Ποιος νοιάζεται για τους «δειλούς και μοιραίους, που προσμένουν κάποιο θαύμα», όπως είχε πει κι ο Κώστας Βάρναλης!

Γιώργος Αρκουλής |> Μολονότι το να κάνει κάποιος σωστά τη δουλειά του δεν μπορεί να στοιχειοθετεί είδηση, εντούτοις υπήρξαν -πρόσφατα- έντυπα και σάϊτ (φιλοκυβερνητικής υποστήριξης βέβαια…) που πέρασαν με θερμές λέξεις σχόλιο «εσωτερικής καύσης» από το Μαξίμου. Πράγματι, σύμφωνα με την ενημέρωση προς το κοινό, το κυβερνητικό επιτελείο, είναι πολύ ευχαριστημένο από την επίδοση του φρέσκου υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Χρίστου Δήμα. Διότι, όπως επισημάνθηκε, εργάζεται σκληρά και ΤΡΕΧΕΙ θέματα της αρμοδιότητάς τού πολύπαθου Υπουργείου, που είχαν βαλτώσει για τα καλά… Εύγε!

Μόνο που μην περιμένει κανείς να πληροφορηθεί με αντίστοιχο ενθουσιασμό τι υφίσταται ο εργαζόμενος κόσμος, ο οποίος χρησιμοποιεί τις γραμμές του Μετρό, προκειμένου να μεταβεί στην εργασία του ή να επιστρέψει κατάκοπος στο σπιτικό του.

Επειδή το έζησα την περασμένη Πέμπτη και δεν κατάφερα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο βαγόνι της γραμμής «3» (Πλακεντίας – Δημοτικό Πειραιά) να αναχαιτίσω τον ιδρώτα που ΕΤΡΕΧΕ στα κατάκοπα μέτωπα των επιβατών, έχω να παρατηρήσω το εξής (και δυστυχώς αυτό είναι επαναλαμβανόμενη είδηση!):

Η ώρα ήταν οκτώ παρά κάτι το σούρουπο. Σε συρμό που έφτασε φίσκα από τα βόρεια στον σταθμό του Συντάγματος, βγήκαν ξεφυσώντας πλήθος κόσμου, για να ξαναγεμίσουν τα βαγόνια αστραπιαία με όσους είχαν προορισμό τις εργατικές περιοχές Αιγάλεω, Αγία Βαρβάρα, Κορυδαλλό, Νίκαια, Μανιάτικα, λιμάνι Πειραιά, Δημοτικό.

Αν ο πολύς (αναπληρωτής) υπουργός Μεταφορών κ. Κυρανάκης βρισκόταν ανάμεσα στο πλήθος του βαγονιού, προφανώς θα είχε αγανακτήσει, αλλά -εντάξει- πρόκειται για απίθανη σκέψη. Θα μπορούσε όμως, κάποιος από τους… παρατρεχάμενους οι οποίοι ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ τους υπουργούς μας, να του είχαν σφυρίξει ότι ο κόσμος υποφέρει μέσα στα άθλια παλαιά βαγόνια του Μετρό, αυτά που δεν διαθέτουν ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟ και που -μετά από ρεπορτάζ της ίδιας ημέρας- αποτελούν το 60-70 % των κινουμένων συρμών και στις τρεις γραμμές της εταιρείας.

Αναρωτιέμαι αν είναι δύσκολο αυτά τα βαγόνια (που αποτέλεσαν την πρώτη αγορά της λειτουργίας του Μετρό) να δρομολογούνται από την έναρξη της βάρδιας (δηλαδή στις πέντε το πρωί) ως τις 10 πμ και στην συνέχεια να μπαίνουν σε κίνηση η δεύτερη παρτίδα (που χρησιμοποιείται μόνο για το Αεροδρόμιο ) και φυσικά τα πράσινα, τα νεότερα τα κορεάτικα της “Χιουντάϊ”, τα οποία εξυπηρετούν το κοινό με τον σωστό κλιματισμό.

Περιττό να υπογραμμίζει κάποιος ότι η θλιβερή αγορά των πρώτων συρμών ΧΩΡΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟ, σε μια περιοχή της Μεσογείου με το θερμότερο, ίσως καλοκαίρι στην Ευρώπη, ήταν απλή αστοχία. Σκέτη ηλιθιότητα ήταν των αρμοδίων, προφανώς για να περιοριστεί το έξοδο.

Αλλά, είπαμε: ποιος νοιάζεται για τους «δειλούς και μοιραίους, που προσμένουν κάποιο θαύμα»!