«Το διαστρεβλωμένο γούστο είναι μια αρρώστια του πνεύματος» Βολταίρος

Φωτεινή Μαστρογιάννη*|> Στο προηγούμενο κείμενο μου, «Η Ακόλαστη Βία στην Εποχή του Ψηφιακού Ναρκισσισμού», είχα αναφερθεί στο πώς σταδιακά η κοινωνία μας βυθίζεται σε μία διαρκή παρακμή όπου η βία συνδέεται με τον ναρκισσισμό, προωθείται από την καταναλωτική κοινωνία και κοινωνικοποιείται ως τρόπος υπεροχής του ενός ανθρώπου έναντι των άλλων.

Ζωντανό παράδειγμα της ακόλαστης βίας είναι τα σοκαριστικά porta potty parties που πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ (Πρώτο Θέμα, Το Κουτί της Πανδώρας καπ.) ότι γίνονται κυρίως στο Ντουμπάι αλλά και αλλού. Στα «πάρτυ» αυτά κακοποιούνται νεαρές όμορφες γυναίκες, με τη θέλησή τους, μέσω βίαιων πράξεων (άγριοι ξυλοδαρμοί, εξαγωγές δοντιών, κρέμασμα με γάντζους) αλλά και με αφόδευση και ούρηση επάνω τους από άντρες. Οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες υπογράφουν συμβόλαια μυστικότητας προκειμένου να εμποδιστεί η αποκάλυψη. Στο ΤικΤοκ κάποιες νεαρές διαφήμιζαν την πραγματική ή φανταστική συμμετοχή τους σε αυτά ως στοιχείο ανεξαρτησίας και μέσου απόκτησης οικονομικής ευμάρειας.

Απανθρωποίηση και καπιταλισμός

Θα ήταν λίγο να λέγαμε ότι αποτελούν το ζενίθ του σαδισμού, της αυτοταπείνωσης και της απανθρωποίησης. Ο άνθρωπος πλέον και ειδικά οι γυναίκες παύουν να έχουν ανθρώπινη ταυτότητα και γίνονται αντικείμενα χρήσης, ζωντανές νεκρές. «Πεθαίνετε , διότι σκοτώσατε το ΠΝΕΥΜΑ» όπως έγραψε και ο Περικλής Γιαννόπουλος. Στην εποχή του ακραίου καπιταλισμού που επιβάλλει τη μαζική φτώχεια όλα αγοράζονται.

Οι νεαρές γυναίκες που συμμετέχουν σε αυτά τα σαδιστικά όργια, νιώθουν, πιθανόν, ότι δεν έχουν καμία άλλη αξία πέραν του καλλίγραμμου σώματός τους το οποίο, ως γνωστόν, δεν μπορεί να αντιδράσει στους νόμους της φύσης συνεπώς η φθορά του είναι αναπόφευκτη αλλά η τωρινή «οικονομική» του αξία είναι υψηλή.

Αυτές οι γυναίκες με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση ταπεινώνονται προκειμένου να αποκτήσουν έστω και τη φήμη της πόρνης ή λόγω της μαζικής φτώχειας, να χρησιμοποιήσουν την ταπείνωση ως μέσο επιβίωσης. Οι δε άντρες που αρέσκονται και αισθάνονται ηδονή με τον εξευτελισμό των γυναικών υποκρύπτουν μία προσωπική τους ψυχολογική ανισορροπία (πιθανόν και εσωτερικές αντιφάσεις σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους) και αποτελούν κύριους εκούσιους δρώντες της σύγχρονης ψυχοπαθητικής κοινωνίας. Είναι και θέλουν να είναι ψυχοπαθείς, ναρκισσιστικοί σαδιστές και πληρώνουν αδρά για να το διαφημίσουν.

Ναρκισσισμός, σαδισμός και ΤικΤοκ

Το παράδειγμα αυτό προβάλλεται και μέσω του ΤικΤοκ, όπως προανέφερα, το οποίο καλλιεργεί την επιφανειακή λογική και την εφήμερη διασημότητα, έστω και των δεκαπέντε λεπτών, όπως θα έλεγε ο Άντυ Γουώρχολ.

