Θλίψη για την απώλεια του Δημήτρη Κωνσταντάρα που απεβίωσε χθες σε ηλικία 79 ετών – Ένα μήνυμα που έστειλε με e-mail…

|> Σήμερα τα ξημερώματα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών ο Δημήτρης Κωνσταντάρας – ο δημοσιογράφος, ο συγγραφέας, ο πολιτικός και μοναδικός συμπαραστάτης του ‘’Τύπου Πειραιώς’’ με την αρθρογραφία του. Η ελληνική Δημοσιογραφία έχασε ένα σημαντικό μέλος της, που διέπρεψε σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα. Άριστο φίλο και συνάδελφο για όσους έτυχε να συνεργαστούν μαζί του και δάσκαλο για πολλούς νεότερους…

Το θλιβερό μαντάτο έγινε γνωστό από τον γιό του τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που πριν μερικές ώρες πριν έγραψε:

«Δεν το πιστεύω μπαμπά μου ότι χθες μιλήσαμε για τελευταία φορά στο τηλέφωνο. Η τελευταία μας φορά που βγάλαμε φωτογραφία γενεθλίων ήταν στις 6 Αυγούστου. Το τελευταίο καπέλο που σου πήρα από τα ταξίδια μου, αυτό από το Moulin Rouge. Χαμογελαστό και δυνατό θα σε έχω στο μυαλό μου πάντα και ξέρω ότι ταλαιπωρήθηκες αφάνταστα αυτά τα δυο χρόνια.Σε λίγους μήνες θα κλείνατε 60 χρόνια με τη μαμά. Τώρα μείναμε οι 3 μας και ο Στέφανος, αλλά χαμογελάμε γιατί ζήσαμε όλοι μαζί πολύ καλά, πολλά χρόνια. Κάτι ξεριζώθηκε. Δεν θα πω άλλα, κλείνω με τη φωτογραφία με το δαχτυλίδι σου. Όπως το έβγαλες εσύ από τον πατέρα σου στο Ασκληπιείο το 1985, έτσι τώρα έκανα κι εγώ. Σε ευχαριστούμε για όλα αγαπάμε. Παυλίνα Λάμπρος και μαμά».

Δημήτρη, συγγνώμη…

Είχα καιρό να μου στείλει άρθρο του για τον ‘’Τύπο Πειραιώς’’, αλλά πού και πού τα λέγαμε τηλεφωνικώς. Τι λέγαμε; Ε, όσα λένε τα… νιάτα της ηλικίας μας. Πάντως σίγουρα δεν έλλειπε ποτέ το χιούμορ και ο αλληλοσαρκασμός.

Όμως κάτι άλλαξε από εκείνο το μεσημέρι της 24ης Ιουνίου, που έστειλε ένα μαζικό e-mail, με την παραπλεύρως φωτογραφία του, που έγραφε: «Φτιάχνω τη δική μου λογοτεχνική γωνιά που σερβίρει και… ψαρόσουπα»…

Το θεώρησα ως ‘’πλάκα’’. Κάτι του απάντησα αλλά μήνυμα μού επέστρεψε ως μη παραδοθέν. Και τηλεφώνησα στον Λάμπρο, ο οποίος και αυτός παραξενεύτηκε…

Σε λίγες μέρες τηλεφωνηθήκαμε με τον Δημήτρη και όπως πάντα η κουβέντα μας ήταν πλακατζίδικη, με την υπόσχεση ότι σύντομα θα πηγαίναμε για καφέ, μαζί με τον Καπράνο, στο στέκι του στη Φωκίωνος. Σύντομα, πολύ σύντομα! Τόσο… σύντομα, που με το «σήμερα – αύριο» τον καφέ δεν τον ήπιαμε! Και δεν έφταιγε ο Δημήτρης…

Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στη Βίκυ – την λατρεμένη γυναίκα της ζωής του – στα παιδιά τους τον Λάμπρο και την Παυλίνα και στον εγγονό τους τον Στέφανο,

Παντελής Ξανθίδης.