Δώσ΄μου Άγιε Βασίλη 10 εκατομμυριάκια για να φτιάξω… γαλέρα!
Μετά από τόσα χρόνια δουλειάς δικαιούμαι κι εγώ μιάς χορηγίας…
|> Άγιε Βασίλη, τόσα χρόνια ποτέ μου δεν σου ζήτησα τίποτα. Έτσι δεν είναι; Ποτέ δεν σου είπα «φέρε μου» ή «δώσε μου». Απλά σε έβλεπα με τη σακκούλα σου να σεργιανάς στις γειτονιές και χώνεσαι στις καπνοδόχους. Εγώ όμως δεν είχα τζάκι και έτσι απλώς σε έβλεπα. Ένα δώρο ήταν κι αυτό, γιατί κάποια χρόνια η φαντασία μου κάλπαζε και είχα την εντύπωση, ότι με τη σακκούλα σου, Άγιε Βασίλη, μοίραζες ελπίδες και όνειρα. Κι έλεγα «για φαντάσου μαζί με τις φαντασιώσεις μου να μου έρθουν και οι ελπίδες με τα όνειρα του Άγιου Βασίλη!..». Εσύ μπορεί να με προσπερνούσες, αλλά εγώ -μεταξύ μας- όλο και κάτι βούταγα από τη σακκούλα σου!
Τα χρόνια πέρασαν, τα πράγματα «έσφιξαν» και ευρισκόμενος προ αδιεξόδου είπα να αποταθώ στην αγιότητά σου και για πρώτη φορά να ζητήσω κάτι – άσχετα εάν δεν έχω τζάκι…
Αυτό που ζητάω Άγιε Βασίλη μου, είναι να μου δώσεις κανένα ποσόν για να γίνω εκδότης! Εκτός του ότι το έχω απωθημένο, είναι και το γεγονός ότι μετά τα τόσα και τόσα «φέσια» που έχω φάει από κάποιους εκδότες, δικαιούμαι κι εγώ να γίνω κάποια στιγμή αφεντικό. Τόσα χρόνια στη μάχιμη δημοσιογραφία και ζω από την πετσοκομμένη συνταξούλα μου.
Να, Άγιε Βασίλη, εάν μου έδινες π.χ. μόνον 10 εκατομμύρια, θα μπορούσα να ανοίξω, εφημερίδα, περιοδικό, ραδιοφωνικό σταθμό, ιστότοπο και… λογαριασμό στο Λιχτενστάϊν!
Θα νοικιάσω δύο ορόφους των 200 τ.μ. σε ένα πολυτελές κτίριο, θα βάλω στη ρεσεψιόν μοντέλα και σεκιουριτάδες. Στον ένα όροφο θα είναι η ρεσεψιόν, το σαλόνι, το γραφείο το δικό μου και τα γραφεία των στελεχών μου. Άνετος χώρος, όπως αρμόζει σε εκδότες και διευθυντικά στελέχη! Στον άλλον όροφο θα είναι όλα τα ΜΜΕ μου!
Από ΄δώ η εφημερίδα, δίπλα το περιοδικό, κολλητά το ατελιέ, πιο πέρα ο χώρος του ραδιοφωνικού σταθμού, πιο ΄κεί κομπιούτερς για τα παιδιά του σάϊτ… supergalera.gr! Και στο βάθος ένα αυτόματο μηχάνημα για καφέδες, αναψυκτικά και σάντουιτς. Πολιτισμένες καταστάσεις, διότι θα πρέπει να ληφθεί υπ΄όψιν ότι ο κάθε δημοσιογράφος θα εργάζεται σε όλα τα Μέσα της επιχείρησης και θα πρέπει να αισθάνεται άνετα. Και τα 500-600 ευρώ που θα παίρνει, θα είναι υπεραρκετά για να πηγαινοέρχεται σπίτι του!
