Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Χύμα σκέψεις, επειδή… ακούει εκεί ψηλά κανείς;

FLASH στις 19/08/2019

Ο ισχυρότερος παραμερίζει τον ασθενέστερο στην προτεραιότητα τροφής, χάριν… ιεραρχίας

Αλ. Αρδαβάνης* |> Ένα φτερό πουλιού στο χώμα, ακίνητο· ανάμνηση πτήσης που διακόπηκε βίαια από επίθεση ή απόρριψη ως άχρηστο από το δέρμα του πουλιού;

Τα μικρά γατιά που τάϊζα και χαϊδολογούσα στην αυλή μου· κατασπάραξαν το περιστέρι που γελάστηκε και δοκίμασε να κλέψει από την ξηρή τροφή που άφηνα στο πιατάκι τους. Τα σκόρπια φτερά και κηλίδες αίμα στο μάρμαρο, οι μάρτυρες.

Η γάτα στην αυλή του νοσοκομείου με στομάχι και στόμα χορτάτο, όχι όμως και το καίριο κέντρο στον εγκέφαλο. Κατέβασε από το δέντρο το περιστέρι που φτερούγιζε απελπισμένα στο στόμα της· το πήγε στην αυλή της εκκλησίας -για θεία προστασία- και το εξαφάνισε.

Το γεννησαρούδι σπουργίτι παιχνίδι στο στόμα της γατούλας που καμάρωνα πριν λίγο. Το μικρό πουλί θα έχει την παράδοξα καλή τύχη να μη γευτεί την αγωνία της τροφής· λέω και το καταπίνω κι αυτό.

Οι γάτες, αιλουροειδή συγγενή με τον πάνθηρα: οι μεγαλύτεροι φονείς του ζωικού βασιλείου -των ανθρώπων εξαιρουμένων…

Οικοσυστήματα με αυστηρές σχέσεις· το σαρκοβόρο αρπάζει το φυτοφάγο, το ράμφος τον σκώληκα ή το έντομο. Φορά κατιούσα ως χονδροειδής απεικόνιση της βαρύτητας.  Η παγερά αδιάφορη διατροφική αλυσίδα.

Ακόμα: κοινωνίες με σφιχτή ιεραρχία· ο ισχυρότερος παραμερίζει τον ασθενέστερο στην προτεραιότητα τροφής.
Παραπέρα: η επιβιωτική ενόρμηση σε συνέργεια με την αναπαραγωγική· μια γάτα τρώει ζωντανό το άρρωστο νεογέννητό της για προστατέψει τα υπόλοιπα και μια λύκαινα στα χιόνια τρώει το νεκρό μωρό της που δε μπόρεσε να θηλάσει λόγω έλλειψης τροφής. Διασταυρούμενες τροχιές άγριας επιβίωσης.

Μες στο σκοτάδι του μπαλκονιού ένα παραπονιάρικο νιαούρισμα με αιφνιδιάζει· ο μαύρος καστράτος μου, δυο μέρες νηστικός επειδή δεν του αρέσει η -δεδομένη- ξηρή τροφή που διάλεξα λάθος.

Ο νέος άντρας με το διπλό τατουάζ στο μπράτσο· μπροστά ένα παιδί, πίσω μια όμορφη γυναίκα. “Η γκόμενα;” …τον ρωτάει ο γιατρός που δεν καλοβλέπει… “Όχι γιατρέ, η γυναίκα μου και το παιδί μου, σκοτώθηκαν σε τροχαίο πριν τρία χρόνια“.  Ο άντρας μοιάζει να έχει εκμηδενίσει την οδύνη ακινητοποιώντας την σε μια δερματοστιξία.

Τα «άλογα» ζώα· ανελέητη Φυσική Επιλογή.
Ο «πολιτισμένος», ο έμφρων άνθρωπος· αν τον ξύσεις ελαφρά αναδύεται το ανθρωποειδές των δέντρων και των σπηλαίων.

Πάρε ό,τι θέλεις.
Δώσε μου να κρατήσω ξανά στης Μνήμης τις ματωμένες παλάμες τη διαβρωμένη Πίστη.
Δώσε μου πίσω τη χαμένη μου Πίστη· πως κάποτε, από κάπου θα λάμψει κάποιος άλλος δρόμος.
Ακούει εκεί ψηλά κανείς;

(*Ο κ. Αλέξανδρος Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”.

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: