Πέρασαν 9 χρόνια από τότε που έφυγε η Αντωνακάτου, αυτή η σπουδαία εικαστικός…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Κρατούσε ένα στραπατσαρισμένο θαλασσί βιβλίο. Το βρήκε ο αδελφός μου στο Μοναστηράκι, είπε. Άνοιξα την πρώτη σελίδα. Ιδιόχειρη αφιέρωση: 10/4/2005 Στη Ντιάνα Αντωνακάτου.

Η σπουδαία εικαστικός και φίλη έφυγε από τη ζωή πριν εννιά χρόνια. Ξεκινώντας από τα Βιλατώρια της Παλικής για να περιπλανηθεί στον κόσμο και να τον τραγουδήσει με τις υπέροχες ακουαρέλες της.

Μαντεύω το σκόρπισμα των λιτών υπαρχόντων της στους πέντε ανέμους -από τους όποιους κληρονόμους. Ανάμεσά τους και τούτο το όψιμο πρωτόλειο -πεταμένο σε κάποιον πάγκο παλαιοπωλείου. Όπως ταιριάζει στα -όχι ευπώλητα- βιβλία• για να ταξιδεύουν στα μάτια και τις ψυχές όσων ξέρουν να τα ψάχνουν και να κοινωνούν με αυτά αλλά δε μπορούν να τα αγοράζουν από αστραφτερές προθήκες βιβλιοπωλείων.

«Κατέσχεσα» τον παλιννοστήσαντα λαθρεπιβάτη της μνήμης- όπως προσπαθούμε μάταια να συγκρατήσουμε μιαν ανάμνηση που επισκέπτεται απροειδοποίητα. Μια γλυκόπικρη επιστροφή σήμερα: η Ντιάνα και η πρώτη μου ματαιοδοξία. Έτσι κύλισε λιγότερο τραχειά η μέρα…

> Από τη συλλογή “Κοβιντιανές Ημέρες”

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”