Το… ιστορικό γιαπί του Πειραιά, κληρονομιά στο… άγνωστο και ακόμη σε εκκρεμότητα ιδιοκτησιακώς (όσο δεν τελειώνει η Ράλλειος στη λακκούβα της Πειραιώς) είναι χαρακτηριστικό και δείχνει το μπάχαλο και το αλαλούμ της πιο παραμελημένης, ίσως, πόλης της χώρας – κι ας θεωρείται τυπικά η από θαλάσσης βιτρίνα της!

Από τη στιγμή που δεν φαίνεται να υπάρχει ταχεία έμπρακτη βούληση, για να δοθεί μία λύση για το σκυλίτσειο «μνημείο», ήταν επόμενο να αντιμετωπιστεί θετικά η επικάλυψη με πανό των δύο εκ των τριών πλευρών του κτίσματος που προορίζεται (;) πλέον για να εγκατασταθούν τα Δικαστήρια. Το πανό, που “αναπαριστά” τη μορφή που (άγνωστο πότε) θα λάβει το κτίριο, φιλοτεχνήθηκε και στήθηκε με έξοδα της ΠΑΕ Ολυμπιακός και ορθώς σε εμφανέστατο σημείο υπάρχει ο λογότυπος της ομάδας.

Οπωσδήποτε η ανάρτηση του πανό αποτελεί μεν προσωρινή, αλλά σωτήρια λύση, έως ότου γίνει η έναρξη εργασιών.

Όμως, με την άλλη πλευρά, αυτή του πεζοδρόμου Ιακώβου Δραγάτση, τι γίνεται; Είναι τόσο… όμορφο το τοπίο, από τη μια να υπάρχει το καλαίσθητο πανό και από την άλλη η ασχήμια σε όλο της το μεγαλείο;

Είναι που είναι… σύννους, με τα μάρμαρα βρώμικα και σπασμένα ο “Γέρος του Μοριά” (δωρεά του Συνδέσμου Αρκάδων Πειραιώς), είναι ανάγκη να του δείχνουμε τόση περιφρόνηση;

Για τις δύο πλευρές της Βασ. Γεωργίου και της Ηρ. Πολυτεχνείου, βρέθηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης και τις «έντυσε». Η πλευρά της Δραγάτση, έτσι θα μείνει; Αυτό το «νταμάρι» που βλέπουμε στη φωτογραφία;

Εάν αυτή η ασχήμια ενοχλεί την δημοτική αρχή, ίσως θα πρέπει να ενδιαφερθεί για την «επικάλυψή» της. Όλο και κάποια εταιρεία μπορεί να επιθυμήσει για να γίνει χορηγός, με την δέουσα παραχώρηση κάποιου σημείου στο πανό για την προβολή της.