Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Αποφράδες ημέρες από τον Ουρβανό ως τον Φραγκίσκο

FLASH στις 14/07/2020

Χλιαρές αντιδράσεις από τους χριστιανούς συμμάχους μας για το πλήγμα στην “Αγία Σοφία”

Ντίνος Κουμπάτης |> Η ιστορία, είναι παλιά. Παλιά και θλιβερή. Μία ιστορία που στιγματίζει την Δύση όσο και την Ανατολή. Ιστορία που ξεκινά με την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους, σαν κατέκτησαν την Ελλάδα και τις κτήσεις της, μέχρι τον Γάγγη ποταμό, κτήσεις τού στρατηλάτη Μεγάλου Αλεξάνδρου, και σαν χώρισαν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στα δύο, με τον -μετέπειτα- Μεγάλο Κωνσταντίνο να διαφεντεύει την Ανατολική πλευρά της «απεραντορίας», ώσπου αυτή, από την μία να συρρικνωθεί και από την άλλη να αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο της Ρώμης.

Αποκοπή, ανεξαρτησία, αυτοβουλία, εσωτερικές έριδες, διχογνωμίες, ανταγωνισμοί Κράτους και Εκκλησίας για την απόλυτη επιβολή, σχίσμα των Εκκλησιών (Ανατολής-Δύσης), κατακτητικοί και αμυντικοί πόλεμοι, δολοπλοκίες, άδικο αίμα, κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου, ανίερες συμμαχίες, δολιοφθορές, ώσπου η επικινδυνότητα της απώλειας να φτάνει στην κορύφωση, με τους Οθωμανούς «ante portas» να απειλούν Έθος, λαό και θρησκεία, και τους «αδελφούς» μας της Δύσης να κόπτονται για την διάσωση των Αγίων Τόπων και με την στήριξη και τις αγιασμένες ευχές του πάπα Ουρβανού, να συγκροτούν αγέλες αυτοσχέδιων πολεμιστών και να εκστρατεύουν κατά του μιαρού εχθρού, σταματώντας, στα 1204 στην Βασιλεύουσα, αφαιρώντας τον πλούτο της, κλέβοντες τα μνημεία της, -προπάτορες του Έλγιν!- μακελεύοντες τον χριστιανικό πληθυσμό και κατακαίοντες την Πόλη των Πόλεων, εγκαταλείποντάς την δε, ως φρικτό φάντασμα των καλών εποχών της. Αποφράδες ημέρες…

Στάθηκε ξανά στα πόδια της, όσο μπορούσε και όσο της το επέτρεπαν οι εσωτερικοί επιβουλείς της, η Βασιλεύουσα, με σπασμένα φτερά, αλλά χωρίς επίγνωση των δεινών, τα οποία είχε υποστεί, με Ενετούς και να κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος των κτήσεών της, η άλλοτε κραταιά και κοσμοκυρίαρχος. Αποφράδες ημέρες…

Το πλήρωμα του χρόνου και η εγκληματική, η ολέθρια συμπεριφορά των Αυτοκρατόρων και του Κλήρου, έφερε και πάλι την Θεοφύλακτο μπροστά στη ολοκληρωτική απώλεια και τότε μόνο, όπως πάντα μπροστά στον απόλυτο κίνδυνο, κατέφυγε στο έλεος και πάλι του Πάπα και των δυτικών πρώην αδελφών, δυνάμεων.

Χωρίς χρήματα στο δημόσιο ταμείο, χωρίς στρατό σχεδόν, με απειλές ολόγυρα στα σύνορά της, με τον Μωάμεθ τον Πορθητή ένα βήμα από τον θρόνο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, με το Παλάτι και την Εκκλησία να ερίζουν αν έπρεπε να δεχθούν βοήθεια από την Δύση με αντάλλαγμα την απάλειψη του «σχίσματος».

Και η Δύση, εκεί, να μην συλλογάται τον μεγάλο κίνδυνο, τον οποίον και η ίδια διέτρεχε απέναντι στα μεγάλα επεκτατικά όνειρα του Οθωμανού πολιορκητή της Πόλης. Με έναν αποφασισμένο πάπα να μην βοηθήσει, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του τελευταίου Παλαιολόγου για ανακωχή και άμεση βοήθεια. Αποφράδες ημέρες…

Λίγοι, ελάχιστοι μαχητές, χωρίς στρατό, χωρίς αξιόλογο ναυτικό, χωρίς όπλα, χωρίς καμία βοήθεια, παρά λίγους άντρες του Ιουστινιάνι, να αγωνίζονται να διαφυλάξουν τα ιερά και όσια, τον λαό και το έθνος. Και «η Πόλις εάλω», την 29η Μαΐου του 1453. Και μπήκαν στην Πόλη οι εχθροί, και σκότωσαν, και έκαψαν και πάνω από όλα κατέστρεψαν και υποδούλωσαν ένα έθνος για κάπου τετρακόσια χρόνια. Αποφράδες ημέρες…

Και ξαναέφτασε το πλήρωμα του χρόνου, και μετατράπηκε ο Ναός της του Θεού Σοφίας σε τζαμί, και πάλι ο πάπας και οι σύμμαχοι της χώρας μας δεν μίλησαν. Και με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε σε Μουσείο και η UNESCO την ανακήρυξε σε Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Λόγια, δίχως έργα, δίχως καν αποδέκτες!

Και στα έσχατα του χρόνου, τώρα που ξαναγίνεται τζαμί, χλιαρές λεκτικές αντιδράσεις από τους χριστιανούς συμμάχους μας όλου του κόσμου, και ο πάπας, είπε πως προσεύχεται για την «Ισταμπούλ», όχι για την Πόλη και την χριστιανοσύνη. Αποφράδες ημέρες…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: