Ο πολιτισμός παραμένει να είναι “εξόριστος” από την υποτιθέμενη ελληνική τηλεόραση

Ντίνος Κουμπάτης |> Η νέα τηλεοπτική σαιζόν ξεκίνησε με φούρια και πολύ πριν τις καθιερωμένες ημερομηνίες έναρξης, στις οποίες μας είχε συνηθίσει για χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα. Μία τέτοια πρεμούρα, θα έπρεπε να προοιωνίζει νέες καινοτόμες επιτεύξεις και, οπωσδήποτε, μία αλλαγή στο επί δεκαετίες λιμνάζον τηλεοπτικό καθεστώς. Αντ’  αυτού, όλα, και όπου, ξεκίνησαν, -εκτός από ελάχιστα πρόσωπα, τα οποία άλλαξαν-, παρέμειναν τα ίδια, λες και είναι «συνταγές τσελεμεντέ», πέραν των οποίων, κάθε άλλη συνταγή είναι κίβδηλη και ανεπιτυχής.

Οι ίδιες πρωϊνές, ενημερωτικές εκπομπές, εκ των οποίων κάποιες εισέβαλαν στο νέο χρονικό τοπίο και με μεγάλη πτώση θεαματικότητας. Όλες στο ίδιο πατροπαράδοτο «πατρόν», κομμένες και ραμμένες στην εμπορική κατανάλωση, στην οποία φαίνεται να πιστεύουν ακόμη οι διαφημιζόμενοι, ενώ οι θεατές έχουν βαρεθεί προ πολλού να ακούν τα «προκάτ» εκφραζόμενα, πάντα επί των ίδιων θεμάτων, με τις ίδιες τυπικές και ενίοτε χωρίς ενδιαφέρον ερωτήσεις, οι οποίες και παγιδεύουν τους ερωτώμενους, χωρίς αυτοί να μπορούν να ανταπεξέλθουν, καθώς συνήθως στερούνται ευφυΐας, επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια.

Φυσικά και με την καθιερωμένη τακτική των δημοσιογράφων να κάνουν μία ερώτηση στον καλεσμένο τους, να τον διακόπτουν άμεσα, και να δίνουν οι ίδιοι την απάντηση, ως επαΐοντες επί παντός επιστητού!

Στην αντίπερα όχθη, ψυχαγωγικές πρωϊνές και μεταμεσημβρινές εκπομπές, ίδιου περίπου περιεχομένου, με εύκολο χιούμορ, πολλή μαγειρική να χορτάσουν οι θεατές, και φυσικά αέναες ώρες διαφημιστικών σποτς, τα οποία αναγκάζουν, ακόμη και τον πλέον υπομονετικό θεατή να αλλάξει κανάλι, εκνευρισμένος και συχνά ορκιζόμενος να σπάσει  την τηλεόρασή του!

Παιχνίδια τα απογεύματα, όπου οι αφελείς κοπελίτσες παρακολουθούν εκπομπές μόδας κατά κόρον, ειρωνευόμενες, συχνά και υβριζόμενες, καθώς και εκείνα τα παιχνίδια που ονομάζουν «γνώσεων», στα περισσότερα κανάλια, και φτάνει η νυχτερινή ζώνη με κάποιες επαναλήψεις παλαιών σίριαλς, και κάποιων νεωτέρων, εκ των οποίων τα περισσότερα αγωνιούν και αποτυγχάνουν να βρουν ένα στόχο, και να αποδώσουν κάποιο νόημα στους ίδιους τους σκοπούς τους, και το κοινό τους.

Αναμασημένα, από την άλλη πλευρά, παιχνίδια από αυτά που ονομάζουν «ριάλιτις» και τα οποία στην νέα σεζόν ξεκίνησαν με σκανδαλάκια, κρίσεις και επικρίσεις λίαν χαμηλού επιπέδου.

Το ημερήσιο πρόγραμμα ολοκληρώνεται με φόνους, τέρατα της Κολάσεως, σιχαμερά ερπετά και ιπτάμενα τέρατα σε ταινίες maid in Hollywood.

Όχι, ο πολιτισμός φαίνεται να μην βρίσκει θέση, ακόμη και στα κρατικά κανάλια, τα οποία φειδωλά τον παρέχουν στους τηλεθεατές τους.  Έτσι, δεν είναι να απορεί κάποιος για την χαμηλή ποιότητα των προγραμμάτων της ελληνικής τηλεόρασης, καθώς αυτές βασίζονται πάντα -και παράλληλα στηρίζονται- στην εμπορικότητα, την οποία εύκολα, αυτή, προσφέρει σε ένα κοινό, το οποίο επίσης έχει μάθει να θεωρεί τον πολιτισμό σαν κάτι το ουτοπιστικό, το εξωπραγματικό, το ανύπαρκτο, καθώς το έχει βιώσει μέσα από τις γνώσεις του, οι οποίες δεν είναι ό,τι το καλύτερο, καθώς οι γνώσεις παντού αλλού διδάσκονται, κάτι ξένο, όμως, ως προς την ελληνική πραγματικότητα.