Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Η κοινωνική εξαθλίωση είναι επακόλουθο της κακουργηματικής υπερφορολόγησης

Χωρίς κατηγορία στις 24/12/2016

Από τη μιά τσέπη στην άλλη…

kopanidis-sr

|> Στέλιος Κοπανίδης

|> Η δυσχερής οικονομική κατάσταση της χώρας είναι δεδομένη, όπως δεδομένη είναι και η ανυπαρξία πολιτικών ενεργειών που θα την έβγαζαν από αυτό το τέλμα. Οι παθογένειες του ελληνικού οικονομικού μοντέλου λίγο – πολύ γνωστές, που οφείλονται σε πληθώρα παραγόντων. Ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει σ’ αυτήν την άνευ προηγουμένου καθίζηση είναι και η υπερφορολόγηση, η οποία μεταφέρει την οικονομική δραστηριότητα στη “μαύρη” οικονομία.

Σύμφωνα με το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, η υπερφορολόγηση σκοτώνει την έντιμη επιχειρηματικότητα και χαρακτηριστικά της είναι οι de facto υψηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο, τα λουκέτα, η απόσυρση επαγγελματικής ιδιότητας από την αγορά, η μετανάστευση επιχειρήσεων και εργαζομένων κ.ο.κ. Και τονίζεται ότι “μισθωτοί και συνταξιούχοι σηκώνουν τα βάρη των τελευταίων ετών, ενώ την ίδια στιγμή οι ενέργειες για την αποκάλυψη της φορολογητέας ύλης πέφτουν στο κενό”.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΕΒ κάνει παρόμοιες διαπιστώσεις και αναδεικνύει ένα σοβαρότατο πρόβλημα που ταλανίζει την ελληνική οικονομία. Γεγονός είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις της επταετίας της κρίσης ακολούθησαν την ίδια πεπατημένη. Αυτήν της υπερφορολόγησης και της αύξησης των έμμεσων φόρων. Μια πρακτική που μπορεί να τροφοδότησε με ρευστό τα άδεια ταμεία, πλην όμως στραγγάλισε την υγιή επιχειρηματικότητα, συνέθλιψε τη μεσαία τάξη και φτωχοποίησε περαιτέρω τα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.

Χαρακτηριστικό τού οικονομικού τέλματος είναι ότι οι συσσωρευμένες φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές προς το Δημόσιο έχουν φτάσει τα 120 δισ. ευρώ, με το ήμισυ και πλέον των φορολογουμένων να έχουν καθυστερημένες οφειλές. Από την άλλη πλευρά, οι ελληνικές επιχειρήσεις, σύμφωνα με στοιχεία της Price Waterhouse Coopers, έχουν τον έκτο υψηλότερο φορολογικό συντελεστή στην Ευρώπη, που περιλαμβάνει τους φόρους στα εταιρικά κέρδη, την εργασία και λοιπούς φόρους ως ποσοστό των καθαρών κερδών προ πληρωμής φόρων (50,7% στην Ελλάδα έναντι μέσου όρου 40,3% στην Ευρώπη). Το 2009 όταν και ξέσπασε η κρίση ο συνολικός φορολογικός συντελεστής ανερχόταν σε 47,4%, με τον συντελεστή στα εταιρικά κέρδη και την εργασία να διαμορφώνονται σε 13,9% και 31,7% αντιστοίχως.

Στη χώρα μας, σήμερα, επικρατεί το εξής τραγελαφικό: τέσσερις εργαζόμενοι πληρώνουν φόρους και εισφορές ώστε να πληρώνονται οι συντάξεις τριών συνταξιούχων και να καλύπτονται οι ανάγκες του κράτους σε παροχή υπηρεσιών υγείας, εκπαίδευσης, άμυνας, δικαιοσύνης, κλπ. Προφανώς το μοντέλο αυτό δεν είναι βιώσιμο. Ωστόσο υπάρχει το εξής παράδοξο: Ενώ οι συντελεστές του φορολογικού και συνταξιοδοτικού συστήματος είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, η μέση φορολογική επιβάρυνση είναι από τις χαμηλότερες, γεγονός που υποδηλώνει την έκταση της φοροδιαφυγής. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό το φαινόμενο; Με την ακολουθητέα συνταγή της υπερφορολόγησης πολύ απλά δεν αντιμετωπίζεται και διαιωνίζεται αυτή η στρεβλή κατάσταση. Όταν οι εκάστοτε κυβερνώντες αναζητούν έσοδα από την ίδια πηγή, στο τέλος η πηγή αυτή στερεύει. Ό,τι είχε να δώσει το έδωσε και με το παραπάνω…

Όσο, λοιπόν, οι προϋπολογισμοί του κράτους θα εξακολουθούν να στηρίζονται σε έσοδα μόνο από την αύξηση των φόρων και της πληρωμής των δόσεων από την Ε.Ε. τόσο θα συντηρείται η ανυπαρξία πόρων, μια ανυπαρξία που οδηγεί εντέλει σε κοινωνική εξαθλίωση.

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: