Αυτό το “σαπιοκάραβο” επιβιώνει χάρη σε μια εξαιρετική μειοψηφία, που αντιστέκεται και διασώζει τα προσχήματα και τις καταστάσεις

|> Επειδή, όπως ήταν λογικό, πολλοί σοκαρίστηκαν, εξεπλάγησαν και έπεσαν από τα σύννεφα μετά και το πόρισμα για την περσινή τραγωδία στο Μάτι, καλό είναι να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Αυτό που συνέβη όσον αφορά το μπάχαλο πέρυσι με τις φωτιές, πρόπερσι με τις πλημμύρες, παλιότερα στην Ηλεία, άλλοτε με σεισμούς, με κατολισθήσεις και με διάφορα άλλα ακραία φαινόμενα, δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Είναι δυστυχώς ο κανόνας.

|>Στάθης Ν. Πατσουράκης

Αυτή είναι διαχρονικά η ελληνική πραγματικότητα και η κανονικότητα. Έτσι λειτουργούσε πάντα και συνεχίζει να λειτουργεί ο περίφημος Κρατικός Μηχανισμός, έτσι ενεργούσαν ανέκαθεν οι εντεταλμένοι αρμόδιοι, αυτές είναι οι δυνατότητες και η επιχειρησιακή μας ικανότητα. Στις προγραμματισμένες βέβαια ασκήσεις ετοιμότητας όλα στέφονται με απόλυτη επιτυχία. Στις πραγματικές όμως συνθήκες πανικού, αναδεικνύονται τα προβλήματα και οι ανεπάρκειες σε άψυχο και έμψυχο υλικό.

Ελλειμματικός, παλαιωμένος και κακοσυντηρημένος εξοπλισμός, αδιάφοροι, ανεπαρκείς και ακατάλληλοι υπεύθυνοι. Ένα μίγμα από αντικειμενικές και υποκειμενικές αντιξοότητες. Αυτές είναι οι δυνατότητες, οι ικανότητες και η οργάνωση που διαθέτουμε. Και το βλέπεις αυτό παντού όπου κοιτάξεις δίπλα σου. Δεν χρειάζεται να ψάξεις σε υψηλό επίπεδο για να εξακριβώσεις αυτές τις ατέλειες. Αρκεί να δεις την πραγματικότητα όπως αποτυπώνεται καθημερινά σε όλες τις πτυχές της και σε κάθε λογής συμπεριφορές.

Από κάποιες ευτυχείς συγκυρίες δεν θρηνούμε συχνότερα αντίστοιχες τραγωδίες. Όποτε όμως ατυχώς τύχει η “στραβή”, τα αποτελέσματα είναι τραγικά.

Όσες παραιτήσεις ή απολύσεις και να γίνουν, δεν πρόκειται να φανεί καμιά κραυγαλέα βελτίωση. Στις πλείστες των περιπτώσεων, θα αντικατασταθούν απλώς από αντιστοίχων δυνατοτήτων και ικανοτήτων άτομα. Γιατί απλά δεν υπάρχουν σε αφθονία άλλα, πολύ καταλληλότερα από τα νυν και τα τέως.

Αν κατά τύχη αυτό το “σαπιοκάραβο” επιβιώνει και επιπλέει ακόμη, και συμπτωματικά μόνο με κάποιες εξάρσεις καταγράφει κάποιες λαμπρές και κορυφαίες στιγμές, αυτό οφείλεται σε μια μικρή, κρίσιμη, εξαιρετική μειοψηφία, η οποία από αρχαιοτάτων χρόνων κάνει τη διαφορά, ξεχωρίζει, αντιστέκεται και διασώζει τα προσχήματα και τις καταστάσεις.

Αυτή η καθοριστική μειοψηφία μπορεί να είναι σήμερα ένας προϊστάμενος σε μια υπηρεσία, κάποιοι εργαζόμενοι σε ένα νοσοκομείο, κάποιος φιλότιμος γραφιάς πίσω από ένα γραφειάκι, κάποιοι ένστολοι με αυταπάρνηση, κάποιοι τρελοί εθελοντές, κάποιοι τελειομανείς και αδιάφθοροι υπάλληλοι, μια Εθνική ομάδα μπάσκετ το 1987, μια αντίστοιχη ποδοσφαίρου το 2004, κάποιοι κορυφαίοι και αφοσιωμένοι επιστήμονες, μια αξιέπαινη δημοτική αρχή σε κάποια επαρχιακή πόλη, παλιότερα καμιά 300ριά Σπαρτιάτες, και πολλά άλλα τέτοια παραδείγματα που κάνουν, κατά περίσταση, αυτή την απαραίτητη σωτήρια διαφορά. Είναι όμως μόνο η ευτυχής εξαίρεση. Μακάρι να λειτουργούσαν αποτελεσματικά και παραδειγματικά και για την υπόλοιπη μάζα…