Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Τι σημαίνει “αντιπαθητικός” άρρωστος;

ΥΓΕΙΑ στις 24/07/2020

Περί εφεδρειών εξαντλουμένων 
επαγγελματιών υγείας, απέναντι
σε πεσμένο μονομάχο…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Ήταν η τελευταία επίσκεψη. Η άρρωστη που είχε μόλις μπει έλεγε πολλά ψέμματα, αν και στις ρωγμές του ασυνάρτητου λόγου της αναπηδούσαν απροσδόκητες αλήθειες.

-“Δε μπόρεσα να σας δω αυτόν τον καιρό, ενώ είχα ανάγκη και είχα ξεμείνει από φάρμακα γιατρέ, γιατί μας έκαναν όλους, κι εμάς κι εσάς άνω κάτω με τον κορωνοϊό!“…

-“Αυτό το πανάκριβο 1535, ξέρετε πόσο κοστίζει, γιατρέ;“…

Τέλος, η άρρωστη έγινε ανατριχιαστικά εύστοχη, λέγοντας: “Με αδικείτε, γιατρέ, ακούστε με!“.

Εύστοχη!

Επειδή ο γιατρός, κατάκοπος μετά από σαράντα απανωτούς ασθενείς και αμέτρητες βρόμικες επιθέσεις διαδικαστικών ατιμιών της γραφειοκρατίας, δεν είχε άλλες εφεδρείες νευροδιαβιβαστών στο εγγενώς ιδιοτελές κρανίο του• δεν είχε αποθέματα συμπόνιας και παρατηρούσε δύσπιστα έως και εχθρικά την “αντιπαθητική” άρρωστη που έδινε απεγνωσμένη παράσταση για να τον συγκινήσει.

Ερωτήματα:

  • Τι σημαίνει αντιπαθητικός άρρωστος;

Υπάρχει αυτή η έννοια για έναν άνθρωπο που μάχεται για τη ζωή του, χωρίς άλλο όπλο από την απόσπαση -ακόμα και εξόρυξη- της συγκίνησης και ενσυναίσθησης του ασκληπιάδη που κρατάει το κλειδί του θησαυρού της όποιας γιατρειάς;

  • Τι σημαίνει εξάντληση εφεδρειών στον ασκληπιάδη, τον κάθε λειτουργό υγείας;

Η τραγική λέξη burnout*, που χρησιμοποιούν οι ειδικοί, μπορεί να ερμηνεύσει την όποια αποστασιοποιημένη συμπεριφορά του επαγγελματία υγείας απέναντι στον πεσμένο από τα χτυπήματα της αρρώστιας μονομάχο στην άμμο της αρένας• αρκεί όμως να τον αθωώσει όταν τον ποδοπατά με την αδιαφορία ή ακόμα και σκληρότητά του;

Μετά τη στιχομυθία, η μικρόσωμη άρρωστη πρότεινε το δεξί σε χειραψία -παραβλέποντας τους κανονισμούς των κοβιντιανών ημερών- και αποχώρησε με αέρα σχεδόν θριάμβου από το ιατρείο -είχε εμφανώς επικρατήσει στην “αναμέτρηση”.

Όταν βγήκε έπεσε μια βαρειά σιγή στο στενό ιατρείο. Ακούγονταν μόνο οι ήχοι από τα συρσίματα των εγγράφων που σπρώχνονταν άταχτα στον κίτρινο φάκελο του αρχείου.

Η νεαρή γιατρός που βοηθούσε -ίσως και εμπνέοντας- τον μεσήλικο ογκολόγο κοίταζε ανήσυχη, πότε αυτόν που είχε πανιάσει, πότε εμένα -τον άλλον εγώ του• τον μπουχτισμένο μάρτυρα μιας ακόμα σκηνής ταυρομαχίας, όπου ταύρος και ταυρομάχος, θύμα και θύτης, συγχωνεύονταν αγκαλιασμένοι μέσα σε αίματα, ιδρώτα και δάκρυα -και ποιος ο ταύρος και ποιος ο ταυρομάχος μη ρωτήσεις, αν δε θέλεις να μπλέξεις στη μανιασμένη συμπλοκή του Άλλου Εγώ, του ένοχου Ασυνειδήτου και του παγερού Υπερεγώ στις πλάτες του τυραννισμένου Εγώ ενός γιατρού απεγνωσμένων.

Μια βαρειά σιγή.

Εκείνες τις άγριες μέσα στη ύπουλη σιγή στιγμές να φοβάσαι. Τότε μπορεί να ακουστεί ένα κρακ• θα είναι ίσως η αρχή ή το τέλος. Κάθε αποσύνθεση ή κάθε απελευθέρωση από ένα κρακ προσημαίνεται. Ενώ κάποιοι απτόητοι συνεχίζουν να τρομοκρατούνται προσπαθώντας να μείνουν στον αφρό των λυμάτων μιας πανδημικής επικαιρότητας που μοιάζει να φθίνει έχοντας ήδη μολύνει τη συλλογική ψυχή του αιώνιου Πλήθους.

* Όρος που χρησιμοποιείται από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας προκειμένου να περιγράψουν το αίσθημα μακροχρόνιας εξάντλησης.

(*Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: