Ομιλία Χαρακόπουλου στη Βουλή, για την Αγία Αικατερίνης του Σινά τη θρησκευτική διπλωματία, τους Μπεκτασήδες Αλεβίτες, τους Ρουμ Ορτοντόξ…

|> «Είναι απροκάλυπτη η προσπάθεια εργαλειοποίησης από την Άγκυρα των μουσουλμανικών μειονοτήτων στα Βαλκάνια. Στη Θράκη, εδώ και δεκαετίες επιχειρείται η γλωσσική, δογματική, εθνοτική και πολιτιστική ομογενοποίηση της μειονότητας, που ούτε εθνοτικά, ούτε γλωσσικά, ούτε δογματικά, ούτε πολιτιστικά ήταν κοινή, λέω ήταν, γιατί δυστυχώς, ο μακρύς βραχίονας της Άγκυρας στη Θράκη έχει πετύχει, σε σημαντικό βαθμό, την ομογενοποίηση της μειονότητας».

Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης (ΝΔ) Μάξιμος Χαρακόπουλος, κατά την ομιλία του στη Βουλή, στην συζήτηση του σχεδίου νόμου του υπουργείου Παιδείας για τη σύσταση νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία “Ελληνορθόδοξη Ιερά Βασιλική Αυτόνομη Μονή του Αγίου και Θεοβάδιστου όρους Σινά στην Ελλάδα” και απόδοση νομικής υπόστασης στη θρησκευτική κοινότητα των Μπεκτασήδων Αλεβιτών της Θράκης.

Ο κ Χαρακόπουλος συνεχάρη στο πρόσωπο του παρισταμένου υφυπουργού, κ. Παπαϊωάννου, την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, και τον εισηγητή της πλειοψηφίας, κ. Συρίγο, για το νομοσχέδιο, το οποίο χαρακτήρισε ως ιστορικό, καθώς «δίνει λύσεις σε ζητήματα κατά πολύ ευρύτερα της τρέχουσας συγκυρίας», ενώ ευχήθηκε «το έμπρακτο ενδιαφέρον για την κοινότητα των Μπεκτασήδων Αλεβιτών να έχει συνέχεια. Και επιτέλους, να αξιοποιηθεί το ομόφωνο Πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής για την Θράκη. Πριν είναι αργά».

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος υπογράμμισε: «Αναμφίβολα, ιστορική τομή του παρόντος νομοσχεδίου είναι η κατοχύρωση της νομικής προσωπικότητας της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά. Το αρχαιότερο εν ενεργεία μοναστήρι, που επέζησε από την εποχή του αυτοκράτορος Ιουστινιανού, προκεχωρημένο φυλάκιο Ορθοδοξίας και Ελληνισμού στη Μέση Ανατολή, με ένδοξη ιστορία 1.500 ετών, δεν πρέπει να σβήσει. Η πρόσφατη εμπλοκή με την αιγυπτιακή πλευρά για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής πρέπει να επιλυθεί. Εύχομαι δε τα προβλήματα που ανέκυψαν στο εσωτερικό της Σιναϊτικής Αδελφότητας άμεσα να διευθετηθούν».

Η σημασία της θρησκευτικής διπλωματίας

Ως επικεφαλής της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, επισήμανε: «Δυστυχώς, πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε τις πραγματικές διαστάσεις της θρησκευτικής διπλωματίας. Δεν κατανοούμε την ισχύ που διαθέτουμε λόγω της μεγάλης μας βυζαντινής παράδοσης. Η Ελλάδα έχοντας τα πρωτοτόκια της βυζαντινής κληρονομιάς, στα μάτια των ελληνορθοδόξων της Μέσης Ανατολής, που νιώθουν κι αυτοί μέτοχοι της κοινής αυτής κληρονομιάς των Ρωμιών Ορθοδόξων, έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Προβάλλει ως σημείο αναφοράς, ως ελπίδα προστασίας. Τα απομεινάρια αυτού του βυζαντινού-ελληνικού κόσμου, που αυτοπροσδιορίζονται ως Ρουμ Ορτοντόξ, και αποτελούν ποίμνιο των παλαίφατων πατριαρχείων της Ανατολής, σε εμάς προσβλέπουν για βοήθεια, αλληλεγγύη και στήριξη στις δοκιμασίες που υφίστανται. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι θετικό ότι η κυβέρνηση για πρώτη φορά μεριμνά και για την επάνδρωση των 4 πρεσβυγενών πατριαρχείων με τους αναγκαίους κληρικούς».

Μπεκτασήδες και θρησκευτική ελευθερία

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος συνέχισε λέγοντας: «Το δεύτερο ιστορικό βήμα που γίνεται με αυτό το νομοσχέδιο είναι η απόδοση νομικής υπόστασης στη θρησκευτική κοινότητα των Μπεκτασήδων Αλεβιτών της Θράκης. Τόσο ως προς την κατοχύρωση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, όσο και ως ουσιαστική ενίσχυση από πλευράς της ελληνικής πολιτείας σε μια ιδιαίτερη ομάδα του Ισλάμ, που διατηρεί σε πείσμα των καιρών αλλά και διαφόρων κέντρων την ιδιοπροσωπία της. Και η απόφαση αυτή βοηθά στο να διατηρήσει και την ανεξαρτησία της. Δυστυχώς, αυτή η “μειονότητα μέσα στη μειονότητα”, όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε ο εισηγητής μας, εδώ και δεκαετίες, υπό την αδιαφορία του αθηναϊκού κράτους, υφίσταται ένα κλίμα καταπίεσης από την πλειονότητα της μειονότητας. Αντίστοιχη καταπίεση υφίστανται οι Πομάκοι, άλλο διακριτό στοιχείο της θρησκευτικής μειονότητας, που αναγνωρίζει στη Θράκη η συνθήκη της Λωζάννης. Και στους Πομάκους η ελληνική πολιτεία επιβάλλει τη διδασκαλία της τουρκικής και όχι της μητρικής τους γλώσσας στα μειονοτικά σχολεία».