Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Α στον μεγάλο ερμηνευτή για την επέτειο της “αναχώρησής” του – Τι είχε πει σε συνέντευξη που έδωσε πριν 40 χρόνια για την εφημερίδα “Ακρόπολις της Κυριακής” > 85′ με ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Παντελής Ξανθίδης |> Χθες συμπληρώθηκαν 7 χρόνια από εκείνη την Κυριακή της 25ης Ιανουαρίου του 2015 που μας άφησε ο Ντέμης Ρούσσος. Αυτός ο παγκοσμίου ακτινοβολίας ερμηνευτής που το νήμα της ζωής του κόπηκε στα 69 του χρόνια, μετ από μία περιπέτεια με την επάρατο.

Σήμερα στη μνήμη αυτού του μεγάλου του πενταγράμμου και θαυμάσιου ανθρώπου, ο “Τύπος Πειραιώς” αναρτά μία αναδημοσίευση που έγινε την Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2021 στο ένθετο περιοδικό “ΕΣΤΙΑζω” της εφημερίδας “Εστία” και στις 9 Ιανουαρίου 2022 του ένθετου “ENJOY” της εφημερίδας “Δημοκρατία της Κυριακής”.

Πρόκειται για μία αποκλειστική συνέντευξη που μου έδωσε ο Ντέμης Ρούσσος για την εφημερίδα “Ακρόπολις της Κυριακής”, πριν 40 χρόνια. Ήταν Αύγουστος του 1981 στη Μύκονο, όταν ο Ντέμης Ρούσσος είχε μιλήσει:

• Για την πλήρη «μετάλλαξή» του.
• Για το star system και κατά πόσο επηρέασε την καριέρα του.
• Για τα κιλά που «κουβαλούσε»…

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Όταν έφτασα στη Μύκονο, εκείνο το απομεσήμερο του Αυγούστου του 1981, τα βήματά μου με οδήγησαν στη φημισμένη μπουτίκ τού Γιάννη Γαλάτη. Είχαμε μία απλή γνωριμία, αλλά μόλις με είδε ήταν σαν να ήμασταν παλιόφιλοι. «Τα ξέρω όλα, μου τα είπε η Μαίρη!»… Αυτή ήταν η υποδοχή του. Αναφέρθηκε στην καλή μου συνάδελφο Μαίρη Παραπονιάρη, που του είχε τηλεφωνήσει για να με εξυπηρετήσει…

Όταν ρώτησα «Τελικά, ποια “όλα” ξέρεις;», μου κλείνει το μάτι και μου λέει «κατά τις επτά ο Ντέμης θα είναι εδώ!». Ο Γιάννης Γαλάτης επιβεβαίωσε τον… εαυτό του, ότι είναι ο «άρχων της Μυκόνου»!

Κουβέντα στην κουβέντα, το ρολόϊ δεν άργησε να δείξει 7 παρά και εμφανίστηκε ο Ντέμης Ρούσσος. Όχι ο σταρ που είχα δει κάποτε στο Παρίσι, ούτε ο σνομπ χοντρομπαλάς με τις κελεμπίες… Αλλά ήταν ένας που του… έμοιαζε! Με τη διαφορά ότι ήταν απλά ντυμένος, με ένα πλατύ χαμόγελο και κυρίως κατά ένα… τόνο λιγότερος! Ναι. Ένας εντελώς διαφορετικός Ντέμης Ρούσσος και όχι σαν εκείνον τον εκκεντρικό σταρ με το γουναρικό που είχα δει κάποτε να περνάει από την place Robiac με μία Rolls Royce…

Τώρα φορούσε μία πανταλόνα με μια πουκαμίσα και μαύρο γυαλί. Απλό ντύσιμο, όσο δεν γινόταν για την κοσμική Μύκονο. Την Μύκονο του 1981 και όχι σαράντα χρόνια μετά…

«Απολαμβάνετε τα καφεδάκια σας;»… Αυτός ήταν ο χαιρετισμός του Ντέμη Ρούσσου, πριν κατεβάσει τη γάτα από την καρέκλα για να καθίσει!

