Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Υπάρχει οδός διαφυγής κι ας είναι η βλακεία αήττητη!

FLASH στις 13/06/2019

Μια… μαγική λέξη είπε ο σούπερ «αναλυτής» και ασυνείδητα εκλιπαρώ τον αυριανό οίκτο του…

Αλ. Αρδαβάνης* |> Τρεις μέρες στραπατσάρομαι στα περίχωρα του κέντρου της Μαμάς Ευρώπης. Τεράστιοι δρόμοι, τεράστια μέγαρα, κολοσσιαία κουτιά που στοιβάζουν τους ανθρώπους· απαράλλαχτα ανύποπτους κι εδώ, όπως παντού. Τρεις μέρες περικυκλωμένος από εντελώς άγνωστη γλώσσα. Με την πλημμύρα των δύσπεπτων σκέψεων που συνήθως πνίγουν τέτοιες ώρες το μίζερο κρανίο μου.

Είμαι τώρα σε ένα πολύ-πολύ κεντρικό αεροδρόμιο της Μαμάς. Επιστρέφοντας στα οικεία και προσιτά -κακά αλλά δικά μου, δικά μας έστω. Πέρασα υποχρεωτικά μέσα από τους παρατεταγμένα παρεκκλήσια του μεγάλου Ναού: free shop area. Ψώνισα κιόλας· κάτι τζούφιες σοκολάτες με την φιγούρα του βασανισμένου εν ζωή Wolfgang Amadeus, γυαλιστερή στο φενακίζον περιτύλιγμα. Το αβυσσαλέο θράσος των επιγόνων να κεφαλαιοποιήσουν όποιον τυράννησαν όσο ζούσε.

Έτρεξα λίγο και βγήκα αγχωμένος προς την Έξοδο… gate 39: Mikonos Mikonos Mikonos… Πτήση απ’ευθείας! Πιο ‘κεί Chania, παραπέρα Santorini, Rhodos… Κάθοδος ποικίλων βαλαντίων στον τόπο του ήλιου, της θάλασσας, της αναψύξεως. Στον τόπο των από αιώνες σκυφτών. Αρνείσαι τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας! Ποιος εγώ το μηρμυγκάκι, η μυγούλα; Όχι βέβαια, πώς θα τολμούσα;

Τρυπώνω όμως από μια χαραμάδα και συνεχίζω τις λοξοδρομίες μου. Κι άλλα νοσηρά: Πόσο ενέχονται όσοι “σερβίρουν” εκεί;

Πόσο πιο ενεχόμενοι όσοι ξεσαλώνουν με όποιον τρόπο εκεί; Σήμερα, πέρυσι, πρόπερσι, πάντα; Πόσοι εκεί, πόσοι εδώ, πόσοι ανάμεσα; Ιδιότροπος λες, έ; Και εξωπραγματικός, έ;

Όχι ακριβώς. Φοβικός και εκμηδενισμένος. Φταίνε οι αμέτρητες νεανικές γυμνές πλάτες με τα tattoos. Παρέλασαν μπροστά στα μάτια μου αυθάδικες, δροσερές, απρόσιτες. Και αλλόγλωσσες. Σε τρεις μέρες εξουθένωσαν τα τελευταία υπολείμματα αυτοπεποίθησης. Επιστρέφω υποβρύχιος. Στην πατρίδα, λέω, θα ανακτήσω την επιφάνεια. Όποια επιφάνεια.

Όμως ο “αναλυτής” στο αεροπλάνο είχε διαφορετική άποψη. Έλληνας της Γερμανίας, άσπρα μαλλιά, γυαλιά σοφιστικέ, φωνή υποβλητική· θα ξέρει πολλά σκέφτηκα, και έστησα αυτί. Μέσα σε δέκα λεπτά σαρώνει διεξοδικά το οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας από την Οθωμανική Διοίκηση μέχρι σήμερα.

Σε κάθε δέκα λέξεις ξεφυτρώνει ένα “καραγκιόζηδες”· μιλάει για τους πατριώτες του. Όμως και προτείνει τη μαγική λύση για όλα τα δεινά: “ιδιωτικοποιήσεις”! Όλα στη γλώσσα μου. Αυτή που λαχτάρησα τρεις μέρες ακούγοντας σλάβικα. Και να γυρίσω στη μουγκαμάρα μου εκεί στη Μπρατισλάβα ή να αλλάξω πτήση ή θέση έστω δε γίνεται πλέον. Ήδη βρίσκομαι στα τρεις χιλιάδες πόδια και το αεροπλάνο γεμάτο.

Με σώζει μια γυμνή πλάτη μια σειρά μπροστά μου. Χωρίς tattoo. Από μηχανής θεός. Ονειροβατώντας πάνω της, Θα βγει κι αυτή η πτήση.

Θα βρίσκεται πάντα κάποιος μέσος μικρόνους να σε εγκλωβίζει στο στενό κελί των νοητικών μικροπτήσεών του. Εξίσου πάντα, όμως, θα προβάλλει απρόσμενα και η οδός διαφυγής. Και δε μιλώ για την πλάτη μπροστά μου αλλά για το ότι ο “αναλυτής” μού είναι τελικά συμπαθής. Ασυνείδητα με τη συμπάθειά μου εκλιπαρώ τον αυριανό οίκτο του, όπως κάνω με όλους τους είδους του. Στρατηγική επιλογή για το βέβαιο μέλλον μου ανάμεσα στους ηττημένους. Ως γνωστόν “η βλακεία είναι αήττητη”…

(*Ο κ. Αλέξανδρος Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”.

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: