Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Αποχαιρετώντας έναν αδελφό…

FLASH στις 07/03/2022

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο δημοσιογράφος Νάσος Πουλακίδας – Η κηδεία θα γίνει την Τετάρτη 12 μ. στο νεκροταφείο Ν. Σμύρνης

Δημήτρης Καπράνος |> O Nάσος Πουλακίδας, που έφυγε από την ζωή στα 66 του χρόνια γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Γιος τού σπουδαίου φωτορεπόρτερ Δημήτρη Πουλακίδα, από παιδί ερχόταν στο εργαστήριο του πατέρα του, στον ημιώροφο μιας πολυκατοικίας της οδού Κολοκοτρώνη. Εκεί μαζεύονταν κάθε πρωί οι “αστέρες” του “Πειραϊκού Ρεπορτάζ”. Τα πάντα εκινούντο από εκεί! Εκεί τον γνώρισα, όταν άρχισα να εργάζομαι στις εφημερίδες.

Ήταν μαθητής του γυμνασίου, αλλά μεγάλωνε ανάμεσα σε δημοσιογράφους. Και, φυσικά, απέκτησε αυτή την άσχημη συνήθεια! Όταν άρχισε να γράφει στην “Αυριανή”, εντάχθηκε και στο “Τραστ” του ρεπορτάζ. Μιλάμε για τα “ιερά τέρατα” της πειραϊκής δημοσιογραφίας. Στάθης Μπάτης (με συνεργάτη τον Νίκο Ζώλη), Μιχάλης Παπαδόπουλος, Γιάννης Φύτρας, Γιάννης Καραμήτσος, Σωτήρης Αράπης, Δημήτρης Τσαπραλής, Γιώργος Κόμης, Νίκος Πηγαδάς .

Σ’ αυτή την παρέα προστέθηκα, αρχικά ως “Αθηναϊκή”, μετά “Βραδυνή” κι ύστερα (όταν με σύστησε ο Πηγαδάς, που έφυγε για την “Πρωινή Ελευθεροτυπία”) ως “Καθημερινή”.

Με τον Νάσο ταιριάξαμε γιατί ήμασταν πιο κοντά στην ηλικία, αλλά και επειδή εγώ ήμουν “Εθνικός” κι εκείνος “Παναθηναϊκός”! Γίναμε “κολλητοί” και σχεδόν κάθε μέρα ήμασταν μαζί, επί σαράντα και βάλε χρόνια. Όπου πήγαινα, τον έπαιρνα κοντά μου. Έτσι, βρεθήκαμε μαζί και το “Κανάλι Ένα”, από το 1987, όταν του αναθέσαμε την ευθύνη της πρωινής βάρδιας του ρεπορτάζ. Έμελλε να πάρει από το “Κανάλι” την σύνταξή του, την οποία δεν χάρηκε!

Συνυπήρξαμε σε δεκάδες αποστολές, εντός και εκτός Ελλάδος, περάσαμε υπέροχα χρόνια, τα “χρυσά χρόνια” της δημοσιογραφίας. Ακάματος ρεπόρτερ, έλιωσε πολλά παπούτσια σε Αστυνομία και υπουργείο Ναυτιλίας. Μάζευε τις ειδήσεις και τις άπλωνε στο τραπέζι. Δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του. Στο ραδιόφωνο υπήρξε ιδανικός αρχισυντάκτης. Δεν έλειπε τίποτε από τα δελτία ειδήσεων. Πάντα ήρεμος, χωρίς φωνές και θεατρινισμούς. Πολλές Κυριακές ήμασταν στο “καμαράκι” μας, στο Στάδιο Καραϊσκάκη είτε έπαιζε ο Εθνικός είτε ο Ολυμπιακός. Δεν υπήρχαν τότε οι σημερινές γελοιότητες και οι “συμμορίες”. Στέκι μας και ο “Ζήσης” στον Προφήτη Ηλία, για παϊδάκια και κρασάκι…

Πριν μερικά χρόνια έχασε την αγαπημένη του γυναίκα, την Μάρθα (έφυγε από καρκίνο, αφού ταλαιπωρήθηκε) κι από εκεί και πέρα “πήρε την κάτω βόλτα”.

Κάθε Σαββατοκύριακο πίναμε τον καφέ μας στο “Αντέσσο” της Καραΐσκου. Η παρέα μας αραίωσε, όταν έφυγαν από τη ζωή ο Νίκος Βαρβατές και ο Ανδρέας Βατίστας.

Ο Νάσος, εδώ και κάμποσο καιρό, άρχισε να παραξενεύει. Και σιγά-σιγά παραδόθηκε σε μια ύπουλη ασθένεια. Τον έβλεπα μέχρι πριν κάμποσο καιρό. Σταμάτησα επειδή υπήρχε φόβος να μολυνθεί.

Αφήνει πίσω του δυο ευτυχισμένες οικογένειες. Του αγγειοχειρουργού γιου του Δημήτρη και της δικηγόρου κόρης του Εύας. Ευτυχώς πρόλαβε να δει και να αναγνωρίσει την εγγονούλα του (από την Εύα) “την Μαρθούλα”, όπως μου είπε, όταν μπορούσε να μιλήσει.

Ο Νάσος Πουλακίδας υπήρξε ένας συνεπέστατος εργαζόμενος, ένας τέλειος σύζυγος και πατέρας και για εμένα ένας πολύτιμος, πιστός και αποτελεσματικός, στενότατος συνεργάτης.

Τον αποχαιρετώ με τεράστιο πόνο και με την πεποίθηση ότι εκεί που πάει, θα βρει την Μάρθα και θα ησυχάσει η ψυχούλα του…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: