Όλα τα δεινά της Ανθρωπότητας θα εξαφανιστούν με την αρωγή της διεθνούς οικονομικής Ελίτ!

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Ο ανθρωπάκος στο φορείο με το σπασμένο πόδι και τον καρκίνο πνεύμονος -τυχαίο εύρημα- ζητούσε από την επισκέπτρια υγείας που τον συνόδευε, το «κατευναστικό» του. Βογγούσε για ένα τσιγάρο και ήταν οι μόνες λέξεις που άρθρωνε.

Του εξηγήθηκε ότι σε κλειστούς χώρους απαγορεύεται το κάπνισμα, πόσω μάλλον στο νοσοκομείο.

Βγήκα μετά στον δρόμο να τραβήξω δυό ρουφηξιές αμπελοκηπιώτικο αέρα, αυτό το χαρμάνι με καυσαέρια λεωφόρου Αλεξάνδρας -η εξάρτησή μου τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, λόγω λοκντάουν τα καυσαέρια είναι σε έλλειψη, μου σφύριξε σαν οβίδα που ξαστόχησε ο γεναριάτικος άνεμος -προϊόν νοθευμένο κι αυτός.

Αθάνατο καυσαέριοοο, αναφώνησε ο Βέγγος ρουφώντας από την εξάτμιση του λεωφορείου όταν φτάνοντας στην εξοχή τον έπνιξε ο καθαρός αέρας.

Κι εγώ ο πρώην καπνιστής -γιαλαντζί καπνιστής, σε όλα γιαλαντζί- θυμήθηκα ξαφνικά τα τρομακτικά σποτάκια των «σταυροφόρων» της αντικαπνιστικής εκστρατείας στα πακέτα των τσιγάρων. Αλήθεια, πού έχουν εξαφανιστεί αυτοί; Τους παραγκώνισαν άραγε οι «νέοι σταυροφόροι»; Θα μας ξανάρθουν; Πότε; Οταν απαλλαγούμε από την νέα μάστιγα;

Το βράδυ η Κική στο τηλέφωνο με ρωτάει για το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Είναι μάλλον καλύτερο, λέω και δαγκώνομαι -πώς μπορώ να συμβουλεύω για το τσιγάρο και σε τέτοια εποχή;

Κλείνω το τηλέφωνο αναστατωμένος ξανά και μελλοντολογώ για να ξεφύγω το σφίξιμο στο στήθος.

-Αχ το τσιγαράκι, αχ η γριπούλα, αχ ο κοβιντούλης…έτσι μπορεί να φτάσουμε να αναστενάζουμε νοσταλγικά -έστω μέσα από τη λαλιά των απογόνων μας.

Μία-μία οι μάστιγες και οι κακές έξεις κατανικώνται και θα εξαλειφθούν εντελώς – όπως η πανούκλα, η φυματίωση, η χολέρα, η ευλογιά, το αλκόολ, το αψέντι, το κάπνισμα, το χασίσι, η ηρωίνη, η κοκαΐνη, η απληστία, ο πλούτος και η πενία, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, η υπονόμευση του υδροφόρου ορίζοντα, η καταστροφή της θαλάσσιας πανίδας και χλωρίδας, η ραδιενέργεια, οι ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, ο Ερυσίχθων και η Πανδώρα, η ίδια η Ευημερία… Όλοι, όλες και όλα τα δεινά της Ανθρωπότητας θα εξαφανιστούν με την πρόοδο της Επιστήμης και την αγαθή Βούληση της Παγκόσμιας Πολιτικής και οικονομικής Ελίτ!

Οι φύλακες της Ευτυχίας και της Υγείας μας γρηγορούν στα φυλάκια του Τείχους που περιβάλλει τις αμέτρητες μικρές Φυλακές μας -όπως ο πρωταρχικός Ωκεανός την επίπεδη Γη των αρχαίων.

Έπεσα το βράδυ ήσυχος στο κρεβάτι αλλά πάλι κακόυπνος.

Επειδή σε κάθε εποχή, κάποιος υπέρτερος εχθρός πρέπει να μας απειλεί για να ευγνωμονούμε κάποιον Σωτήρα, κάποια κακή συνήθεια να γεμίζει το αβυσσαλέο κενό της πλήξης μας -που ελεύθερο χρόνο την αποκαλούμε.

Αξίες του Βίου διαχρονικές και ο Μέγας Υπερκείμενος, Ρυθμιστής Αθέατος.

Οὐ γὰρ δὴ θνητοῖς ὕβριος ἔργα πέλει,

ἀλλὰ Ζεὺς πάντων ἐφορᾶι τέλος…

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”