Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Το στιγμιαίο του “Bιg Brother” και τα άλλα τα… διαρκείας!

FLASH στις 09/09/2020

Το πολιτισμικό χαμηλό καλά κρατεί με την… άδεια του ΕΣΡ και της απυρόβλητης υποκουλτούρας

Παντελής Π. Ξανθίδης |> Το εν Ελλάδι πολιτισμικό χαμηλό, είναι πια δεδομένο και κάτι που κάνει “μπαμ” κυρίως από τις τηλεοράσεις, ιδιαίτερα τις “ελεύθερες”. Το κρούσμα με τον τύπο του “Big Brother”, είναι στιγμιαίο. Άλλα είναι τα διαρκείας “εγκλήματα” που παράγουν τέτοιου είδους κρούσματα. Και επ’ αυτού κάνουμε “μόκο”! Όπως “όλα κάπου οφείλονται”, έτσι και η πολιτισμική κατάπτωση έχει τις αιτίες και τα αιτιατά της. Για να μιλάμε ειλικρινά, οι κυρίως υπεύθυνοι δεν είμαστε μόνον εμείς οι δημοσιογράφοι _όσοι εξ ημών συμμετείχαμε στην “πολιτιστική αποκαθήλωση”- αλλά περισσότερο είναι κάποιοι άλλοι…

Με μία… συνωμοσιολογική άποψη, υπεύθυνοι είναι εκείνοι οι “γνωστοί-άγνωστοι” που κάποια στιγμή αποφάσισαν ότι η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στον “ζιγκουαλισμό” και όσοι έγιναν καραγωγείς και υπομόχλια της υλοποίησης τέτοιου είδους επιδιώξεων.

Για να συνεχίσουμε χωρίς πολλές λεπτομέρειες την -ίσως- συνωμοσιολογία, ο “προχωρημένος” λαϊκός Τύπος και τα άλλα ΜΜΕ της δεκαετίας του ’90 άρχισαν να μιμούνται και να προσπαθούν να επιβάλλουν ό,τι πιό άσχημο υποπροϊόν διέθετε το αγγλόφωνο θέαμα-ακρόαμα, με σταρς κάποιους που δυστυχώς δεν μας… ξεβλάχεψαν!

Σύντομα κάποια ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις) άρχισαν να αποκτούν συνεχώς αυξανόμενο κοινό, για να φτάσει η Ελλάδα στη νέα χιλιετηρίδα, “πληγωμένη” πολιτισμικά και σιγά-σιγά αυτή η “αιμορραγία'” να την οδηγήσει στην βασιλεία της σημερινής καθεστηκυίας τάξης, που χαρακτηρίζεται από αγένεια, αυθαιρεσία, ωχαδερφισμό και υποκουλτούρα, η οποία εξ ανατολών συνορεύει με τσιφτετελοειδείς καταστάσεις και εκ δυσμών με την ροκ, το διπλό freeddo, τη δωδεκάποντη λεξιπενία και τα διάφορα “ουάου”!

Ας όψονται κάποια “μπουμπούκια” της εποχής, που με κάτι “δήθεν” και “περίπου” ΜΜΕ, “πουλούσαν μούρη” με μία σαχλή φρασεολογία και κατακαημένες “αποκαλύψεις”, δημιουργώντας ινδάλματα της συμφοράς και της μιάς νυκτός και “διδάσκοντας” απροσάρμοστες στάσεις ζωής. Αποτέλεσμα, το σήμερα, όπου τα πάντα έχουν χάσει τη σημασία τους και η κάθε φτιασιδωμένη κακομοιρούλα αποκαλείται “διάσημη”!

Δεν υπάρχουν πλέον “γλωσσικά” και “εννοιολογικά” όρια. Ό,τι θέλεις λες και όπως θέλεις το εκφράζεις, αρκεί να γνωρίζεις 5-6 στερεότυπες και μοδάτες λεξούλες όπως… “αφήγημα” και καμμιά δεκαριά αγγλομυκονιάτικες φρασούλες.

Ας σημειωθεί ότι τα παραπάνω δεν αφορούν μόνον την “lifestyle” δημοσιογραφία, αλλά δυστυχώς έχουν καταλάβει και άλλους -άλλοτε απροσπέλαστους χώρους- της δημοσιογραφίας. Και όσο “υπολειτουργεί” το Ρεπορτάζ, τόσο θα διαβάζουμε, θα ακούμε και θα βλέπουμε πράγματα περίεργα.

Μα πώς να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο θέμα κάποιος δημοσιογράφος όταν δεν έχει κάνει το ρεπορτάζ του, όταν δεν έχει ερευνήσει την υπόθεση σφαιρικά, όταν δεν το έχει “ψάξει”. Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι που “κρατάνε” όσο μπορούν, αλλά δυστυχώς άλλοι είναι εκείνοι που αναδεικνύονται, ως… φελλοί! Άλλωστε η τηλεόραση,δεν το κρύβει! Στις 11 από τις… 10 τηλεοπτικές εκπομπές “λόγου”, αποκλείεται να μην μεταδοθούν συνεντεύξεις ή… δηλώσεις από διάφορες Ελληνίδες “διάσημες” που βέβαια μπορεί να μην έχουν διαπρέψει στο L.A. αλλά σίγουρα σε events της… Αταλάντης!

Με τέτοιο επίπεδο, δεν είναι καθόλου παράξενο, να βλέπεις σε διάφορα αφιερώματα προσωπικοτήτων να μην μιλάνε άνθρωποι σχετικοί, ήτοι συνάδελφοί τους, συγγενείς, φίλοι ή άλλοι που τους γνώρισαν και που ξέρουν το έργο τους. Αντίθετα, να μιλάνε γι’ αυτούς, άνθρωποι, οι οποίοι τους είχαν… ακουστά και καμμιά φορά να σου λένε πράγματα τελείως ξένα προς το πρόσωπο που αναφέρονται!

Για τις περισσότερες προσωπικότητες της εποχής μας, υπάρχουν δημοσιογράφοι εν ενεργεία ή “απόστρατοι” που τους γνωρίζουν, που τους γνώρισαν, που έκαναν παρέα μαζί τους, που έχουν πολλά να πουν και να δοθεί ολοκληρωμένη εικόνα της “χ” προσωπικότητας. Αλλά δεν βλέπουμε να τους προσκαλούν… Τι να φταίει άραγε; Ίσως, το lihgt ενδιαφέρον για την εκπομπή (τους) που προσφέρει η έλλειψη του Ρεπορτάζ. Εκτός και αν το “σύνθημα” της δεκαετίας του ’90 για την πολιτισμική αποκαθήλωση είναι επιβεβλημένο και συνεχίζεται…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: