Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Είναι όμορφος ο κόσμος γιατί θα υπάρχει και μετά από εμάς

FLASH στις 12/01/2021

Τότε που όλοι βγαίναμε έξω χωρίς κωδικό και μοιάζαμε να ανασαίνουμε ελεύθερα…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Η επόμενη μέρα, μια Κυριακή ή έτσι μου φάνηκε. Άφησα πίσω τον γιατρό με τις ιδεοληψίες του και βγήκα. Στα περίχωρα της Ακρόπολης.

Μια βόλτα χαλαρή, χωρίς πρόγραμμα και ρυθμό είναι κάτι που λείπει στον κυρτωμένο γραφιά που καταλήγει να ζει όχι από το γράψιμο αλλά για το γράψιμο.

Όταν αρχίζεις να γράφεις συστηματικά, τελειώνει η ερωτική σου ζωή, λέει ο φίλος μου ο Βασίλης και μάλλον κάτι ξέρει. Πόσω μάλλον που η δική μου και όχι μόνο η ερωτική δεν ήταν ποτέ άλλο από ένα ξερακιανό κουβάρι φαντασιώσεων, επιθυμιών, φοβιών και αποκαρδιώσεων.

Περπατώ στους πεζοδρόμους γύρω από το Θησείο. Οι Αλκυονίδες ξεπρόβαλαν νωρίτερα φέτος. Ο κόσμος απλωμένος στα ανοίγματα, τις μικρές πλατείες, τα καφενεία. Μοιάζει να ανασαίνει ελεύθερα. Οι νέοι άλλοι ευδιάθετοι άλλοι με πρόωρη βαριεστημάρα σουλατσάρουν, φλερτάρουν.

Ενήλικοι με ολοκληρωμένους τους βασικούς κύκλους της ζωής στις καρέκλες και τα καναπεδάκια των εν σειρά καφενείων περιεργάζονται αμήχανοι τη ζωή που πηγαινοέρχεται μπροστά στα μάτια τους. Γέροι με την απάθεια των εξοφλημένων γραμματίων.

Με συνεπαίρνει το ίδιο μούδιασμα που νιώθω διάχυτο γύρω μου. Αφήνομαι και γεύομαι κι εγώ κβάντα ζωής πολύτροπης χαζεύοντας αόριστα γύρω· ώσπου πέφτω στο δόκανο του περιπτερά.

Μείγμα εκρηκτικό το τσουνάμι των σκανδάλων. Οι εκλογές πιο κοντά…

Η “Αρκούδα” κατεβαίνει με τη ναυαρχίδα της στη Μεσόγειο για κοινά γυμνάσια με τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις… Αποτροπή πιθανού θερμού επεισοδίου από την κλονιζόμενη κυβέρνηση των άσπονδων γειτόνων;

Έγινε ραγδαίο το πρώτο μεταναστευτικό κύμα του εικοστού πρώτου αιώνα· ο επί της απασχόλησης υπουργός της υπατείας του προτεκτοράτου προτρέπει τους νέους να αναζητήσουν δουλειά στην Ευρωπαϊκή Επικράτεια, όχι να ξενιτευτούν, όχι! προς θεού! Στα περίπτερα κορδωμένες πυροβολούν τους διαβάτες οι εφημερίδες.

Ευτυχώς μετά βρήκα τη Νατάσα και τον Κώστα· είχα καιρό να τους δω, είναι καλά. Τα νέα τους ασαφή, μάλλον ευχάριστα… Τι να τους πω για τα συγκεχυμένα δικά μου; Ακούω μόνο και η σκέψη μου εξασθενεί· είναι όμορφος ο Κόσμος ακριβώς επειδή βασιλεύει εντός του η περίπλοκη ασυμμετρία.

Περπάτησα ύστερα προς το μουσείο της Ακρόπολης.

Τα Ρωμαϊκά ερείπια στα θεμέλια του, υπόμνηση της αδυναμίας επιβολής πάνω στον παράξενο χωροχρόνο του τόπου ετούτου, μισοκαταραμένου, μισοευλογημένου. Ερείπια ρωμαϊκά, βυζαντινά, χαμόσπιτα της Πλάκας στον ίσκιο των υπερκειμένων ερειπίων της κάποτε λάμψης με την Ανθρωπότητα να υποκλίνεται εμμονικά στο παρελθόν, ποδοπατώντας το παρακμασμένο έμψυχο παρόν. C’est la vie…

Αλλά δε θα παραδοθεί αμαχητί το παρόν. Αν κάτι μάθαμε πάνω σε τούτα τα βράχια, κυκλοφορώντας ανάμεσα στα χαλάσματα, είναι η αντίσταση -η μάταιη έστω.

Είναι όμορφος ο Κόσμος επειδή θα υπάρχει πάντα, και μετά από εμάς. Κάπως έτσι, σκέφτομαι, θα μπόρεσαν την ανηφόρα των αιώνων όσοι ανάσαναν μέσα σε τούτον τον ήλιο, με σκέπη αυτόν τον πρόσχαρο ουρανό.

Είναι γενναιοδωρία της Τύχης, πες το και θείο δώρο, να μη χρειαστεί να σου μάθει κάποιος πώς να τραβάς αέρα στον θώρακα, είναι ευλογία να μπορείς το πέταγμα μα να το ‘χεις μόνο για στιγμή ανάγκης. Η δυσθυμία μου εξανεμίζεται.

Πήρε όμως να σουρουπώνει και νά ‘την και η συγκάτοικός μου, η συννεφιά.

Δυό αναγγελίες αναμενομένων παύσεων αναπνοής τραβάνε βίαια τη βελόνα του βαρομέτρου χαμηλά. Ο χειμώνας θυμίζει πως είναι ακόμα εδώ και μάλλον σκοπεύει να κρατήσει αρκετά. Κυριακάτικη να ‘ταν κάθε αναπνοή μέσα στο μυαλό μου…

> 2014 -Τότε που βγαίναμε ακόμα χωρίς κωδικό…

(*Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: