Τι θ’ απογινόταν ο νέος άνθρωπος χωρίς ιδανικά και αυταπάτες και η ανθρωπότητα χωρίς τους νέους και τα ιδανικά τους;

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Θαυμάζω τους υγειονομικούς που, σκεπασμένοι με στολές προστασίας, δηλώνουν περήφανοι πως «είναι εκεί για εμάς όλους». Εννοώντας, προφανώς, πως θυσιάζονται για το κοινό καλό.

Και είναι αλήθεια αυτό το «θυσιάζονται», για το «ποιο καλό;» αναρωτιέμαι.

Τους θαυμάζω και τους ζηλεύω, ακριβώς όπως στην πρώτη εφηβεία μου θαύμαζα και ζήλευα τους μεσαιωνικούς κατάφρακτους ιππότες που, φορώντας τις αδιαπέραστες πανοπλίες τους, θυσιάζονταν «για τα ιδεώδη της εποχής» -με το μυαλό σφηνωμένο στην ωραία, έγκλειστη στο κάστρο, Δέσποινα.

Τα ιδεώδη κάθε εποχής…

Excalibur!

Αιώνες μετά, ξέρουμε για ποιον και για τι πολεμούσαν στην εποχή του βασιλιά Αρθούρου, του Λανσελότου και των «Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης», αλλά και του Ιβανόη, του Διγενή Ακρίτα, των Βυζαντινών Κατάφρακτων Ιππέων• όλων εκείνων που στοίχειωσαν τις εφηβικές φαντασιώσεις και οικοδόμησαν τα «Υψηλά Ιδανικά» πολλών από εμάς- κι αν βρίσκεις ανακρίβειες στις αναφορές αυτές, είναι που απ’ όλα αυτά τα αναγνώσματα της εφηβείας, στο μυαλό μου ένας λυπημένος χυλός έχει απομείνει.

Το Excalibur, κάθε Excalibur -κάθε ξίφος μπηγμένο στον θεόρατο βράχο του Νοήματος. Σήμερα πια, νομίζω πως έχω πια επίγνωση αυτού του Νοήματος.

Οι περισσότεροι, ωριμάζοντας το συνειδητοποιούμε, ας είναι αργά για ν’ αντιδράσουμε -και ευτυχώς είναι αργά. Ευτυχώς αργά το συνειδητοποιούμε!

Ερωτώ:

• Τι θ’ απογινόταν ο νέος άνθρωπος χωρίς ιδανικά και αυταπάτες;
• Τι θ’ απογινόταν η ανθρωπότητα χωρίς τους νέους και τα ιδανικά τους;
• Τι θ’ απογίνονταν τα ιδανικά της Νιότης χωρίς τα διαρκή σκύβαλα που παράγει η ρυπαρή ανθρωπότητα;

Απελπισμένη ερώτηση -ρητορική και ανώφελη… Επιστρέφω στο παρόν μετά το μεσαιωνικό παραλήρημα.

Διερωτώμαι: ξέρει κανείς από τους εν πανοπλία υπερήφανους υγειονομικούς ποιο είναι το Excalibur για το οποίο σήμερα κονταροχτυπιούνται με τον Μέγα Λοιμό των ημερών;

Διερωτώμαι, πλέον δεν ερωτώ.

Οι απαντήσεις στην Έξοδο, από την «Κυρά της Λίμνης» -τη νόμιμη κάτοχο του Νοήματος.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”