Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Γύρω χορεύουν λεφτά!.. κι άλλοι μαζεύουν… όστρακα!

ΥΓΕΙΑ στις 17/11/2019

Κάποιοι μετρούν ζωή και σχέσεις τρίβοντας σπασμωδικά δείκτη, μέσο και αντίχειρα∙ τόσο απλά!

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Γύρω χορεύουν λεφτά!.. χιλιάδες ευρώ, που τόσα χρόνια μετά δεν έχω συλλάβει το πραγματικό τους μέγεθος, καθώς το αργοκίνητο και πάμφτωχο χρηματοοικονομικό λογισμικό μου κινείται ακόμα σε δραχμές, με την ίδια αμφίθυμη σχέση του τότε. Πάντως πολλά λεφτά, ιλιγγιώδη ποσά, όπως με διαβεβαιώνει ο απερχόμενος προϊστάμενος, παραθέτοντας στοιχεία κερδοφορίας από τους ισολογισμούς μεγάλων ιδιωτικών νοσηλευτηρίων.

Μετά από χρόνια, δεν ξέρω γιατί το κάνει∙ μήπως με δοκιμάζει ή προσπαθεί να μου πει «φύγε και πήγαινε εκεί που θα βγάλεις λεφτά…». Ξέρω ή μαντεύω μάλλον και τη δική του αμφίθυμη σχέση με το χρήμα και τη βαθιά αγάπη του για την άλλη, την κρυμμένη στους πολλούς όψη της εγκεφαλικής ζωής, καθώς είναι κι αυτός ή μάλλον κυρίως αυτός, ένας αλκοολικός της γραφής και της ανάγνωσης –τον έχω επισημάνει να το σκάει από τα φώτα και τις δεξιώσεις του σιναφιού και να μαζεύει όστρακα και βότσαλα στην παραλία.

Μπορεί πάλι, απλώς να ζυγίζει σαδιστικά τις αντιδράσεις απέχθειας των μιμικών μυών μου∙ η σχέση μας άλλωστε είχε πάντα στοιχεία πόκερ, όπως λένε αυτοί που ξέρουν να το παίζουν –εγώ δεν έχω ιδέα από πόκερ, υποθέτω πάντως πως είναι κράμα τύχης και ψυχολογικού πολέμου και «παραπέμπομαι» αυτόματα στο περίφημο «Σλουθ».

Άκου λοιπόν ή μάλλον διάβασε ένα εικαστικό που ετοιμάζω πολύ καιρό: μια γυναίκα μεσήλικη που έρχεται πάντα μόνη στο εξωτερικό ιατρείο, πραγματοποιεί μια περίεργη ταλάντωση στο χέρι, λίγα δευτερόλεπτα πριν σφίξει το χέρι του γιατρού και ένας σύζυγος ασθενούς από ένα νησί, δε δίνει ποτέ το χέρι στο γιατρό∙ η μία όπως για να δείξει πως τίποτα δεν έχει μέσα η παλάμη, ό άλλος όπως να θέλει ν’ αποφύγει κάθε σωματική επαφή με το γιατρό. Δεν ξέρω πώς να το απεικονίσω, κινηματογραφικά φαντάζομαι θα ήταν το καλύτερο∙ τέτοια δυνατότητα δε συζητείται, επομένως περιορίζομαι στη μιζέρια της γραφής, που την ψιλοκουμαντάρω.

Γύρω χορεύουν λεφτά!.. κι εγώ αμήχανος σε ένα ξένο κόσμο δεν ξέρω πού να ενταχθώ ή μάλλον δεν αντέχω πού να ενταχθώ∙ ίσως όμως και να θέλω κάπου. Είμαι ξεπερασμένος –outdated!.. τριγυρίζει στο μυαλό μου αυτή η λέξη που χρησιμοποιείται για θεραπείες επιστημονικά ή κερδοφορικά πεπαλαιωμένες και αναποτελεσματικές. Δεν αντέχω να ενταχθώ και να ανήκω κι εγώ κάπου, όπως δεν αντέχω και άλλα πολλά, όπως η εκκωφαντική εκδοχή μουσικής και οι δυνατές φωνές σε όλους τους κοινόχρηστους τόπους συνάθροισης – «μήπως επειδή είσαι γέρος και ιδιότροπος, μπαμπά» με ρώτησε εύστοχα μάλλον ο γιός μου προ ημερών καθώς βγαίναμε από ένα τέτοιο άγριο μαγαζί.

Γύρω χορεύουν λεφτά!.. και η απροσδιόριστης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης ασθενής κάθεται απέναντί μου στο στενό ιατρείο και με ζυγίζει με τo μάτι. Αναρωτιέται σίγουρα αν παραμένω ακόμα από ΄δω ή πέρασα από ΄κει, στους άλλους που μετρούν ζωή και σχέσεις ανθρώπων, τρίβοντας σπασμωδικά δείκτη, μέσο και αντίχειρα∙ τόσο απλά, τόσο επιβιωτικά, τόσο ανθρώπινα.

Τώρα τελευταία νιώθω να χάνω βάρος –όχι σε Kgr*, όχι. Εκείνα αυξάνουν καθώς επιδεινώνεται η ευζωΐα∙ το ειδικό μου βάρος μικραίνει, εκείνος ο περίφημος δείκτης πυκνότητας της ύλης, αυτό που μετράει την αξία και την απαξία των πλασμάτων, ο μόνος δείκτης τον οποίο αυξάνει η άυλη ψυχή. Πάει καιρός που, χωρίς προσπάθεια, επιπλέω στον βούρκο∙ χάνω ψυχή.

Γύρω χορεύουν λεφτά!.. κι εγώ δεν είναι πια εγώ –αν ήταν ποτέ- ούτε ένας άλλος∙ δεν ήταν μόνο ο Αρθούρος που τό ‘νιωσε.

(*Ο δρ. Αλ. Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: