό το απομεινάρι που μας κρατάει πίσω και δεν είναι το ίδιον της φυλής.

Άραγε από τι είδους ανθρώπους χτίστηκαν οι Παρθενώνες; Εμείς ξέρουμε μόνον να γκρεμίζουμε, να διαβιούμε αδιαμαρτύρητα σε μία αντιπολιτισμική κοινωνία, στην οποία θεωρείται «πρωτοποριακό» το κάθε υποπροϊόν και η κάθε ασχήμια υπό την μαϊμουδίστικη κραυγή… «ουάου»!

Το πολιτιστικό χαμηλό της εποχής, άρχισε να χτίζεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν «ξεσπάθωσαν» οι μετριότητες.

Ήταν τότε που το Θέατρο και το Τραγούδι, έμπαιναν στην άκρη για να αντικατασταθούν από δήθεν πασαρέλες, «κοσμικές» εκδηλώσεις και με διάφορα «ξεσαλώματα» με όμορφες και «παλικάρια».

Ήταν τότε που μερίδα του Τύπου και άλλων ΜΜΕ:

  • Άρχισαν να σνομπάρουν την ελληνική γλώσσα και να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο την αγγλική.
  • Αποφάσισαν να …σταροποιούν ατάλαντες «καλλονές» και απίθανους «παίδαρους».
  • Εισήγαγαν τα «μπιτάκια» στα ραδιόφωνα, αντικατέστησαν την ελληνική και ξένη ποιοτική μουσική, ενώ περιόρισαν το ελληνικό Τραγούδι.
  • Άρχισαν να περιφρονούν τους «παλιομοδίτες» δημοσιογράφους, που επέμεναν να μην θίγουν το πνευματικό επίπεδο των αναγνωστών/ακροατών/τηλεθεατών, να μην παρεμβαίνουν σε κανενός την προσωπική ζωή, να υπερασπίζονται τις Τέχνες, να μην θεοποιούν άσχετους και ατάλαντες, να μην γίνονται «παπαγαλάκια» του κάθε επιχειρηματία ή πολιτικάντη, να μην στρώνουν το χαλί σε κάθε ασχήμια.

Και τώρα έχουμε την απαίτηση να διδάξει πολιτισμό ο κάθε… καφενές, όταν το «κιτς» και η αυθαιρεσία χαρακτηρίζουν γενικά την δημόσια ζωή στην Ελλάδα; Ναι, γενικά! Όπου κι αν κοιτάξεις, παντού θα «δεις» εικόνες που σε θλίβουν, νόμους που δεν λειτουργούν και  λανθάνουσες συμπεριφορές πολιτών ανάρμοστες, σε σχέση με την άλλοτε ευγενική Ελλάδα.

Γιατί τόσο ασχήμια σε έναν τόσο όμορφο τόπο; Και πόσο οξύμωρο είναι που η πατρίδα μας στα χρόνια της στέρησης παρήγαγε πολιτισμό και τώρα που έχουμε όλα τα καλά, διαβιούμε εντελώς «χύμα», αδιάφορα και σαφώς κόντρα με τις ουσιαστικές απαιτήσεις που έχει μία προηγμένη κοινωνία;

Μια κοινωνία της οποίας -για να είμαστε ειλικρινείς- δεν παρεμποδίζεται η λειτουργία της από μετανάστες και από τον κάθε φουκαρά που βρήκε απάγκιο τη χώρα μας, αλλά κυρίως από αιρετούς και… εξαίρετους! Από εκείνους που εντέλλονται για να διατηρούν, να υπερασπίζουν και να προασπίζουν την ορθή λειτουργικότητα της πόλης και του κράτους.

Όμως, κάποια ευθύνη φέρουν και όσοι εκλέγουν εκείνους οι οποίοι τους κυβερνούν και οι οποίοι επιλέγουν κατά βούληση τούς «εκλεκτούς» τους.

Πλησιάζουν αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές, ενώ επί θύραις είναι και οι βουλευτικές εκλογές. Μακάρι να μη γίνουν πιστευτά τα «θα» και οι ψηφοφόροι να γνωρίζουν τα who is who των υποψηφίων και κυρίως αν το βιογραφικό τους αποτελεί εγγύηση για τις υποσχέσεις τους…

***

Το γεγονός και μόνον ότι αποτελεί σπανιότητα η περίπτωση εκείνου του φουαγιέ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, είναι ένα μικρό δείγμα της πολιτισμικής κατάντιας και πολιτιστικής «τετραπληγίας» που έχει υποστεί η κοινωνία, ενώ παράλληλα αποτελεί μία αχτίδα φωτός ότι υπάρχουν κάποιοι που αντιστέκονται! Κάποιοι που δέχονται την «εκδίκηση της γυφτιάς», μόνον ως δισκογραφική δουλειά των Ξυδάκη-Ρασούλη! Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: