Ο Κύριος με… θυμόν!

|> Δημήτρης Καπράνος

|>Πολύ καλά κάνει ο Νίκος Φίλης και καταργεί την Προσευχή. Καιρός είναι να γίνουμε Ευρώπη! Τι στην ευχή; Καλύτεροι είναι οι Εγγλέζοι, που έχουν Πακιστανό μουσουλμάνο για δήμαρχο; Είναι κορόιδα οι Γάλλοι που έχουν καταργήσει τον Σταυρό ακόμη και ως κόσμημα στον λαιμό;

Για καθίστε καλά! Δεν θέλετε να γίνουμε Ευρώπη; Ό,τι είναι δυνατόν το επιχειρεί η Ευρώπη προκειμένου να μας κάνει σαν τα μούτρα της!

Αφού το είπε και ο υπουργός μας των Εσωτερικών (ο Γερμανός, δηλαδή, αλλά εκείνος αποφασίζει και για εμάς).”Εμείς κάναμε ό,τι έπρεπε, καιρός να πάρει η Ελλάδα πίσω τους μετανάστες που μας κατσικώθηκαν εδώ χωρίς χαρτιά“!

Πρέπει, λοιπόν, να γίνουμε Ευρωπαίοι. Και θα γίνουμε, αν κάνουμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, όπως λέει κι ο Μοσκοβισί!

Και ποιά είναι η πρώτη μεταρρύθμιση; Η κατάργηση της… Προσευχής!

Να σας πω την αλήθεια, επιθυμώ να συνεχίσουν τα παιδιά να κάνουν την πρωινή τους Προσευχή, κυρίως για τη διατήρηση και την δημιουργία επί πλέον αντισωμάτων, απέναντι στην “πολυπολιτισμική καταιγίδα” που αφανίζει λαούς και έθνη. Να τους μαθαίνουν, όμως, οι δάσκαλοί τους τί λέει η Προσευχή, τί λένε τα τροπάρια, τί λένε τα Ευαγγέλια. Όχι σαν κι εμάς, που στα μικράτα μας δεν καταλαβαίναμε τί λέγαμε!

“Κύριε των δυνάμεων, μεθ’ ημών γενού“, ψέλναμε στο σχολείο μας.

-“Γιατί με θυμόν ο Κύριος;”, ρωτούσα τον πατέρα μου.

-“Πάντοτε μεθ΄ ημών και ουδείς καθ ΄ημών!“, μου απαντούσε και με έστελνε αδιάβαστο…

“‘Αλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν“, έψελνα στο σχολείο, αλλά δεν καταλάβαινα γρυ!

-“Τι θα πει, μαμά, ‘άλλον γαρ’;“, ρωτούσα και περίμενα να μου πει κάτι για άλογα και καβαλάρηδες.

– “Θα καταλάβεις όταν θα μεγαλώσεις!“, μου έλεγε και με χάιδευε στο κεφάλι.

Θα μου πεις και τί να κάνει ο δάσκαλος; Να εξηγήσει τι σημαίνει “Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς“; Ναι! Να τα εξηγήσει! Να καλέσει τα παιδιά και να τους ερμηνεύσει την προσευχή που θα επιλεγεί για το πρωινό.

Μπορεί για εμάς, το “Βασιλεύ ουράνιε, παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών“, να ήταν απολύτως κατανοητό. Για τα σημερινά παιδιά, όμως, τα οποία δεν διδάσκονται Αρχαία Ελληνικά και δεν έχουν τις καλύτερες των σχέσεων με την Ελληνική Γλώσσα, πολλά από εκείνα τα ωραία της Προσευχής, είναι δυσνόητα και ακατάληπτα. Πόσα σημερινά παιδιά, καταλαβαίνουν τί σημαίνει “Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου“;

Θα το απαγγέλλουν (εάν τελικώς επιτραπεί η Προσευχή από τους “ερυθροφρουρούς”) τα παιδιά και δεν θα καταλαβαίνουν τί λένε. Καλό είναι να τους εξηγήσουν οι δάσκαλοι τί σημαίνει η κάθε Προσευχή, ώστε να μην είναι μια μηχανική απαγγελία, αλλά μια πραγματική Προσευχή, με νοήματα.

Θεωρήστε δε βέβαιο ότι αν η Εκκλησία θεραπεύσει την αφωνία της, η Προσευχή στα σχολεία δεν θα καταργηθεί.