Αν η φτώχεια συνεχιστεί, κανείς δεν θα μπορεί να προδικάσει τις εξελίξεις…

|> Μια δύσκολη χρονιά φεύγει και μια δυσκολότερη, κατά τα φαινόμενα, έρχεται σ’ ένα ασταθές και επικίνδυνο γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, με την αβεβαιότητα να πλανάται για το τι μέλλει γενέσθαι.

Σ’ αυτήν την κλιμακούμενη αβεβαιότητα, ο ελληνικός λαός με παγωμένες καρδιές πληρώνει βαρύ τίμημα για την κακοδιαχείριση και τις αμαρτίες δεκαετιών, για την απληστία και τις ατέλειες του διεθνούς οικονομικού συστήματος, για τις εμμονές και τα πάθη πληγωμένων και μοιραίων ηγετίσκων, για τα συνεχή λάθη αυτών που διαχειρίστηκαν την επταετή και πλέον κρίση, για την έλλειψη κοινής στρατηγικής.

|> Στέλιος Κοπανίδης

Οι πολίτες εγκλωβισμένοι στην ανέχεια και την ανεργία, βυθίζονται στην ανασφάλεια και αναζητούν εναγωνίως ελπίδα. Το πολιτικό σύστημα της χώρας παγιδευμένο στις μικροκομματικές σκοπιμότητες δεν φαίνεται ικανό να δώσει αυτήν την ελπίδα. Εξακολουθεί να έχει παρωπίδες, να βλέπει μ’ αυτές το δέντρο και όχι το δάσος, το οποίο κυριολεκτικά καίγεται. Κι όμως. Αυτοί οι δύσκολοι καιροί απαιτούν όσο ποτέ άλλοτε, συναίνεση και κοινή πλεύση. Η λογική του διαίρει και βασίλευε μπορεί να εξυπηρετεί αφάνταστα αυτούς που μας θέλουν παγιδευμένους σ’ αυτήν την κατάσταση, δεν βοηθά ωστόσο τον τόπο να βγει από το τέλμα. Κι αυτό πρωτίστως πρέπει να το καταλάβουν εκείνοι που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας. Και αυτοί που κυβερνούν και αυτοί που κυβέρνησαν και αυτοί που θέλουν να κυβερνήσουν. Το ποτό της εξουσίας είναι γλυκό , αλλά στην πορεία πικραίνει. Η λογική της καμένης γης δεν εξυπηρετεί κανέναν, κυρίως τον τόπο. Αν οι δανειστές και τα πιόνια τους βρουν όλο το ελληνικό πολιτικό φάσμα ενωμένο σαν μια γροθιά, τα όποια σχέδιά τους δεν θα είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν.

Ο λαός μας, που έχει επιδείξει απίστευτη αντοχή και ανοχή, και παρά τα δισεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει, θα αγκαλιάσει και θα σταθεί αρωγός σ’ αυτήν την προσπάθεια. Όπως το έκανε σε όλες τις δύσκολες περιόδους της νεώτερης ιστορίας μας. Αρκεί να βρεθεί το σθένος και η θέληση. Μόνον τότε θα υπάρξει αχτίδα φωτός και θα επιστρέψει η ελπίδα. Η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι ήταν και παραμένει μια όαση ασφάλειας σε μια ταραγμένη περιοχή του πλανήτη. Αν η φτώχεια συνεχιστεί, κανείς δεν θα μπορεί να προδικάσει τις εξελίξεις.

Το 2017 χτυπά την πόρτα μας. Όσο δύσκολη προοιωνίζεται η νέα χρονιά, ας μην επιτρέψουμε να είναι σαν τις προηγούμενες. Το οφείλουμε αυτό στους εαυτούς μας, αλλά κυρίως στα παιδιά μας.

Καλή Πρωτοχρονιά!