Πριν καλά-καλά σερβιριστεί ο «σκέτος» του, είχα γίνει εγώ Παντελής κι εκείνος Ντέμης. Ναι, σαν να γνωριζόμασταν χρόνια! Είπαμε αρκετά… Και για πότε πήγε εννιά, δεν το πήραμε χαμπάρι.

Συμφωνήσαμε να βρεθούμε κατά τις έντεκα, για πάμε πουθενά..

Όπως κι έγινε.  Κάναμε μια βόλτα στα σοκάκια και στα στέκια, όπου φτάσαμε στον προορισμό μας… Πρώτα σκαμπώ στην είσοδο και η περιποίηση αυτονόητη.

• «Ντέμη, πότε βλέπεις να τα λέμε, γιατί όπως πάμε θα γράψω θέμα: τι ΔΕΝ είπαμε με τον Ντέμη Ρούσσο!».
• «Θα το κάνω και… τραγούδι!» απαντάει!
• «Τώρα, με προκαλείς να αρχίσω ΤΩΡΑ τις ερωτήσεις!»
• «Όχι, όχι! Έλα αύριο το μεσημέρι στο σπίτι μου!» και ξαναγεμίζει τα ποτήρια…

Το ραντεβού μας κλείστηκε τελικά για τις 11 το πρωί και πήγαμε μαζί με τον Γιάννη Γαλάτη. Ο Ντέμης μας υποδέχτηκε με ένα σορτσάκι (που το έλεγε… robe de chambre!) και ήταν εκεί η μητέρα του η αξέχαστη κυρία Όλγα Βεντούρη-Ρούσσου , ο αδελφός του ο Κώστας και η κορούλα του η ‘Εμιλυ, σήμερα περίπου στα πενήντα…

Καθίσαμε στη βεράντα κι από κάτω απλωνόταν -σαν καρτ ποστάλ- η Μύκονος. Η παρέα μας συμπληρώθηκε από τον χορευτή και χορογράφο Δημήτρη Ιβάνωφ. Περί… «ανέμων και υδάτων» η κουβέντα και ο Ντέμης μου κάνει νεύμα να πάμε πιο πέρα, λέγοντας στην ομήγυρη «πάμε για… ανάκριση τώρα!»

Πατάω το κουμπί του μαγνητοφώνου, για να δώσει ο Ντέμης Ρούσσος την πρώτη συνέντευξή του, μετά την ριζική αλλαγή στη γενική εικόνα του και να αποκαλύψει για ποιο λόγο είχε το γνωστό στυλ και για ποιο λόγο αποφάσισε την… μετάλλαξή του!

Αυτή η αποκλειστική συνέντευξη του Ντέμη Ρούσσου -που παρακάτω φιλοξενούνται βασικά αποσπάσματα- δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις της Κυριακής» (κυκλοφορία 200.000 φύλλα!) και ακολούθως έκανε τον γύρω του κόσμου…

• Τι είπε για τις διακοπές του στην Μύκονο…

Άρχισα την καριέρα μου το 1971 – μόνος μου σαν Ντέμης Ρούσσος και το καλοκαίρι που ήταν πριν την αρχή της καριέρας μου ήλθα στη Μύκονο. Δέκα χρόνια μετά, τώρα που αποφάσισα ν’ αλλάξω εικόνα και ξανάρχισε μία δεύτερη καριέρα για μένα. Και δεν το κάνω επίτηδες. Είναι μερικά πράγματα που συμβαίνουν λόγω συγκυριών, λόγω πεπρωμένου…