Τα porta potty parties είναι συστημικές εκδηλώσεις σαδιστικής ικανοποίησης και μέσο επιβολής εξουσίας: η ακόλαστη βία γίνεται τρόπος ζωής. Η κοινωνία αντιδρά αμυδρά και μόνο σε επίπεδο κουτσομπολιού γιατί ο άνθρωπος έχει γίνει αντικείμενο και μάλιστα τουαλέτας, θα ήταν αφύσικο άλλωστε η κοινωνία να μιλά για είδη υγιεινής. Τα όρια μεταξύ των ανθρώπων έχουν καταργηθεί, όλοι έχουν εξισωθεί προς τα κάτω και ο καθένας μπορεί να κάνει στον άλλο ότι θέλει.

Η υποτίμηση και η απαξίωση έχουν γίνει πλέον η καθημερινή νόρμα το να υποτιμάς τον άλλο έχει γίνει κοινωνικά επιτρεπτό. Η απαξίωση είναι και το πέπλο της χαμηλής αυτοεκτίμησης, υποτιμώ τον άλλο για να αισθάνομαι ότι είμαι εγώ καλύτερος. Ο ατομικιστικός ανταγωνισμός στα φόρτε του αλλά με τη χειρότερη μορφή του.

Καλαισθησία ως αντίδραση στη χυδαιότητα

Η χυδαιότητα και η ασχήμια που αποτελεί το εργαλείο έκφρασης της κυριαρχεί υποτάσσοντας τα πλήθη. Έχω ξανααναφερθεί στο πώς η χυδαιότητα και η ασχήμια δεν είναι αισθητική κατάπτωση, αλλά αποτελούν εργαλεία της εξουσίας, συμπλέοντας απόλυτα με την αρχή του Κώστα Αξελού για την ανοικτή σκέψη, όπου το πολιτικο-κοινωνικό-αισθητικό αποτελούν αλλεπιδρώμενες όψεις του πραγματικού. Το γούστο, όταν διαστρέφεται, δεν αποτελεί μία απλή αισθητική εκτροπή αλλά καθίσταται πνευματική νόσος όπως είπε ο Βολταίρος, και η θεραπεία της νόσου γίνεται με την αντίσταση της σε αυτήν. Ισχύει αυτό που έγραψε ο Φιλίπ Σολλέρς δηλαδή ότι: «Η καλαισθησία σήμερα δεν είναι σύμβαση, αισθητισμός, συντήρηση. Η καλαισθησία σήμερα οδηγεί κατευθείαν στην κοινωνική εξέγερση».

Αυτή την κοινωνική εξέγερση η εξουσία προσπαθεί να πατάξει μέσω της χυδαιότητας, της ασχήμιας, της απαξίωσης και της διαστροφής. Χρέος μας είναι σε κάθε καθημερινή μας πράξη να αναδεικνύουμε τον σεβασμό, την ευγένεια, τη διδασκαλία ενσυναίσθησης και της κριτικής σκέψης στα παιδιά και στους νέους, την άμιλλα αλλά και την αλληλεγγύη και σίγουρα την καλαισθησία. Πιθανόν να είναι και αυτός ο τρόπος για μια ουσιαστική κοινωνική αλλαγή του τόπου μας προς το καλύτερο. Σε μία προσπάθεια καταγραφής και πιθανής οικοδόμησης οφείλουμε να φωνάξουμε ενάντια στη σήψη και να πράξουμε. Γιατί όπως έγραψε και ο Τάσος Λειβαδίτης: «κι αν κάποτε μ’ άκουσαν να γαβγίζω ήταν για να δώσω έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο».

(*) Η κα Φωτεινή Μαστρογιάννη είναι οικονομολόγος και κάτοχος του https://mastroyanni.blogspot.com/