Άγιε Βασίλη, δώσε μου 10 εκατομμυριάκια, για να δεις τι «μαγαζί» θα στήσω! Θα είναι η πιο φημισμένη «γαλέρα», αλλά και η πιο αξιοζήλευτη στον εκδοτικό χώρο!
Ο δημοσιογράφος θα μάθει να παράγει και να μην έχει τρελές απαιτήσεις! Όπως ο βιομηχανικός εργάτης! Η εποχή του Μπότση, του Λαμπράκη, της Βλάχου, του Αθανασιάδη, του Βελίδη και των άλλων «αρχόντων» έχει περάσει…
Τώρα όπως βλέπεις, όλοι το έχουν ρίξει στην… πτώχευση! Αν δεν έχεις πτωχεύσει, δεν είναι για να κυκλοφορείς στα κοσμικά στέκια! Και μιλάμε για πτωχεύσεις «άγριες», που αναγκάζουν τους πτωχεύσαντες να στέλνουν τα παιδιά τους στα κολλέγια κα σε αμερικανικά πανεπιστήμια, ενώ οι ίδιοι οι καημένοι να πηγαίνουν για ολιγοήμερες διακοπές εντός ή και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Αυτή είναι κατάντια Άγιε Βασίλη, αλλά ευτυχώς που η Ελλάδα ανέχεται κάτι τέτοιες καταστάσεις. Γι΄αυτό σου λέω: Δώσ΄μου δέκα ψωροεκατομμύρια, να στήσω το «μαγαζάκι» και σε 2-3 χρονάκια σου υπόσχομαι ότι θα ρίξω μία πτώχευση «φεσώνοντας» τους πάντες! Και το πρώτο μου ταξίδι θα είναι στο Ροβανιέμι, για να σε πάρω και να σε φέρω στην Ελλάδα με το lear μου!
Όχι, Άγιε Βασίλη, δεν υπάρχει κανένας φόβος για να εκτεθούμε. Το πολύ-πολύ να με πούνε «μάγκα», επειδή «φέσωσα» τόσον κόσμο και μπορώ να κάνω τη ζωή μου. Είναι θέμα νοοτροπίας αλλά και ερμηνείας. Διότι πτώχευση δεν σημαίνει οπωσδήποτε… πτώχευση! Είναι κάτι, ας πούμε, σαν εμπορική πράξη, που με διάφορα κόλπα καταφέρνεις να «φας» μία ευρωπαϊκή επιχορήγηση και όταν θα έρθει η ώρα να λογοδοτήσεις, θα έχει κηρυχθεί η πτώχευση και ύστερα θα «τρως» τον χρόνο, με αναβολές επί αναβολών…
Άγιε Βασίλη, αν δεν με πιστεύεις, μείνε λίγο παραπάνω στην Ελλάδα και ρίξε μια ματιά στις εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις που αφορούν πτωχεύσεις εκδοτών με «φέσια» εκατομμυρίων σε εργαζόμενους, ταμεία, δημόσιο κ.α. Όχι, μείνε για να δεις πώς λειτουργεί το επιχειρείν εκ του… επιχορηγείν! Να σ΄έχει απλήρωτο για δυο χρόνια και να σου λέει ότι αν θέλεις μπορείς να αποχωρήσεις. Κι όταν του πεις για λεφτά, να σου το αρνείται… εν ψυχρώ! Είναι κάτι προσωπικότητες στομν εκδοτικό χώρο, πραγματικά… αξιοζήλευτες!
Γι΄αυτό σου λέω Άγιε Βασίλη «ούτε γάτα ούτε ζημιά»! Δεν ξέρω… Βλέπω να μην σε έχω πείσει… Κάτι παραπάνω από μένα θα ξέρεις. Ίσως επειδή θέλεις να με προστατέψεις από τον εξευτελισμό! Ίσως επειδή η αξιοπρέπεια είναι ακριβότερη από τα δέκα εκατομμύρια…