• Επεξηγεί…

Δηλαδή, εμένα όλη μου η ζωή και όλη μου η καριέρα ήταν βασισμένη σε ένστικτο. Σαν νά ‘χω μία φωνή που να μου μιλάει μέσα μου και να λέει τι να κάνω. Δεν είναι φωνή. Μπορεί να είναι κάτι που αισθάνεσαι. Κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που βασίζομαι πάντα στο ένστικτο. Αυτό μου είπε ότι πρέπει α τραγουδήσω, ότι πρέπει να αφήσω το συγκρότημα και να τραγουδήσω μόνος μου. Και το ένστικτο μου είπε πάλι πριν ένα χρόνο ότι πρέπει να αλλάξω εικόνα.  Ν’ αλλάξω εικόνα μέσα στο κεφάλι μου, στην  καριέρα μου – παντού! Κι αυτό το καλοκαίρι ήλθα στη Μύκονο. Όταν ήλθα εδώ είπα: «Κοίταξε να δεις ένα πράγμα. Προ δέκα ετών άρχισες την καριέρα σου και λίγους μήνες πριν κάνεις τον πρώτο σου δίσκο ήσουν στη Μύκονο!». Και τώρα λίγους μήνες πριν τη δεύτερη καριέρα μου ξαναβρέθηκα εδώ!

• Για την γνωστή εικόνα που είχε…

Το star system εξαρτάσαι από μία εικόνα! Υπάρχουν πολλοί που κάνουν ωραία μουσική και δεν κάνουν καριέρα. Αλλά είναι θέμα εικόνας! Και το στυλ της καριέρας που είχα παλιά, που ήταν βασισμένη στο πώς όλος ο κόσμος όταν μιλούσαμε για Ντέμη Ρούσσο θα πρέπει να μιλήσουμε για φαγητό, για πλούτο, για ‘Rolls Royce’ κι ένα ανακάτεμα Λιμπεράτσε και Μάμα Κας! Όμως αυτή η εικόνα δεν ήμουν εγώ πραγματικώς! Και το ήξερα ότι δεν ήμουν εγώ! Αλλά όταν αρχίζεις με μία εικόνα και πάει καλά, θα πρέπει το παιχνίδι να το συνεχίζεις. Και το παιχνίδι το έπαιζα έτσι! Γι’ αυτό παλιά είχα μιλήσει για… μπριζόλες και  κατηγορούσαν! Αυτοί με κατηγορούσαν κι εγώ έκανα τη δουλειά μου. Όμως εγώ ήξερα ότι αυτό δεν ήταν η αλήθεια. Ήξερα ότι θα πρέπει να το κάνω γιατί ήταν η εικόνα! Και σήμερα είπα! Μια μέρα θα πάω στο Χόλλυγουντ. Γιατί για μένα είναι το μάξιμουμ του θεάματος. Αποφάσισα να πάω στο Χόλλυγουντ για να δω πώς είναι το μάξιμουμ αυτής της εικόνας. Και πήγα εκεί και είδα ότι όλα είναι ψεύτικα, πλαστικά! Κι έτσι σκέφθηκα ότι πρέπει να αλλάξω. Να έλθω πιο κοντά στο κοινό. Πρέπει να αλλάξω εμφάνιση. Η καινούργια μου εικόνα είναι βασισμένη πάνω σε μία θερμότητα που έχω πάνω στο κοινό. Δηλαδή, πράγματα που δεν μπορώ να σ’τα πω με το μαγνητόφωνο – αλλά να στα δώσω να τα καταλάβεις! Ο παλιός Ντέμης Ρούσσος ήτανε αυτός (σ.σ. υψώνει ανοιχτά τα χέρια του) και ο καινούργιος Ντέμης Ρούσσος είναι αυτός (σ.σ. με αγκαλιάζει στον ώμο). Τώρα ο Ρούσσος είναι ο φίλος. Τώρα το κοινό δεν χρειάζεται είδωλα, αλλά θέλει να σε αισθανθεί δίπλα του. Αληθινό! Δεν πρέπει να ξεχωρίζεις από τον κόσμο σήμερα. Περασμένη μόδα. Τα star systems δεν τα πιστεύω εγώ σήμερα.

