Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Σήμερα για πρώτη φορά ψήφισε κι ο γιός μου…

ΚΟΙΝΩΝΙΑ στις 07/07/2019

Τον συνόδεψα συγκινημένος, του ευχήθηκα και αμέσως μετάνιωσα πως τον… καταριέμαι!

Αλ. Αρδαβάνης* |> Σύρθηκα ξανά… Σύρθηκα ξανά ως εκεί. Χωρίς πυξίδα, χωρίς αυταπάτες πια. Ποιος μεγάλος σεισμός ανέτρεψε αυτό που ονομάσαμε βέβαιη νομοτέλεια; Αιώνες μετά ψάχναμε τα ίχνη τους.

Ναυάγια ξύλινα κοιμισμένα στον πυθμένα, με χάλκινα βαθυπράσινα από το ανελέητο αλάτι, κεραμικά σκεπασμένα από στρείδια με άθικτο περιεχόμενο. Βότσαλα διάφανα σε αμμουδιές αδιάφορες του ανθρώπινου χρόνου.

Τα είπαμε γυαλόπετρες, μα ήταν γυαλικά της Ανατολής, φερμένα από μακρινά ταξίδια, τριμμένα στο χωνευτήρι της θάλασσας. Ανάμεσα σε στρώματα λάβας η σκόνη σπιτιών, οστών και αμφορέων κράμα αξεδιάλυτο. Ζωές που πίστεψαν σε άλλες ζωές, σε όποια αθανασία.

Σύρθηκα ξανά ως εκεί και προσποιήθηκα πως κι εγώ συμμετείχα. Όμως, η Φρυκτωρία που με παρηγόρησε για την πτώση της Τροίας και την επιστροφή του δίκαιου τάχα Αγαμέμνονα, όσα κάποτε θα γίνονταν κι εδώ, μένει από χρόνια σβησμένη.

Ο Φάρος μου για την πλεύση στο σκοτάδι του πρωταρχικού Ωκεανού σωριασμένος στα βράχια· σκόρπια σίδερα και γυαλιά σπασμένα κύλησαν στον βυθό, που κάποτε θα σηκωθεί ξανά στον αέρα να γίνει χωράφι των επερχομένων γενεών, όπως και αν υπάρξουν. Συντρίμμια που θα ξεχώνονται καθώς κάποιοι θα σκάβουν το χώμα να σπείρουν, να θεμελιώσουν σπίτια∙ γυαλόπετρες στις αμμουδιές όπου πάντα θα παίζουν παιδιά.

Σύρθηκα ξανά εκεί και ψήφισα. Τι, δεν έχει σημασία, πάντως καταγωγικά και τι εννοώ καταγωγή μου δε θα σου πω. Μάντεψε. Αλλά σήμερα για πρώτη φορά ψήφισε κι ο γιός μου. Τον συνόδεψα συγκινημένος. Του ευχήθηκα “φορές σαράντα” και αμέσως μετάνιωσα πως τον καταριέμαι να “σέρνεται ως εκεί” και να ελπίζει ή πως προσδιόριζα τη διάρκεια της ζωής του.

Χειρότερα: το βρυκολάκιασμα της ψευδώνυμης Κοινωνίας Πολιτών. Αλλά να ελπίζεις πως κάποτε κάτι από κάπου θ’ αστράψει για αυτούς που θά ‘ρθουν είναι μια μορφή αθανασίας. Και ξεμετάνιωσα. Τώρα, ποιος ο Φάρος, ποια η Φρυκτωρία και ποιος ο Σεισμός μάντεψε∙ έστω μετά από αιώνες.

(*Ο κ. Αλέξανδρος Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”.

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: