Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

“Ανάμεσα στην κακή λύση και την καταστροφή”, τι;

FLASH στις 13/07/2020

Η συγκυρία πλήθους παραγόντων καθορίζει ερήμην μας την πορεία κάθε κοινωνικής/εθνικής ομάδας

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Μερικοί αυτομαγεύονται στη λαγνεία της έγκυρης ανάλυσης στηριγμένης στην πρόσβαση σε αξιόπιστη πληροφόρηση που νομίζουν πως έχουν -πόσοι και ποιοί μπορούν άραγε, πραγματικά να την έχουν;. Άλλοι, “πατούν στέρεα” στην άριστη γνώση της Ιστορίας με τα αμέτρητα παρόμοια παραδείγματα που έχουν έτοιμα να παραθέσουν -αν και υπενθυμίζουν ότι “η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά σαν φάρσα“· οι ίδιοι επικαλούνται και τη γεωπολιτική.

Εγώ, πάλι, ειλικρινά δεν ξέρω πού να πατήσω χωρίς να βουλιάζω στη λάσπη, χωρίς να ποδοπατήσω τις αναμνήσεις και τα νεανικά μου όνειρα, χωρίς να λειοτριβηθώ από τα τεθωρακισμένα του ωμού ρεαλισμού -“δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων…” ή “δε φτάνουν τα συναισθήματα, χρειάζονται επενδύσεις” κλπ. κλπ.

Πού καταλήγω; Μα στο μόνο που μένει σε κάθε απλό άνθρωπο: να εμπιστευθώ τη διαίσθησή μου -την ανάγκη δηλαδή να πιστεύεις κάποιον, κάπου και από εκεί να κρατηθείς στην καταιγίδα της δύσκολης στιγμής.

Πιστεύω λοιπόν στις ευγενικές προθέσεις αυτών που κρατάνε σήμερα το πηδάλιο. Για τις ικανότητές τους και τις υπάρχουσες προϋποθέσεις επιτυχίας του παρόντος εγχειρήματος, κάθε εγχειρήματος, δεν ξέρω· και πιστεύω πως η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών δε μπορεί να ξέρει.

Αισθάνομαι ότι η πορεία μας, όπως η πορεία κάθε κοινωνικής ή εθνικής ομάδας μέσα στον ανελέητο χωροχρόνο της ανθρωπότητας, θα καθοριστεί ερήμην μας από συγκυρία πλήθους παραγόντων, των επιθυμιών και των βουλήσεών μας συμπεριλαμβανομένων.

Λατρεία της ευμενούς ή οργίλης Τυχαιότητας μου καταλογίζεις; Έχεις δίκιο.

Όσο κι αν παραταχθούμε ή αντιταχθούμε, όσα κι αν ελπίσουμε ή επιθυμήσουμε, Αυτή τελικά θα αποφασίσει. Κι εμείς όλοι θα μουρμουρίζουμε χαιρέκακα, θριαμβευτικά ή λυπημένα “…προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων συγκρίνεται“. Πάντα Επιμηθείς. Ένας ήταν και μόνος του έμεινε ο Προμηθέας.

Πάντως, όσο ομφαλοσκοπώ και συλλογιέμαι επί ματαίω, περιμένοντας το πλοίο της επιστροφής εδώ στο Κυκλαδίτικο νησί, γύρω ο κόσμος λυσσομανάει καλοκαιρινά περιστρεφόμενος στην αδιαφορία του. Για το μέλλον του που θα ακολουθήσει τον τυχαία επιλεγμένο δρόμο του, ενώ εγώ επιμένω στην ανηδονία μου. “Αν είναι νά ‘ρθει θε να ‘ρθεί…“.

(*Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: