Το “The Ellinikon” είναι μια ταπεινωτική ήττα των Ελλήνων πολιτικών. Κάποιοι θα έπρεπε να ντρέπονται γι’ αυτό!

Δημήτρης Καπράνος* |> Όποτε περάσω από την τέως “Παραλιακή” στο ύψος του Ελληνικού, η πίεσή μου ανεβαίνει σε επικίνδυνα επίπεδα. Και γίνομαι ακόμη χειρότερα, όταν ακούω οποιονδήποτε να μιλά για “Αθηναϊκή Ριβιέρα”.

Γελοιότητες και αρχοντοχωριατιά ανακατεμένα! Σε καμία άλλη χώρα του κόσμου (χώρα με πολίτευμα δημοκρατικό και με πολίτες ελεύθερους και όχι εκείνα τα Εμιράτα και τα Χαλιφάτα, που γίνονται “Νέες Υόρκες” κι όταν στερέψει το πετρέλαιο θα στεγάζουν καμήλες) δεν θα εκφραζόταν με τόσο χυδαίο τρόπο η περιφρόνηση προς την μεσαία τάξη, την απόλυτη, δηλαδή, πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών.

Με μια απόφαση 100% πολιτική, το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού (εγκληματική ενέργεια η κατάργησή του από το ΠΑΣΟΚ, άφησε την Αθήνα με ένα μόνο αεροδρόμιο, το οποίο -ως απεδείχθη-δεν επαρκεί) υφίσταται μια νεοοφεουδαρχική – φαραωνική – απωθητική μεταβολή και αντί να γίνει το “απέραντο ανοιχτό πάρκο”, που μας έδειχναν οι απατηλές αφίσες πριν “πέσουν οι υπογραφές”, αναμένεται να “υπογειοποιηθεί” ακόμη και η παραλιακή οδός κατά μήκος του “The Ellinikon” (καλύτερα μου ακούγεται το “Rezilikon”) ώστε εμείς, οι ”πληβείοι” να εξαφανιζόμαστε από προσώπου γης, για να μην ενοχλούνται οι “πατρίκιοι”, που θα αγοράσουν (αν αγοράσουν) σπίτια στην “πόλη μέσα στην πόλη”.

Διότι, χωρίς αμφιβολία, περί αυτού πρόκειται. Ούτε περιαστικό δάσος, που θα άλλαζε το μικροκλίμα προς το καλύτερο, ούτε “απέραντο πάρκο”. Μόνο “πράσσ(ε)ιν άλογα” και δεν συμμαζεύεται!

Επέστρεφα προχθές από τον “Αστέρα” της Βουλιαγμένης, όπου είχα παρακολουθήσει το Συνέδριο της “Ναυτεμπορικής”. Καθώς πλησίαζα τον Άγιο Κοσμά (πάει κι αυτός ο -μοναδικός- αθλητικός πνεύμων των νοτίων προαστείων) ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης κάλυπτε τον ουρανό.

Προς στιγμήν, βλέποντας τον-ξεκάρφωτο και αταίριαστο με το αττικό τοπίο – “Πύργο” για τον οποίο καμαρώνουν οι κατακτητές της παραλίας μας, νόμισα ότι βρίσκομαι σε αμμοθύελλα στο Ντουμπάι.

Ευτυχώς, επρόκειτο μόνο για σκόνη που σήκωναν κάποια βαρέα φορτηγά, στο αριστερό (των εισερχομένων) μέρος της “πηγμένης” παραλιακής οδού.

Αλήθεια, μια τόσο σπουδαία επένδυση δεν μπορεί να τηρήσει τους απλούστερους περιβαλλοντικούς κανόνες; Αν το έκανε οποιοσδήποτε πολίτης, θα του είχαν στείλει περιπολικό παραχρήμα!

Φυσικά, ουδεμία ευθύνη μπορούμε να καταλογίσουμε στον επενδυτή. Εκείνος έμαθε, πρότεινε και το δημόσιο πούλησε μια έκταση τρεις φορές σαν το Μονακό, έναντι 92 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο! Κι εγώ θα το αγόραζα, αν είχα τα χρήματα.

Μπορούμε, όμως, να αναρωτηθούμε ποιοί ήταν εκείνοι που έβγαλαν στην αγορά το “Ελληνικό”, ποιός τροποποίησε την σύμβαση και παραχώρησε και τον Άγιο Κοσμά και ποιοί ήταν οι κύριοι που αποφάσισαν, χωρίς να ρωτήσουν τους κατοίκους, που επένδυσαν κόπους μιας ζωής στα Νότια -όσοι δηλαδή δεν έχουν χάσει τα σπίτια τους από τα “Funds”, στα οποία επίσης κάποιοι πολιτικοί παρεχώρησαν εξουσίες και αρμοδιότητες υπό μορφήν ικριώματος.

Εκείνοι, που θα πηγαίνουν στα σπίτια τους σαν τον τυφλοπόντικα, υπογείως , για να μην ενοχλούνται οι (κυρίως αλλοδαποί) “λεφτάδες” που θα αγοράσουν τις άκομψες κατοικίες, οι οποίες μας στέρησαν την θέα προς το θείο και κοινό αγαθό, την θάλασσα!

Το “The Ellinikon” είναι μια ταπεινωτική ήττα (Βατερλώ) των Ελλήνων πολιτικών. Κάποιοι θα έπρεπε να ντρέπονται γι’ αυτό!

(*) Άρθρο του κ. Δημ. Καπράνου από την εφημερίδα ‘’Εστία’’