Να μην υπάρχει δυνατότητα σε κανέναν να κάνει οποιαδήποτε οικονομική συνδιαλλαγή, αν δεν περάσει πριν από τη τράπεζα

Πέτρος Κυρίμης* |> Να ήμουν μια μύγα στο τοίχο για να μπορώ να παρακολουθήσω την ηδονή που νοιώθουν οι τραπεζίτες αναλογιζόμενοι πόσο κοντά είμαστε στο τελικό τους στόχο. Να μην κινείται φύλλο χωρίς την άδειά τους. Στην κυριολεξία να μην κινείται τίποτα. Ούτε οι σερβιέτες και τα κ@λόχαρτα που θα πρέπει να αγοράσεις.

Το χρήμα είναι σκλαβιά αλλά όλη η ζωή μας κινείται μ’ αυτό. Το πλαστικό χρήμα όμως που δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά ένας συνεχής έλεγχος και διακανονισμός με τις τράπεζες θα κάνει το μετρητό που έχουμε σήμερα και την εξάρτησή του να μοιάζει με παιδική χαρά μπροστά στον εφιάλτη που θα αντιμετωπίσουμε όταν θα συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα και η εικονική ελευθερία δεν θα υπάρχει.

Σκεφθείτε μόνο για μια στιγμή, μια κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει δυνατότητα σε κανέναν να κάνει οποιαδήποτε οικονομική συνδιαλλαγή, αν δεν περάσει πριν από τη τράπεζα.

Μια κοινωνία όπου κανονικό χρήμα δεν θα υπάρχει παρά μόνο εικονικό την αξία του οποίου θα καθορίζουν οι εκδότες της πλαστικούρας.

Προσπαθήστε να αναλογιστείτε τι θα σημαίνει αυτό, με βάση την εμπειρία που έχουμε ήδη, για το πώς λειτουργούν αυτά τα θηρία που ονομάζονται τράπεζες, όπου όλοι οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα άλλο από νούμερα σε καρτέλες, που χρησιμεύουν να αυγατίζουν ένα τρελό κέρδος μέσα από μηχανισμούς τζογαδόρικους και τοκογλυφικούς.

(*) Ο κ. Πέτρος Κυρίμης είναι Πειραιώτης συγγραφέας και ζει στη Γερμανία (“Κάποτε στον Πειραιά” κ.ά.)