• Για το μελλοντικό στυλ των τραγουδιών του…

Βασικά και η μουσική μου θα αλλάξει, αλλά όχι πολύ. Θα υπάρχει πάντα αυτό το μεσογειακό. Γιατί εγώ είμαι ο άνθρωπος που έφερα τη μεσογειακή μουσική στην Ευρώπη. Μην ξεχνάς ότι οι ‘Aphrodite’s Child’ ήμασταν οι πρώτοι που κάναμε κάτι στο εξωτερικό. Λοιπόν, θέλω να συνεχίσω με αυτό το μεσογειακό στυλ. Απλώς, θέλω τα λόγια των τραγουδιών μου να αλλάξω γιατί θέλω να μιλήσω για πράγματα που ενδιαφέρουν άμεσα την ανθρωπότητα και τα κοινωνικά της προβλήματα.

• Για το είδος των τραγουδιών του…

Όχι, δεν θα κάνω πολιτικό τραγούδι γιατί δεν το πιστεύω. Δεν είναι δική μου δουλειά, είναι για άλλους. «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»! Θέλω να μιλήσω για πράγματα που αφορούν τον κόσμο άμεσα. Και το πρώτο αυτό μουσικό βήμα ήταν ο τελευταίος δίσκος που έκανα το ‘Race to the End’ (‘Κούρσα μέχρι το Τέλος’). Μέσα λέω ότι υπάρχει μόνο μία ελευθερία. Η ελευθερία του ανθρώπου που πρέπει να καταλάβει τη ζωή του, τον εαυτό του, να φτάσει την ψυχή του… Δηλαδή πράγματι που έχει ένας αθλητής. Και κάθε άνθρωπος είναι αθλητής. Τέλος πάντων, αν οι στίχοι μου αλλάξουν, αλλάζει και η συμπεριφορά μου στα show και γενικά όλη μου η εικόνα. Κι αυτή είναι η δεύτερη καριέρα που πάω να κάνω και να ξαναέλθω πάλι στη Μύκονο…

• Το παράπονό του…

Το είπε εκατό χιλιάδες φορές και το ξαναλέω και θα το ξαναλέω: Είμαι ο μόνος καλλιτέχνης αληθινά που προωθεί την Ελλάδα στο εξωτερικό και είμαι πρόθυμος και έτοιμος να έρθω να κάνω μία μη δύο συναυλίες – μία στη Θεσσαλονίκη και μία στην Αθήνα. Τα χρήματα να πάνε σε αγαθοεργό σκοπό. Εκείνο που θέλω είναι να μου δώσουν ένα χώρο που να αξίζει τον κόπο. Δεν μπορώ να κάνω το show μου όπου νά΄ναι! Γιατί από τη στιγμή που πάω να κάνω κάτι για φιλανθρωπικό σκοπό θα πρέπει να μου δίνουν ένα μέρος ενδιαφέρον. Θέλω να πάω στο Ηρώδειο! Αν μου το δώσουν θα κάνω ό,τι θελήσουν. Εδώ στην Αγγλία που δεν είναι χώρα μου, μου δίνουν (για πρώτη φορά στην ιστορία της ελαφράς μουσικής) το ‘Royal Opera House’, το γνωστό ‘Covent Garden’. Και θα έλθει η μητέρα της βασίλισσας, στη συναυλία μου που θα γίνει για έναν μεγάλο φιλανθρωπικό σκοπό. Δεν μπορώ να καταλάβω, που στην Αγγλία που δεν είναι πατρίδα μου, μού δίνουν και εδώ δεν μου δίνουν το Ηρώδειο. Και μου λένε: πάρε τον… Λυκαβηττό! Καλά, ωραία είναι… Αλλά εγώ θέλω κάτι, που να μην έχει ξαναγίνει!